Jób 23
1 S felelt Jób és mondta:
Job antwoordde, en sprak:
2 Ma is ellenszegülő a panaszom: csapásom ránehezedik nyögésemre.
Al weer heet mijn klagen verzet: Maar zijn hand dwingt mij tot zuchten!
3 Vajha tudnám, hogy találhatom, hogy eljutok székhelyéig:
Ach, dat ik Hem vinden kon, En voor zijn troon kon verschijnen!
4 eléje terjeszteném az ügyet és szájamat megtölteném bizonyításokkal;
Dan zette ik Hem mijn zaak uiteen, En vulde mijn mond met bewijzen;
5 tudnám mely szavakkal felel nekem, s megérteném, mit mond nekem.
Dan kende ik de woorden, waarmee Hij mij antwoordt, Vernam ik, wat Hij mij zegt.
6 Vajon erőnek teljével pörölne-e velem? Nem! Csakhogy ügyelne ő rám!
Zou Hij zijn macht in het geding moeten brengen? Neen, als Hij slechts naar mij hoorde!
7 Akkor az egyenes szállt vele vitára, s örökre megmenekülnék bírámtól.
Dan zou Hij bemerken dat er bij Hem een onschuldige pleit, En ik was voorgoed van mijn Rechter bevrijd!
8 Lám, keletre megyek – s ő nincs ott, nyugatra: s nem veszem észre;
Maar ga ik naar het oosten, Hij is er niet, Of naar het westen, ik bespeur Hem niet;
9 balról midőn működik, nem nézhetem meg, jobbra fordul és nem látom.
Ik zoek Hem ten noorden, ik vind Hem niet, Wend mij naar het zuiden, ik zie Hem niet.
10 Mert ismeri az utat, melyet követek; megvizsgálna: mint az arany kerülnék ki.
Het is, omdat Hij mijn wandel kent Omdat ik als goud te voorschijn zou treden, als Hij mij toetst:
11 Ösvényéhez ragaszkodott lábam, útját őriztem meg és nem hajlok el.
Want mijn voet bleef steeds in zijn spoor, Ik hield zijn pad, en verliet het nooit!
12 Ajkai parancsától nem mozdulok el, törvényemnél fogva megóvtam szája szavait.
Van het bevel zijner lippen week ik niet af, Het woord van zijn mond heb ik in mijn boezem bewaard:
13 De ő az egy, ki térítheti el? S a mit lelke megkívánt, azt megcselekszi.
Maar wil Hij iets, wie kan Hem beletten, Begeert Hij iets, Hij voert het uit!
14 Bizony befejezi azt, mi kiszabva van nekem s efféle sok van nála.
Ja, Hij volbrengt, wat Hij over mij heeft besloten, Met al het andere, wat Hij heeft beschikt:
15 Azért rémülök meg miatta, elgondolkozom és rettegek tőle.
En daarom ben ik voor Hem zo bang, Sidder ik, als ik aan Hem denk.
16 Hisz Isten csüggesztette el szívemet s a Mindenható rémített meg engem;
Het is God, die mijn hart murw heeft geslagen, De Almachtige, die mij verschrikt;
17 mert nem a sötétség miatt semmisültem meg, sem mivel arczomat a homály borította.
Neen, niet door de duisternis ben ik ontsteld Niet door het donker, dat mijn gelaat bedekt!
