Jób 30

1 És most kaczagnak rajtam, kik korra fiatalabbak nálam, kiknek atyáit megvetettem, hogy nyájam ebei mellé sem helyeztem volna el.

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.

2 Kezeik ereje is minek nekem? Rájok nézve elveszett erejük telje,

Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?

3 szűkölködés és éhezés által kiaszva. A kik bekószálják a sivatagot, a puszta és a pusztaság éjjelét;

Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.

4 a kik leszakítanak sós füvet a bokor mellett s rekettye gyökere az ő kenyerük.

Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.

5 Az emberek köréből kiűzetnek, riadnak rájuk mint a tolvajra.

Wygnano ich spośród [ludzi], wołano za nimi jak [za] złodziejem;

6 Rettenetes szakadékokban kell lakniok, földi lyukakban és sziklákon.

Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.

7 Bokrok között ordítanak, csalánok alatt verődnek össze.

Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.

8 Alávalónak fiai, meg név nélkül valónak a fiai, kiverettek az országból.

[To byli] synowie ludzi wzgardzonych i synowie [ludzi] nikczemnych, podlejsi niż [proch] ziemi.

9 De most gúnydaluk vagyok, lettem nekik szóbeszédül.

Ale teraz jestem [tematem] ich pieśni, stałem się [tematem] ich przysłowia.

10 Megutáltak, eltávoztak tőlem, s arczomat nem kímélték a köpéstől.

Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.

11 Mert inamat megoldotta és elsanyarodott, neki eresztették előttem a gyeplőt.

A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.

12 Jobbról kél a fajzat, lábaimat ellökték, és feltöltötték ellenem veszedelmes ösvényeiket.

Po [mojej] prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.

13 Lerontották utamat, elősegítik balsorsomat, ők, kiknek nincsen segítőjük.

Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.

14 Mint széles résen át jönnek, rom matt hömpölyögnek tova.

Napadli [na mnie] niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali [na mnie].

15 Rémség fordult rám, üldözi, mint a szél, nemes voltomat, s eltűnt, mint a felhő, segítségem.

Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.

16 És most elomlik bennem a lelkem, elfogtak engem a nyomorúság napjai.

A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;

17 Az éjszaka levájta rólam csontjaimat, és idegeim nem pihennek.

W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.

18 Nagy erő által elváltozott öltözékem, mint köntösöm nyílása szorít engem.

Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.

19 Lecsapott a sárba, hogy hasonlóvá lettem porhoz, hamuhoz.

Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.

20 Fohászkodom hozzád, de nem hallgatsz meg, megálltam és te rám meredtél;

Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.

21 kegyetlenre változol irántam, kezed hatalmával gyűlölsz engemet.

Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.

22 Felkapsz a szélre, hajtatsz engem és elcsüggesztesz engem üdvösségtől.

Unosisz mnie na wietrze [i] wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.

23 Mert tudom, halál felé viszel, s minden élőnek találkozó házába.

Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.

24 Csak rom ellen ne nyújtson ki kezet, ha ugyan dőltében van győzelme!

Do grobu jednak nie ściągnie [swej] ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.

25 Avagy nem sírtam-e a nehéz sorsún, nem bánkódott-e lelkem a szűkölködőn?

Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?

26 Mert jót reméltem és rossz jött, fényre várakoztam és homály jött.

Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.

27 Beleim forrnak s nem csillapodnak, elém törtek a nyomor napjai.

Moje wnętrze zawrzało [i] nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.

28 Elkomorodva járok, napfény nélkül, felállok a gyűlésben – könyörgök.

Chodzę sczerniały, [ale] nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

29 Testvére lettem a sakáloknak és társa a struczmadaraknak.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.

30 Bőröm lefeketéllett rólam, és csontom ég a hévtől.

Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.

31 Így lett gyásszá a hárfám és lantom síróknak hangjává.

Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.