Jób 18
1 Felelt a Súachbeli Bildád és mondta:
Nu nam Bildad van Sjóeach het woord, en sprak:
2 Meddig fogtok szavakra vadászni? Észre térjetek s azután beszéljünk!
Wanneer maakt gij eindelijk eens een eind aan uw praten, Wordt gij verstandig, en laat ons aan het woord;
3 Miért tekintetünk baromnak, tisztátalanokká váltunk szemeitekben?
Waarom worden wij als vee beschouwd, En zijn wij zo dom in uw ogen?
4 Ki önnönmagát széttépi haragjában, vajon miattad elhagyottá legyen-e a föld, és szikla mozduljon el helyéből?
Gij, die in uw woede uzelf verscheurt: Zou om uwentwil de aarde worden ontvolkt, Een rots van haar plaats verwijderd, Een berg van zijn grondslag gerukt?
5 Mégis a gonoszok világossága kialszik, és nem fénylik tüzének lángja.
Waarachtig, het licht van den boze dooft uit, De vlam van zijn vuur blijft niet schijnen;
6 Világosság elsötétült sátorában, és mécsese ő fölötte kialszik.
Het licht wordt donker in zijn tent, De lamp gaat boven hem uit.
7 Megszorulnak erős léptei s oda veti őt saját tanácsa.
Zijn krachtige tred wordt verlamd, Zijn eigen beleid doet hem struikelen;
8 Mert hálóba kergettetett lábaival és rácsozat fölött járkál;
Want door zijn eigen voeten wordt hij in het net gedreven, En wandelt hij over de mazen.
9 sarkon kapja a kelepcze, megragadja a hurok;
Een klem grijpt zijn hiel, een net houdt hem vast.
10 a földön van elrejtve kötele és csapdája az ösvényen.
Zijn strik ligt in de grond verborgen, een val op zijn pad;
11 Köröskörül ijesztették rémülések, hogy űzzék őt lépten-nyomon.
Verschrikkingen beangstigen hem van alle kant, En vervolgen hem, stap voor stap.
12 Éhes lesz az ereje, és balsors kész az oldalán.
Het onheil hongert naar hem, De rampspoed staat aan zijn zijde gereed;
13 Megeszi bőrének tagjait, megeszi tagjait halálnak elsőszülöttje.
Zijn huid wordt door ziekte verteerd, De eersteling van de dood slokt zijn leden op.
14 Kiszakíttatik sátrából bizalma, és lépnie kell a rémülések királyához.
Hij wordt uit zijn tent gerukt, waar hij zich veilig waande, En zij sleept hem naar den vorst der verschrikking
15 Lakni fog sátrában – már nem az övé – kénkő szóratik hajlékára.
Zij woont in zijn tent, die hem niet langer behoort, En over zijn woning wordt zwavel gestrooid.
16 Alul elszáradnak gyökerei, a felül elfonnyad a gallya.
Van onderen verdorren zijn wortels, Van boven verwelken zijn twijgen;
17 Emlékezete elveszett az országból és nincs neki neve a tájakon.
Zijn gedachtenis verdwijnt uit het land, Zelfs in de steppe heeft hij geen naam.
18 Taszítják őt világosságból sötétségbe és a világból elbolyongtatják.
Men stoot hem uit het licht de duisternis in, Men jaagt hem uit de wereld weg;
19 Nincs neki sarjadéka, sem ivadéka népében, és nincs maradék tanyáján.
Hij heeft onder zijn volk geen kroost, geen geslacht, In zijn woonplaats geen, die hem rest.
20 Napja miatt eliszonyodtak a nyugotiak, s a keletieket borzadály fogja el.
Over zijn lot staat het Westen ontsteld, En het Oosten siddert er van:
21 Bizony ilyenek a jogtalannak lakásai, és ilyen a helye annak, ki nem ismerte meg az Istent.
Waarachtig, zo gaat het met het verblijf van den boze, Met de woonplaats van hem, die God miskent!
