Jób 31
1 Szövetséget kötöttem szemeimmel, hogyan vetnék hát ügyet hajadonra?
Mi faris interligon kun miaj okuloj, Ke mi ne atentu virgulinon.
2 Hisz mely osztályrész jut Istentől felülről s mely örökség a Mindenhatótól a magasból?
Kia estas la parto, kiun donas Dio de supre? Kaj kion destinas la Plejpotenculo el la altaj sferoj?
3 Nemde balsors a jogtalannak s viszontagság a gonosztevőknek.
Ĉu ne malfeliĉon al malpiulo, Kaj forpuŝon de malbonagantoj?
4 Nemde ő látja útaimat s mind a lépéseimet megszámlálja!
Ĉu Li ne vidas mian konduton, Ne kalkulas ĉiujn miajn paŝojn?
5 Ha hamissággal jártam és csalárdságra sietett a lábam –
Ĉu mi iradis en malvero, Kaj miaj piedoj rapidis al trompo?
6 mérjen meg engem igaz serpenyőn s tudja meg Isten gáncstalanságomat –
Li pesu min per justa pesilo, Kaj tiam Dio konvinkiĝos pri mia senkulpeco.
7 ha léptem elhajolt az útról és szemeim után járt a szívem, kezeimhez hiba tapadt:
Se mia paŝo forkliniĝis de la vojo, Se mia koro sekvis miajn okulojn, Kaj se al mia mano algluiĝis makulo:
8 hadd vessek és más egyék, és sarjaim tépessenek ki gyökerestül!
Tiam mi semu kaj alia manĝu, Kaj mia idaro elradikiĝu.
9 Ha szívem elcsábíttatta magát asszony miatt, felebarátom ajtaján leskelődtem:
Se mia koro forlogiĝis al virino, Kaj mi kaŝe atendis ĉe la pordo de mia amiko:
10 másnak őröljön a feleségem és mások hajoljanak reá;
Tiam mia edzino estu adultigata de aliulo, Kaj aliuloj kliniĝu super ŝi.
11 mert gazság az, s bírák elé való bűn az,
Ĉar tio estus malvirto, Tio estus krimo, kiun devas puni juĝistoj.
12 mert tűz az, mely az enyészetig emészt, s minden termésemet gyökerestül tépi ki!
Tio estas fajro, kiu ekstermas ĝis la abismo, Kaj mian tutan akiritaĵon ĝi elradikigus.
13 Ha megvetettem szolgám és szolgálóm jogát, mikor pöröltek velem –
Ĉu mi malŝatis la rajton de mia servisto aŭ de mia servistino, Kiam ili havis juĝan aferon kun mi?
14 hiszen mit teszek majd, midőn Isten fölkel s midőn számon kér, mit felelek neki,
Tiam kion mi farus, kiam Dio leviĝus? Kaj kion mi respondus al Li, kiam Li esplordemandus?
15 hiszen az anyaméhben ki engem alkotott, alkotta őt és Egy formált minket a méhben –
Lin kreis ja Tiu sama, kiu kreis min en la ventro, Kaj Tiu sama pretigis en la ventro ankaŭ lin.
16 ha megvontam a kívántat a szegényektől s az özvegy szemeit epesztettem,
Ĉu mi rifuzis la deziron de senhavuloj? Aŭ ĉu mi turmentis la okulojn de vidvino?
17 s én egyedül ettem falatomat s árva nem evett belőle
Ĉu mian panpecon mi manĝis sola? Ĉu ne manĝis de ĝi ankaŭ orfo?
18 – hisz ifjúkorom óta nálam nőtt fel, mint atyánál, s mint anyám méhéből valót úgy vezettem -;
Ĉar detempe de mia juneco mi estis kiel patro, Kaj de post la eliro el la ventro de mia patrino mi estis gvidisto.
19 ha láttam bujdosót öltözet nélkül s takarója nincs a szűkölködőnek,
Kiam mi vidis malfeliĉulon sen vesto Kaj malriĉulon sen kovro,
20 ha nem áldottak engem ágyékai s bárányaim nyíretéből fel nem melegedett;
Ĉu tiam ne benis min liaj lumboj, Ĉu li ne estis varmigata per la lano de miaj ŝafoj?
21 ha fölemeltem kezemet az árvára, midőn a kapuban láttam segítségemet:
Se mi levis mian manon kontraŭ orfon, Ĉar mi vidis en la pordego helpon al mi,
22 vállam essék ki a lapoczkájából és törjék el karom a szárából;
En tia okazo mia ŝultro defalu de la dorso, Kaj mia brako rompiĝu de kano.
23 mert rettenet nekem az Istentől való balsors, s fensége miatt nem tehetném!
Ĉar mi timas la punon de Dio, Kaj ĝian pezon mi ne povus elteni.
24 Ha aranyat tettem bizalmammá és a színaranyat mondtam bizodalmamnak;
Ĉu mi faris la oron mia espero, Kaj la orbulon mi nomis mia fido?
25 ha örültem, hogy nagy a vagyonom s hogy sokat ért el kezem;
Ĉu mi ĝojis, ke mia riĉeco estas granda Kaj ke mia mano multe akiris?
26 ha láttam a napvilágot, hogy ragyog, s a holdat, a mint dicsőn halad,
Kiam mi vidis la lumon brilantan Kaj la lunon majeste irantan,
27 és szívem elcsábult titokban és kezem csókra nyúlt a szájamhoz:
Ĉu tiam sekrete forlogiĝis mia koro Kaj mi sendis kisojn per mia mano?
28 az is bíró elé való bűn, mert megtagadtam volna Istent felülről!
Ankaŭ tio estus krimo juĝinda, Ĉar mi forneus per tio Dion en la alto.
29 Ha örültem gyűlölőm elesésén s felbuzdultam, midőn baj érte –
Ĉu mi ĝojis pri malfeliĉo de mia malamiko? Aŭ ĉu mi estis ravita, se lin trafis malbono?
30 hisz nem engedtem ínyemet, hogy vétkezzen, hogy átokkal kérjem lelkét -;
Mi ne permesis al mia gorĝo peki Per eldiro de malbeno kontraŭ lia animo.
31 ha nem mondták sátram emberei: bár volna, ki húsából nem lakott jól
Ĉu la homoj de mia tendo ne diris: Ho, se oni ne satiĝus de lia karno!
32 az utczán nem hált meg jövevény, az út felé tártam ki ajtaimat -;
Ne noktis fremdulo sur la strato; Miajn pordojn mi malfermadis al migrantoj.
33 ha emberek módjára takargattam bűntetteimet, keblemre rejtve bűnömet,
Ĉu mi hommaniere kovradis miajn kulpojn, Por kaŝi en mia brusto miajn pekojn?
34 mert rettegtem a nagy tömegtől s megijesztett a családok gúnyja, úgy hogy csendben voltam, nem mentem ki a kapun!
En tia okazo mi timus grandan homamason, Kaj malestimo de familioj min timigus; Mi silentus, kaj ne elirus ekster la pordon.
35 Vajha volna, ki rám hallgatna – íme jegyem, feleljen nekem a Mindenható – és a vádlevél, melyet írt a pörös felem:
Ho, se iu aŭskultus min! Jen estas mia signo; la Plejpotenculo respondu al mi. Se mia akuzanto skribus libron,
36 bizony, vállamon hordanám azt, felfűzném koszorúnak magamra,
Mi portus ĝin sur mia ŝultro, Mi metus ĝin sur min kiel kronon,
37 lépéseim számát bevallanám neki, akár egy fejedelem közeledném hozzá!
Mi raportus al li pri la nombro de miaj paŝoj; Mi alproksimiĝus al li kiel al princo.
38 Ha ellenem kiáltott földem s egyaránt sírtak barázdái;
Se mia lando kriis kontraŭ mi, Kaj ĝiaj sulkoj ploris,
39 ha erejét emésztettem pénz nélkül és gazdájával kileheltettem lelkét:
Se ĝiajn fruktojn mi manĝis senpage, Kaj mi afliktis la animon de ĝiaj mastroj:
40 búza helyett sarjadjon bogáncs, és árpa helyett gazfű! Vége Jób beszédeinek.
Tiam anstataŭ tritiko kresku por mi kardo, Kaj anstataŭ hordeo dornoj. Finiĝis la paroloj de Ijob.
