Jób 16

1 Felelt Jób és mondta:

Wtedy Hiob odpowiedział:

2 Hallottam efféléket sokat, bajt hozó vigasztalók vagytok mindannyian!

Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.

3 Vége van-e a szeles szavaknak, vagy mi késztet téged, hogy felelj?

Kiedy [będzie] koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?

4 Én is úgy beszélnék, mint ti, ha lelketek volna az én lelkem helyén, összefűznék beszédeket ellenetek, csóválnám fölöttetek fejemet!

Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.

5 Szilárdítanálak titeket szájammal, és ajkaim szánalma enyhülést adna.

Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby [waszym cierpieniom].

6 Ha beszélnék, nem enyhű fájdalmam; s ha abbahagynám, mi tűnik el tőlem?

[Ale] jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?

7 Ámde most kifárasztott engem; pusztává tetted egész környezetemet.

A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.

8 Ránczossá tettél, az tanúul tett, soványságom ellenem támadt, szemembe vall.

Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.

9 Haragja tépett, gyűlölettel támadt engem, vicsorított reám fogaival, szorongatóm szemeit feni reám.

Jego gniew [mnie] porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.

10 Feltátották ellenem szájukat, gyalázattal verték orczáimat, együttesen összecsődülnek ellenem.

Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.

11 Álnoknak szolgáltat ki engem Isten és gonoszok kezébe dönt engem.

Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.

12 Boldog voltam és összemorzsolt, nyakszirten fogott és összezúzott és czéltáblául állított engem magának.

Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.

13 Körül fognak engem íjászai, átfúrja veséimet s nem kímél, földre ontja epémet.

Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.

14 Rést tör rajtam, rést résre, mint vitéz nekem rohan.

Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.

15 Zsákot varrtam foszló bőrömre és porba dugtam bele szarvamat.

Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.

16 Arczom kivörösödött a sírástól, és szempilláimon vakhomály ül:

Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach [jest] cień śmierci.

17 bár nincs erőszak kezeimben és imádságom tiszta.

Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.

18 Oh föld, ne fedd be véremet, s ne legyen hely kiáltásom számára!

Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!

19 Most is, íme az égben van tanúm, és bizonyságom a magasságban.

Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.

20 Csúfolóim – barátim: Istenhez könnyezve tekint szemem;

Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.

21 hogy döntsön a férfi mellett Istennel szemben, és ember fiával szemben a barátja mellett.

Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek [spiera się] o swego bliźniego!

22 Mert még csak kisszámú évek jönnek, és útra, melyről vissza nem térek, megyek el.

Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.