Jób 19
1 Felelt Jób és mondta:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 Meddig búsítjátok lelkemet és összezúztok szavakkal?
Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?
3 Immár tizedszer pirítottatok reám, nem szégyenlitek durván bánni velem?
Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.
4 De ha valóban tévedtem is, magamnál marad tévedésem.
Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.
5 Ha valóban fennhéjáztok ellenem s rám bizonyítjátok gyalázatomat:
Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;
6 tudjátok meg tehát, hogy Isten elnyomott engem s körülfogott engem hálójával.
Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.
7 Lám, kiáltok erőszak, de reám hallgattatom meg, fohászkodom, de nincs ítélet.
Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.
8 Utamat elfalazta, reám vonulhatok tova, s ösvényeimre sötétséget vet.
Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.
9 Méltóságomat lehúzta rólam s levette fejem koronáját.
Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.
10 Leront engem köröskörül, hogy eltűnök, s kirántotta, mint a fát, reményemet.
Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.
11 Fellobbantotta ellenem haragját s olyannak tekint engem mint ellenségeit.
Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.
12 Egyaránt jöttek csapatai és feltöltik ellenem útjukat és táboroznak körülötte sátoromnak.
Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.
13 Testvéreimet eltávolította tőlem, és ismerőseim bizony elidegenedtek tőlem.
Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.
14 Elmaradtak rokonaim, és meghittjeim elfelejtettek.
Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.
15 Házam zsellérei és szolgálóim idegennek tekintenek engem, ismeretlen lettem szemeikben.
Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.
16 Szolgámat hívtam s nem felel, szájammal kell könyörögnöm neki.
Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.
17 Leheletem undorító a feleségemnek, és szagom a velem egy méhből valóknak.
Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.
18 Gyerkőczök is megvetnek engem, a mint felkeltem, beszéltek ellenem.
Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.
19 Megutáltak mind a bizalmas embereim, és a kiket szerettem, ellenem fordultak.
Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.
20 Bőrömhöz és húsomhoz tapadt csontom, a csak fogaim bőrével menekültem meg?
Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.
21 Könyörüljetek, könyörüljetek rajtam ti, én barátaim, mert Isten keze megérintett engem!
Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.
22 Mért üldöztök engem mint Isten s nem laktok jól húsommal?
Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?
23 Bárha felíratnának szavaim, bárha csak könyvben jegyeztetnének föl;
Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!
24 vastollal meg ólommal örökre sziklába vésetnének be!
Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!
25 De én tudom, megváltóm él s utolsónak ott fog állni a por fölött.
Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;
26 S bőröm után leverték azt – s húsom nélkül fogom látni Istent!
En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;
27 A kit én magam fogok látni, és szemeim látják meg s nem idegen: elepednek veséim belsőmben.
Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.
28 Midőn mondjátok: mennyire üldözzük őt! s hogy a dolog gyökere én bennem találtatik:
Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.
29 rettegjetek hát a kardtól, mert harag éri a kardnak való bűnöket, azért hogy tudjátok, hogy ítélet vagyon.
Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.
