< Jób 31 >

1 Szövetséget kötöttem szemeimmel, hogyan vetnék hát ügyet hajadonra?
Ik heb een verbond gemaakt met mijn ogen; hoe zou ik dan acht gegeven hebben op een maagd?
2 Hisz mely osztályrész jut Istentől felülről s mely örökség a Mindenhatótól a magasból?
Want wat is het deel Gods van boven, of de erve des Almachtigen uit de hoogten?
3 Nemde balsors a jogtalannak s viszontagság a gonosztevőknek.
Is niet het verderf voor den verkeerde, ja, wat vreemds voor de werkers der ongerechtigheid?
4 Nemde ő látja útaimat s mind a lépéseimet megszámlálja!
Ziet Hij niet mijn wegen, en telt Hij niet al mijn treden?
5 Ha hamissággal jártam és csalárdságra sietett a lábam –
Zo ik met ijdelheid omgegaan heb, en mijn voet gesneld heeft tot bedriegerij;
6 mérjen meg engem igaz serpenyőn s tudja meg Isten gáncstalanságomat –
Hij wege mij op, in een rechte weegschaal, en God zal mijn oprechtigheid weten.
7 ha léptem elhajolt az útról és szemeim után járt a szívem, kezeimhez hiba tapadt:
Zo mijn gang uit den weg geweken is, en mijn hart mijn ogen nagevolgd is, en aan mijn handen iets aankleeft;
8 hadd vessek és más egyék, és sarjaim tépessenek ki gyökerestül!
Zo moet ik zaaien, maar een ander eten, en mijn spruiten moeten uitgeworteld worden!
9 Ha szívem elcsábíttatta magát asszony miatt, felebarátom ajtaján leskelődtem:
Zo mijn hart verlokt is geweest tot een vrouw, of ik aan mijns naasten deur geloerd heb;
10 másnak őröljön a feleségem és mások hajoljanak reá;
Zo moet mijn huisvrouw met een ander malen, en anderen zich over haar krommen!
11 mert gazság az, s bírák elé való bűn az,
Want dat is een schandelijke daad, en het is een misdaad bij de rechters.
12 mert tűz az, mely az enyészetig emészt, s minden termésemet gyökerestül tépi ki!
Want dat is een vuur, hetwelk tot de verderving toe verteert, en al mijn inkomen uitgeworteld zou hebben.
13 Ha megvetettem szolgám és szolgálóm jogát, mikor pöröltek velem –
Zo ik versmaad heb het recht mijns knechts, of mijner dienstmaagd, als zij geschil hadden met mij;
14 hiszen mit teszek majd, midőn Isten fölkel s midőn számon kér, mit felelek neki,
(Want wat zou ik doen, als God opstond? En als Hij bezoeking deed, wat zou ik Hem antwoorden?
15 hiszen az anyaméhben ki engem alkotott, alkotta őt és Egy formált minket a méhben –
Heeft Hij niet, Die mij in den buik maakte, hem ook gemaakt en Een ons in de baarmoeder bereid?)
16 ha megvontam a kívántat a szegényektől s az özvegy szemeit epesztettem,
Zo ik den armen hun begeerte onthouden heb, of de ogen der weduwe laten versmachten;
17 s én egyedül ettem falatomat s árva nem evett belőle
En mijn bete alleen gegeten heb, zodat de wees daarvan niet gegeten heeft;
18 – hisz ifjúkorom óta nálam nőtt fel, mint atyánál, s mint anyám méhéből valót úgy vezettem -;
(Want van mijn jonkheid af is hij bij mij opgetogen, als bij een vader, en van mijner moeders buik af heb ik haar geleid; )
19 ha láttam bujdosót öltözet nélkül s takarója nincs a szűkölködőnek,
Zo ik iemand heb zien omkomen, omdat hij zonder kleding was, en dat de nooddruftige geen deksel had;
20 ha nem áldottak engem ágyékai s bárányaim nyíretéből fel nem melegedett;
Zo zijn lenden mij niet gezegend hebben, toen hij van de vellen mijner lammeren verwarmd werd;
21 ha fölemeltem kezemet az árvára, midőn a kapuban láttam segítségemet:
Zo ik mijn hand tegen den wees bewogen heb, omdat ik in de poort mijn hulp zag;
22 vállam essék ki a lapoczkájából és törjék el karom a szárából;
Mijn schouder valle van het schouderbeen, en mijn arm breke van zijn pijp af!
23 mert rettenet nekem az Istentől való balsors, s fensége miatt nem tehetném!
Want het verderf Gods was bij mij een schrik, en ik vermocht niet vanwege Zijn hoogheid.
24 Ha aranyat tettem bizalmammá és a színaranyat mondtam bizodalmamnak;
Zo ik het goud tot mijn hoop gezet heb, of tot het fijn goud gezegd heb: Gij zijt mijn vertrouwen;
25 ha örültem, hogy nagy a vagyonom s hogy sokat ért el kezem;
Zo ik blijde ben geweest, omdat mijn vermogen groot was, en omdat mijn hand geweldig veel verkregen had;
26 ha láttam a napvilágot, hogy ragyog, s a holdat, a mint dicsőn halad,
Zo ik het licht aangezien heb, wanneer het scheen, of de maan heerlijk voortgaande;
27 és szívem elcsábult titokban és kezem csókra nyúlt a szájamhoz:
En mijn hart verlokt is geweest in het verborgen, dat mijn hand mijn mond gekust heeft;
28 az is bíró elé való bűn, mert megtagadtam volna Istent felülről!
Dat ware ook een misdaad bij den rechter; want ik zou den God van boven verzaakt hebben.
29 Ha örültem gyűlölőm elesésén s felbuzdultam, midőn baj érte –
Zo ik verblijd ben geweest in de verdrukking mijns haters, en mij opgewekt heb, als het kwaad hem vond;
30 hisz nem engedtem ínyemet, hogy vétkezzen, hogy átokkal kérjem lelkét -;
(Ook heb ik mijn gehemelte niet toegelaten te zondigen, mits door een vloek zijn ziel te begeren).
31 ha nem mondták sátram emberei: bár volna, ki húsából nem lakott jól
Zo de lieden mijner tent niet hebben gezegd: Och, of wij van zijn vlees hadden, wij zouden niet verzadigd worden;
32 az utczán nem hált meg jövevény, az út felé tártam ki ajtaimat -;
De vreemdeling overnachtte niet op de straat; mijn deuren opende ik naar den weg;
33 ha emberek módjára takargattam bűntetteimet, keblemre rejtve bűnömet,
Zo ik, gelijk Adam, mijn overtredingen bedekt heb, door eigenliefde mijn misdaad verbergende!
34 mert rettegtem a nagy tömegtől s megijesztett a családok gúnyja, úgy hogy csendben voltam, nem mentem ki a kapun!
Zeker, ik kon wel een grote menigte geweldiglijk onderdrukt hebben; maar de verachtste der huisgezinnen zou mij afgeschrikt hebben; zodat ik gewezen zou hebben, en ter deure niet uitgegaan zijn.
35 Vajha volna, ki rám hallgatna – íme jegyem, feleljen nekem a Mindenható – és a vádlevél, melyet írt a pörös felem:
Och, of ik een hadde, die mij hoorde! Zie, mijn oogmerk is, dat de Almachtige mij antwoorde, en dat mijn tegenpartij een boek schrijve.
36 bizony, vállamon hordanám azt, felfűzném koszorúnak magamra,
Zou ik het niet op mijn schouder dragen? Ik zou het op mij binden als een kroon.
37 lépéseim számát bevallanám neki, akár egy fejedelem közeledném hozzá!
Het getal mijner treden zou ik hem aanwijzen; als een vorst zou ik tot hem naderen.
38 Ha ellenem kiáltott földem s egyaránt sírtak barázdái;
Zo mijn land tegen mij roept, en zijn voren te zamen wenen;
39 ha erejét emésztettem pénz nélkül és gazdájával kileheltettem lelkét:
Zo ik zijn vermogen gegeten heb zonder geld, en de ziel zijner akkerlieden heb doen hijgen;
40 búza helyett sarjadjon bogáncs, és árpa helyett gazfű! Vége Jób beszédeinek.
Dat voor tarwe distelen voortkomen, en voor gerst stinkkruid! De woorden van Job hebben een einde.

< Jób 31 >