Jób 21
1 Felelt Jób és mondta:
Ijob respondis kaj diris:
2 Hallva halljátok szavaimat s ez legyen vigasztalástok.
Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.
3 Tűrjetek el engem, majd én beszélek, s miután beszéltem, gúnyolódhatsz!
Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.
4 Vajon embernek szól-e az én panaszom, avagy miért nem volnék türelmetlen?
Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?
5 Forduljatok hozzám, iszonyodjatok el s tegyétek kezeteket szátokra!
Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.
6 Hisz, ha rágondolok, megrémülök, s borzadály fogja el testemet.
Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.
7 Miért élnek a gonoszok, megszilárdulnak, meg is erősödnek vagyonban?
Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?
8 Magzatjuk bizton áll előttük, velök, és ivadékaik szemeik előtt.
Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.
9 Házaik csupa béke, félelem nélkül, és nincsen rajtuk Isten vesszeje.
Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.
10 Bikája hág s el nem vetél, tehene ellik és nem szül idétlent.
Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.
11 Kieresztik, mint a juhokat, gyerkőczeiket, és gyermekeik ugrándoznak.
Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.
12 Énekelnek dobszó és hárfa mellett s örülnek a fuvola hangjánál.
Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.
Ili pasigas siajn tagojn en bonstato, Kaj iras en Ŝeolon momente. (Sheol h7585)
14 Pedig mondták Istennek: Távozz tőlünk s útaidat megismerni nem kívánjuk;
Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;
15 mi a Mindenható, hogy szolgáljuk őt, s mi hasznunk lesz, ha imádjuk őt?
Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?
16 Lám, nem kezökben van javuk, – a gonoszok tanácsa távol legyen tőlem!
Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.
17 Hányszor alszik ki a gonoszok mécsese, és jön reájuk szerencsétlenségök, midőn részeket oszt ki haragjában!
Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.
18 Lesznek olyanok, mint szalma szél előtt s mint polyva, melyet elragad a vihar.
Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.
19 Isten majd gyermekei számára teszi el jogtalanságát. – Fizessen neki magának, hogy érezze;
Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;
20 saját szemei lássák vesztét és a Mindenható haragjából igyék!
Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.
21 Mert mi dolga van ő utána házával a hónapjainak száma után, melyek neki rendeltettek?
Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?
22 Istent lehet-e tanítani tudásra, őt, ki a magasakat is ítéli?
Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?
23 Emez teljes épségében hal el, egészen gondtalan és boldog;
Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;
24 sajtárai telve voltak tejjel és csontjainak veleje üde.
Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.
25 Amaz pedig keserű lélekkel hal meg és nem élvezett a jóból:
Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.
26 Együtt a porban feküsznek és féreg fedi el őket.
Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.
27 Lám, ismerem a ti gondolataitokat a a fondorlatokat, melyekkel erőszakot míveltek ellenem.
Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;
28 Midőn mondjátok: hol van a hatalmasnak háza és hol a gonoszoknak sátra, lakása?
Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?
29 – nem kérdeztétek-e az úton járókat, hisz az ő jeleiket nem ismerhetitek félre:
Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:
30 hogy a szerencsétlenség napjára tartatik fenn az, a ki rossz, a harag napjára vitetik el?
En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.
31 Ki mondja meg neki szemébe az útját, s a mit cselekedett, ki fizeti meg neki?
Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?
32 Hisz ő a sírkertbe vitetik és a sírhalom fölött virraszt;
Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.
33 édesek neki a völgy göröngyei, és ő utána húzódik minden ember, s őelőtte számtalanok.
Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.
34 Hogy vigasztaltok hát engem hiábavalóval, hisz válaszaitok – a mi marad, hűtelenség!
Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?
