Jób 16
1 Felelt Jób és mondta:
Ale odpowiedział Ijob, i rzekł:
2 Hallottam efféléket sokat, bajt hozó vigasztalók vagytok mindannyian!
Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.
3 Vége van-e a szeles szavaknak, vagy mi késztet téged, hogy felelj?
I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz?
4 Én is úgy beszélnék, mint ti, ha lelketek volna az én lelkem helyén, összefűznék beszédeket ellenetek, csóválnám fölöttetek fejemet!
Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją?
5 Szilárdítanálak titeket szájammal, és ajkaim szánalma enyhülést adna.
Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych.
6 Ha beszélnék, nem enyhű fájdalmam; s ha abbahagynám, mi tűnik el tőlem?
Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie?
7 Ámde most kifárasztott engem; pusztává tetted egész környezetemet.
A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje.
8 Ránczossá tettél, az tanúul tett, soványságom ellenem támadt, szemembe vall.
Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie.
9 Haragja tépett, gyűlölettel támadt engem, vicsorított reám fogaival, szorongatóm szemeit feni reám.
Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.
10 Feltátották ellenem szájukat, gyalázattal verték orczáimat, együttesen összecsődülnek ellenem.
Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie.
11 Álnoknak szolgáltat ki engem Isten és gonoszok kezébe dönt engem.
Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię.
12 Boldog voltam és összemorzsolt, nyakszirten fogott és összezúzott és czéltáblául állított engem magának.
Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.
13 Körül fognak engem íjászai, átfúrja veséimet s nem kímél, földre ontja epémet.
Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję.
14 Rést tör rajtam, rést résre, mint vitéz nekem rohan.
Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym.
15 Zsákot varrtam foszló bőrömre és porba dugtam bele szarvamat.
Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.
16 Arczom kivörösödött a sírástól, és szempilláimon vakhomály ül:
Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci.
17 bár nincs erőszak kezeimben és imádságom tiszta.
Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak, )
18 Oh föld, ne fedd be véremet, s ne legyen hely kiáltásom számára!
O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje!
19 Most is, íme az égben van tanúm, és bizonyságom a magasságban.
Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości.
20 Csúfolóim – barátim: Istenhez könnyezve tekint szemem;
O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje.
21 hogy döntsön a férfi mellett Istennel szemben, és ember fiával szemben a barátja mellett.
Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!
22 Mert még csak kisszámú évek jönnek, és útra, melyről vissza nem térek, megyek el.
Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.
