Jób 32
1 S megszűnt ez a három férfi felelni Jóbnak, mert igaz volt a maga szemeiben.
A gdy przestali oni trzej mężowie odpowiadać Ijobowi, przeto, że się sobie zdał być sprawiedliwym:
2 Akkor föllobbant haragja Elihúnak, a Búzbeli Barakél fiának a Rám nemzetségből; Jób ellen lobbant föl haragja, mivelhogy igazabbnak vélte magát Istennél,
Tedy się rozpalił gniewem Elihu, syn Barachela Buzytczyka z rodu Syryjskiego, przeciw Ijobowi się rozpalił gniewem, iż usprawiedliwiał duszę swoję, więcej niż Boga.
3 s három barátja ellen lobbant föl haragja, mivelhogy nem találtak feleletet, de Jóbot gonosznak ítélték.
Także przeciwko trzem przyjaciołom jego rozpalił się gniew jego, że nie znalazłszy odpowiedzi, przecię potępiali Ijoba.
4 Elihú pedig kivárta Jóbot szavaival, mert azok korra öregebbek voltak nálánál.
Bo Elihu oczekiwał, jako oni Ijobowi odpowiedzą, gdyż oni starsi byli w latach niż on.
5 De látta Elíhú, hogy nincsen felelet a. három férfi szájában, akkor föllobbant haragja.
Ale widząc Elihu, że nie było odpowiedzi w ustach onych trzech mężów, rozpalił się w gniewie swoim.
6 S megszólalt Elíhú, a Búzbeli Barakélnek fia és mondta: Fiatal vagyok én korra, ti pedig aggastyánok, azért tartózkodtam és féltem attól, hogy tudásomat közöljem veletek.
I odpowiedział Elihu, syn Barachela Buzytczyka, i rzekł: Jam najmłodszy w latach, a wyście starcy; przetoż wstydziłem się, i nie śmiałem wam oznajmić zdania swego.
7 Azt mondtam: Napok beszéljenek és az évek sokasága tudasson bölcsséget.
Myślałem: Długi wiek mówić będzie, a mnóstwo lat nauczy mądrości.
8 Ámde a szellem az a halandóban s a Mindenható lehelete, a mi értelmessé teszi őket.
Aleć duch, który jest w ludziach, i natchnienie Wszechmogącego daje rozum.
9 Nem a sokévűek bölcsek, s nem a vének értenek ítéletet;
Zacni nie zawsze mądrzy, a starcy nie zawżdy rozumieją sądu.
10 azért mondtam: hallgass reám, hadd közöljem én is tudásomat.
Przetoż mówię: słuchaj mię; ja też oznajmię zdanie swoje.
11 Lám, várakoztam szavaitokra, figyeltem értelmezéseitekre, míg átkutatnátok a beszédeket.
Otom oczekiwał słów waszych, a przysłuchiwałem się dowodom waszym, czekając, ażbyście doszli rzeczy.
12 Ügyeltem is reátok, de íme nincs, ki Jóbot megczáfolná, ki közületek mondásaira felelne.
I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was Ijoba przekonać nie mógł; i nie masz między wami, ktoby odpowiedział słowom jego.
13 Nehogy mondjátok: találtunk bölcsességet; Isten taszítsa őt el, nem ember!
Ale snać rzeczecie: Znaleźliśmy mądrość; sam go Bóg przekonywa, nie człowiek.
14 De nem én hozzám intézett beszédet, nem is a ti mondásaitokkal válaszolnék neki.
Aczci się Ijob nie zemną wdał w rzecz, a ja mu też nie waszemi słowy odpowiem.
15 Megrettentek, nem feleltek többet, elszakadtak tőlük a szavak.
Polękali się, nie odpowiadają dalej; niedostaje im słów.
16 Várakozzam-e, mert ők nem beszélnek, mert elállottak, nem feleltek többé?
Czekałemci, ale nie mówią; umilknęli, a nic więcej nie odpowiadają.
17 Hadd felelek: én is a részemmel, hadd közlöm én is tudásomat.
Odpowiem ja też z mej strony; oznajmię ja też zdanie swoje.
18 Mert tele vagyok szavakkal, szorít engem bensőm szelleme.
Bom pełen słów; ciasno we mnie duchowi żywota mego.
19 Íme bensőm olyan, mint nyitatlan bor, mint a mely új tömlőkből kifakad.
Oto żywot mój jest jako moszcz bez oddechu, a jako beczka nowa rozpękłby się.
20 Hadd beszélek, hogy megkönnyebbüljek, kinyitom ajkaimat és felelek.
Będę tedy mówił, a wytchnę sobie; otworzę wargi swe, i odpowiem.
21 Nem kell senki személyét tekintenem és embernek nem fogok hízelkedni;
Nie będę teraz miał względu na żadną osobę, a z człowiekiem bez tytułów mówić będę.
22 mert nem is tudok én hízelkedni; csakhamar elvinne engem alkotóm.
Bo nie umiem tytułować, by mię w rychle nie porwał stworzyciel mój.
