< Jób 31 >

1 Szövetséget kötöttem szemeimmel, hogyan vetnék hát ügyet hajadonra?
Toch had ik een verbond met mijn ogen gesloten, Om niet te kijken naar een maagd.
2 Hisz mely osztályrész jut Istentől felülről s mely örökség a Mindenhatótól a magasból?
Want wat is het lot, door God in den hoge beschikt, Het erfdeel door den Almachtige daarboven bepaald?
3 Nemde balsors a jogtalannak s viszontagság a gonosztevőknek.
Het is de ondergang voor den ongerechte, Voor den boosdoener onheil!
4 Nemde ő látja útaimat s mind a lépéseimet megszámlálja!
Slaat Hij mijn wegen niet gade, En telt Hij al mijn schreden niet?
5 Ha hamissággal jártam és csalárdságra sietett a lábam –
Ben ik ooit met leugens omgegaan, Of heeft zich mijn voet gerept tot bedrog?
6 mérjen meg engem igaz serpenyőn s tudja meg Isten gáncstalanságomat –
God wege mij slechts op een eerlijke schaal, En Hij zal mijn onschuld moeten erkennen!
7 ha léptem elhajolt az útról és szemeim után járt a szívem, kezeimhez hiba tapadt:
Indien mijn tred is afgeweken Van het rechte pad; Mijn hart mijn ogen achterna is gelopen, Of smetten aan mijn handen kleven:
8 hadd vessek és más egyék, és sarjaim tépessenek ki gyökerestül!
Dan moge ik zaaien, een ander het eten, En wat ik geplant heb, worde uitgerukt!
9 Ha szívem elcsábíttatta magát asszony miatt, felebarátom ajtaján leskelődtem:
Indien mijn hart is verleid door een vrouw, Ik geloerd heb aan de deur van mijn naaste:
10 másnak őröljön a feleségem és mások hajoljanak reá;
Dan moge mijn vrouw voor een ander malen, En mogen anderen haar bezitten;
11 mert gazság az, s bírák elé való bűn az,
Want dat zou een schanddaad zijn, En een halszaak voor het gerecht!
12 mert tűz az, mely az enyészetig emészt, s minden termésemet gyökerestül tépi ki!
Dan brande een vuur tot het dodenrijk En vertere heel mijn bezit!
13 Ha megvetettem szolgám és szolgálóm jogát, mikor pöröltek velem –
Indien ik het recht van mijn slaaf heb verkracht, Of van mijn slavin, met mij in geschil:
14 hiszen mit teszek majd, midőn Isten fölkel s midőn számon kér, mit felelek neki,
Wat zou ik doen, als God Zich verhief, Wat Hem antwoorden, als Hij de zaak onderzocht?
15 hiszen az anyaméhben ki engem alkotott, alkotta őt és Egy formált minket a méhben –
Heeft Hij, die mij in de moederschoot schiep, ook hen niet gemaakt, Heeft niet Een en Dezelfde ons in haar lichaam gevormd?
16 ha megvontam a kívántat a szegényektől s az özvegy szemeit epesztettem,
Heb ik ooit een arme een bede geweigerd, De ogen van een weduwe laten versmachten;
17 s én egyedül ettem falatomat s árva nem evett belőle
Heb ik ooit alleen mijn brood genuttigd, En de wees daarvan niet mee laten eten?
18 – hisz ifjúkorom óta nálam nőtt fel, mint atyánál, s mint anyám méhéből valót úgy vezettem -;
Neen, van kindsbeen af bracht ik hem groot als een vader, Van de moederschoot af ben ik haar leidsman geweest.
19 ha láttam bujdosót öltözet nélkül s takarója nincs a szűkölködőnek,
Heb ik ooit een zwerver zonder kleding gezien, Of een arme zonder bedekking;
20 ha nem áldottak engem ágyékai s bárányaim nyíretéből fel nem melegedett;
Hebben zijn lendenen mij niet moeten zegenen, Werd hij niet verwarmd door de wol mijner schapen?
21 ha fölemeltem kezemet az árvára, midőn a kapuban láttam segítségemet:
Indien ik mijn hand tegen een rechtschapene ophief, Omdat ik bemerkte, dat men mij in de poort ondersteunde:
22 vállam essék ki a lapoczkájából és törjék el karom a szárából;
Dan valle mijn schouder uit het gewricht, Worde mijn arm uit het gelid gerukt;
23 mert rettenet nekem az Istentől való balsors, s fensége miatt nem tehetném!
Dan treffe mij de verschrikking van God, En ik houde geen stand voor zijn Majesteit!
24 Ha aranyat tettem bizalmammá és a színaranyat mondtam bizodalmamnak;
Indien ik op goud mijn vertrouwen heb gesteld, Het fijnste goud mijn hoop heb genoemd;
25 ha örültem, hogy nagy a vagyonom s hogy sokat ért el kezem;
Mij verheugd heb ik in de macht van mijn rijkdom, En in de geweldige winst van mijn hand:
26 ha láttam a napvilágot, hogy ragyog, s a holdat, a mint dicsőn halad,
Indien ik heb opgestaard naar de stralende zon, Naar de glanzende maan, die haar weg vervolgde,
27 és szívem elcsábult titokban és kezem csókra nyúlt a szájamhoz:
Zodat mijn hart in het geheim werd verleid, En mijn hand mijn mond heeft gekust
28 az is bíró elé való bűn, mert megtagadtam volna Istent felülről!
Ook dat zou een halszaak voor het gerecht zijn geweest, Omdat ik God in den hoge had verloochend!
29 Ha örültem gyűlölőm elesésén s felbuzdultam, midőn baj érte –
Heb ik mij in het ongeluk van mijn vijand verheugd, Of gejubeld, omdat onheil hem trof;
30 hisz nem engedtem ínyemet, hogy vétkezzen, hogy átokkal kérjem lelkét -;
Heb ik mijn gehemelte niet verboden te zondigen, En door een verwensing zijn leven te eisen;
31 ha nem mondták sátram emberei: bár volna, ki húsából nem lakott jól
Hebben mijn tentgenoten niet gezegd: Wie verzadigt zich niet aan het vlees van zijn vijand?
32 az utczán nem hált meg jövevény, az út felé tártam ki ajtaimat -;
De zwerver behoefde niet buiten te overnachten Voor den reiziger heb ik de deuren geopend.
33 ha emberek módjára takargattam bűntetteimet, keblemre rejtve bűnömet,
Indien ik mijn misdaad voor de mensen bedekt heb, In mijn boezem mijn schuld heb verborgen,
34 mert rettegtem a nagy tömegtől s megijesztett a családok gúnyja, úgy hogy csendben voltam, nem mentem ki a kapun!
Omdat ik de grote menigte vreesde, En bang was voor de verachting der geslachten: Dan moge ik verstommen, en de deur niet meer uitgaan,
35 Vajha volna, ki rám hallgatna – íme jegyem, feleljen nekem a Mindenható – és a vádlevél, melyet írt a pörös felem:
Wie zou er dan nog naar mij horen! Zie hier mijn handtekening! De Almachtige antwoorde mij; Mijn beschuldiger schrijve zijn aanklacht neer!
36 bizony, vállamon hordanám azt, felfűzném koszorúnak magamra,
Waarachtig, ik wil ze op mijn schouder nemen Er mij als met een krans mee omhangen;
37 lépéseim számát bevallanám neki, akár egy fejedelem közeledném hozzá!
Ik zal Hem mijn schreden een voor een tonen, En voor zijn aanschijn treden als een vorst!
38 Ha ellenem kiáltott földem s egyaránt sírtak barázdái;
Indien mijn akker tegen mij klaagde Zijn voren gezamenlijk weenden;
39 ha erejét emésztettem pénz nélkül és gazdájával kileheltettem lelkét:
Indien ik zijn vrucht heb genoten, zonder te betalen, En zijn bezitter liet zuchten:
40 búza helyett sarjadjon bogáncs, és árpa helyett gazfű! Vége Jób beszédeinek.
Dan mogen doornen opschieten inplaats van tarwe, En stinkend onkruid inplaats van gerst! Hier eindigen de woorden van Job.

< Jób 31 >