Jób 19
1 Felelt Jób és mondta:
Job antwoordde, en sprak:
2 Meddig búsítjátok lelkemet és összezúztok szavakkal?
Hoe lang nog blijft gij mij krenken, En mij onder woorden verpletteren?
3 Immár tizedszer pirítottatok reám, nem szégyenlitek durván bánni velem?
Tien keer beschimpt gij mij reeds, En kwelt gij mij schaamteloos.
4 De ha valóban tévedtem is, magamnál marad tévedésem.
Zelfs al had ik mij werkelijk misdragen, Dan raakt het wangedrag mij alleen;
5 Ha valóban fennhéjáztok ellenem s rám bizonyítjátok gyalázatomat:
Gij mist het recht, een grote mond tegen mij op te zetten, Mijn schande mij te verwijten!
6 tudjátok meg tehát, hogy Isten elnyomott engem s körülfogott engem hálójával.
Erkent toch eindelijk, dat God mij kastijdt, En mij in zijn net heeft verstrikt!
7 Lám, kiáltok erőszak, de reám hallgattatom meg, fohászkodom, de nincs ítélet.
Zie, ik roep: "Geweld!" maar vind geen verhoring, Ik roep om hulp: mij geschiedt geen recht!
8 Utamat elfalazta, reám vonulhatok tova, s ösvényeimre sötétséget vet.
Hij heeft mijn weg versperd: ik kan niet voorbij, En duisternis op mijn paden gelegd;
9 Méltóságomat lehúzta rólam s levette fejem koronáját.
Mijn eer heeft Hij mij ontroofd, De kroon mij van het hoofd gerukt.
10 Leront engem köröskörül, hogy eltűnök, s kirántotta, mint a fát, reményemet.
Hij heeft mij van alle kant ondermijnd: en daar ga ik heen; Mijn hoop ontworteld als een boom,
11 Fellobbantotta ellenem haragját s olyannak tekint engem mint ellenségeit.
Zijn gramschap tegen mij laten woeden, Mij als zijn vijand behandeld.
12 Egyaránt jöttek csapatai és feltöltik ellenem útjukat és táboroznak körülötte sátoromnak.
Als één man rukken zijn benden aan, En banen hun weg naar mij heen; Ze legeren zich rond mijn tent, Ze zijn zonder genade!
13 Testvéreimet eltávolította tőlem, és ismerőseim bizony elidegenedtek tőlem.
Mijn broeders houden zich verre van mij, Mijn bekenden zijn vreemden voor mij;
14 Elmaradtak rokonaim, és meghittjeim elfelejtettek.
Mijn verwanten verdwenen, Mijn gasten zijn mij vergeten.
15 Házam zsellérei és szolgálóim idegennek tekintenek engem, ismeretlen lettem szemeikben.
Mijn slavinnen zien mij aan voor een vreemde, Ik ben een onbekende voor haar;
16 Szolgámat hívtam s nem felel, szájammal kell könyörögnöm neki.
Ik roep mijn slaaf: hij geeft mij geen antwoord, Zelfs al smeek ik er om.
17 Leheletem undorító a feleségemnek, és szagom a velem egy méhből valóknak.
Mijn vrouw walgt van mijn adem, En ik stink voor mijn zonen;
18 Gyerkőczök is megvetnek engem, a mint felkeltem, beszéltek ellenem.
Zelfs de kinderen minachten mij, En brutaliseren mij, als ik optreed.
19 Megutáltak mind a bizalmas embereim, és a kiket szerettem, ellenem fordultak.
Al mijn getrouwen verafschuwen mij, Die ik liefhad, keren zich van mij af;
20 Bőrömhöz és húsomhoz tapadt csontom, a csak fogaim bőrével menekültem meg?
Mijn vlees teert weg in mijn huid Met mijn tanden knaag ik mijn beenderen af.
21 Könyörüljetek, könyörüljetek rajtam ti, én barátaim, mert Isten keze megérintett engem!
Erbarming, erbarming: gij tenminste, mijn vrienden, Want de hand van God heeft mij geraakt;
22 Mért üldöztök engem mint Isten s nem laktok jól húsommal?
Waarom mij als een hert vervolgen, Nooit verzadigd aan mijn vlees!
23 Bárha felíratnának szavaim, bárha csak könyvben jegyeztetnének föl;
O, werden mijn woorden opgeschreven, Opgetekend in een boek,
24 vastollal meg ólommal örökre sziklába vésetnének be!
Met een stift van ijzer en lood Voor eeuwig op een rots gegrift:
25 De én tudom, megváltóm él s utolsónak ott fog állni a por fölött.
Ik weet, dat mijn Verlosser leeft, En ten leste op de aarde verschijnt;
26 S bőröm után leverték azt – s húsom nélkül fogom látni Istent!
Dat ik mij zal oprichten achter mijn huid, En van mijn vlees uit, God zal aanschouwen!
27 A kit én magam fogok látni, és szemeim látják meg s nem idegen: elepednek veséim belsőmben.
Ja, ik zal Hem aanschouwen, Mijn ogen zullen Hem zien, maar niet meer als vijand; Mijn nieren smachten in mijn schoot,
28 Midőn mondjátok: mennyire üldözzük őt! s hogy a dolog gyökere én bennem találtatik:
En wanneer gij dan zegt: Hoe vervolgen we hem, Welk voorwendsel zullen we tegen hem vinden;
29 rettegjetek hát a kardtól, mert harag éri a kardnak való bűnöket, azért hogy tudjátok, hogy ítélet vagyon.
Ducht dan het zwaard voor uzelf, Want dan zal de Gramschap de bozen verdelgen! Om te weten, of er gerechtigheid is!
