Jób 17
1 Szellemem meg van törve, napjaim elenyésztek, sírok várnak rám!
Mijn geest gebroken, mijn dagen geblust, Mij rest slechts het graf!
2 Bizony csúfolkodással illetnek engem, és zaklatásukon kell időznie szememnek.
Ben ik niet het mikpunt van spot, Verkwijnt niet mijn oog door de bittere verwijten?
3 Állj jót, kérlek: kezeskedjél értem tenmagadnál! Ki az, ki kezet csap velem?
Stel Uzelf bij U tot borg voor mijl; Wie anders zou voor mij handslag geven?
4 Mert az ő szívöket elzártad az eszességtől, azért nem engeded felülkerekedniök.
Want hùn hart hebt Gij voor inzicht gesloten, En daarom steken zij de hand niet uit;
5 Ki osztályrészért elárul barátot, fiainak szemei el fognak epedni.
Men beklaagt het lot van zijn vrienden Terwijl de ogen versmachten van de eigen kinderen;
6 Oda állított engem, hogy példálózzanak népek, s azzá lettem, hogy arczúl köpnek.
Men heeft mij tot spreekwoord gemaakt bij de mensen, Ik ben een, wien men in het aangezicht spuwt!
7 Elhomályosúlt bosszúságtól szemem, s tagjaim akár az árnyék mindannyi.
Mijn oog is dof van verdriet, Mijn leden zijn tot een schaduw vervluchtigd!
8 Eliszonyodnak e miatt az egyenesek, s az ártatlan fölgerjed az istentelen ellen;
De braven ontstellen ervan, De onschuldige is jaloers op den boze:
9 és az igaz ragaszkodik útjához s a tiszta kezű gyarapodik szilárdságban.
Moet de rechtvaardige toch zijn weg maar bewandelen, Wie rein van handen is, zijn kracht nog verdubbelen?
10 Azonban ti mindannyian csak jöjjetek újra, de nem találok köztetek bölcset.
En daarom, hoe gij u allen wendt of keert, Een wijze vind ik onder u niet;
11 Napjaim elmúltak, gondolataim elszakadtak, szívemnek tulajdonai!
Mijn levensdagen zijn voorbij, Mijn plannen, mijn hartewensen vernield!
12 Az éjszakát nappallá teszik, a világosságot közelebbé a sötétségnél
Men maakt een dag van de nacht, Van duisternis het morgenlicht!
Kan ik nog hopen? Het dodenrijk is mijn huis, In de duisternis heb ik mijn leger gespreid; (Sheol h7585)
14 a veremnek így szóltam: atyám vagy! anyám és testvérem! a féregnek:
Tot het graf geroepen: Gij zijt mijn vader, Tot de wormen: Gij zijt mijn moeder en zusters!
15 hol van tehát reménységem, és reménységem – ki látja meg?
Waar is mijn hoop, Mijn geluk, wie kan het ontdekken:
