Jób 21
1 Felelt Jób és mondta:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 Hallva halljátok szavaimat s ez legyen vigasztalástok.
Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
3 Tűrjetek el engem, majd én beszélek, s miután beszéltem, gúnyolódhatsz!
Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
4 Vajon embernek szól-e az én panaszom, avagy miért nem volnék türelmetlen?
Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
5 Forduljatok hozzám, iszonyodjatok el s tegyétek kezeteket szátokra!
Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
6 Hisz, ha rágondolok, megrémülök, s borzadály fogja el testemet.
Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
7 Miért élnek a gonoszok, megszilárdulnak, meg is erősödnek vagyonban?
Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
8 Magzatjuk bizton áll előttük, velök, és ivadékaik szemeik előtt.
Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
9 Házaik csupa béke, félelem nélkül, és nincsen rajtuk Isten vesszeje.
Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
10 Bikája hág s el nem vetél, tehene ellik és nem szül idétlent.
Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
11 Kieresztik, mint a juhokat, gyerkőczeiket, és gyermekeik ugrándoznak.
Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
12 Énekelnek dobszó és hárfa mellett s örülnek a fuvola hangjánál.
Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
In het goede verslijten zij hun dagen; en in een ogenblik dalen zij in het graf. (Sheol h7585)
14 Pedig mondták Istennek: Távozz tőlünk s útaidat megismerni nem kívánjuk;
Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
15 mi a Mindenható, hogy szolgáljuk őt, s mi hasznunk lesz, ha imádjuk őt?
Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
16 Lám, nem kezökben van javuk, – a gonoszok tanácsa távol legyen tőlem!
Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
17 Hányszor alszik ki a gonoszok mécsese, és jön reájuk szerencsétlenségök, midőn részeket oszt ki haragjában!
Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
18 Lesznek olyanok, mint szalma szél előtt s mint polyva, melyet elragad a vihar.
Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
19 Isten majd gyermekei számára teszi el jogtalanságát. – Fizessen neki magának, hogy érezze;
Dat God Zijn geweld weglegt, voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
20 saját szemei lássák vesztét és a Mindenható haragjából igyék!
Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
21 Mert mi dolga van ő utána házával a hónapjainak száma után, melyek neki rendeltettek?
Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
22 Istent lehet-e tanítani tudásra, őt, ki a magasakat is ítéli?
Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
23 Emez teljes épségében hal el, egészen gondtalan és boldog;
Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
24 sajtárai telve voltak tejjel és csontjainak veleje üde.
Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
25 Amaz pedig keserű lélekkel hal meg és nem élvezett a jóból:
De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
26 Együtt a porban feküsznek és féreg fedi el őket.
Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
27 Lám, ismerem a ti gondolataitokat a a fondorlatokat, melyekkel erőszakot míveltek ellenem.
Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
28 Midőn mondjátok: hol van a hatalmasnak háza és hol a gonoszoknak sátra, lakása?
Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
29 – nem kérdeztétek-e az úton járókat, hisz az ő jeleiket nem ismerhetitek félre:
Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
30 hogy a szerencsétlenség napjára tartatik fenn az, a ki rossz, a harag napjára vitetik el?
Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
31 Ki mondja meg neki szemébe az útját, s a mit cselekedett, ki fizeti meg neki?
Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
32 Hisz ő a sírkertbe vitetik és a sírhalom fölött virraszt;
Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
33 édesek neki a völgy göröngyei, és ő utána húzódik minden ember, s őelőtte számtalanok.
De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
34 Hogy vigasztaltok hát engem hiábavalóval, hisz válaszaitok – a mi marad, hűtelenség!
Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
