Jób 26
1 Felelt Jób és mondta:
Job antwoordde, en sprak
2 Mint gyámolítottad a tehetetlent, segítetted az erőtlennek karját!
Hoe goed weet ge den zwakke te helpen, De krachteloze arm te stutten?
3 Mit tanácsoltál a bölcsességtelennek s valódi tudást bőven ismertettél!
Hoe weet ge den onwetende raad te geven, En wat wijze lessen spreidt ge ten toon?
4 Kinek adtál tudtul szavakat s kinek szelleme fakadt belőled?
Met wiens hulp hebt ge uw woord gesproken Wiens geest is van u uitgegaan?
5 Az árnyak megreszketnek alul a vizeken és lakóikon.
De schimmen beven onder de aarde De wateren sidderen met die erin wonen;
Het dodenrijk ligt naakt voor zijn oog, De onderwereld zonder bedekking. (Sheol h7585)
7 Kiterjeszti az Északot az űr fölé, lebegteti a földet a semmiségen;
Hij spant het Noorden over de baaierd, Hangt de aarde boven het niet;
8 beköti a vizet felhőibe, s nem hasad meg felleg alatta;
Hij knevelt de wateren in zijn zwerk, De wolken bersten niet onder haar last;
9 befogja a trón felszínét, kiterítette reá fellegét.
Hij bedekt het gelaat der volle maan, En spreidt er zijn nevel over uit.
10 Határt vont a vizek színén odáig, hol vége van a világosságnak a sötétség mellett.
Hij trekt een kring langs de waterspiegel, Waar het licht aan de duisternis grenst;
11 Az ég oszlopai megrázkódnak s elámulnak dorgálásától.
De zuilen van de hemel staan te waggelen, Rillen van angst voor zijn donderende stem.
12 Erejével felkavarta a tengert s értelmével összezúzta, Ráhábot.
Hij zwiept de zee door zijn kracht, Ranselt Ráhab door zijn beleid;
13 Fuvallata által derültté válik az ég, átszúrta keze a futó kígyót.
Zijn adem blaast de hemel schoon, Zijn hand doorboort de vluchtende Slang!
14 Lám, ezek útjainak szélei, mily csekély nesz az, a mit róla hallunk, de hatalmának dörgését ki foghatja föl!
Is dit nog enkel de zoom van zijn wegen Hoe weinig verstaan wij ervan, En wie begrijpt dan de kracht van zijn donder?
