Jób 15

1 Felelt a Témánbeli Elífáz s mondta:

Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

2 Vajon bölcs felel-e szeles tudással s megtölti-e keleti széllel belsejét –

Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?

3 bizonyítgatva mitsem érő beszéddel és szavakkal, melyekkel nem használ.

Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?

4 Te az Isten félelmét is megbontod, csökkented az imaszót Isten előtt.

Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.

5 Mert bűnöd tanítja szájadat s a ravaszok nyelvét választod.

Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.

6 Szájad ítél el téged s nem én, s ajkaid vallanak ellened.

Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.

7 Elsőnek születtél-e az emberek közt a a halmoknál előbb létesültél?

Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?

8 Isten tanácsában hallottál-e valamit és csentél magadnak bölcsességet?

Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?

9 Mit tudsz te, mit mi nem tudunk, mit értesz, a mi nem volna mi nálunk?

Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?

10 Vén is, aggastyán is van közöttünk, napokra apádnál korosabb.

Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.

11 Kevés-e neked Isten vigasztalása s az ige, mely csínján bánt veled?

Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?

12 Mit ragad el téged szíved, és mit integetnek szemeid,

Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?

13 hogy Isten ellen fordítod indulatodat és szájadból kibocsátasz szavakat?

Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.

14 Mi a halandó, hogy tiszta legyen, s hogy igaz legyen asszony szülöttje?

Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?

15 Lám, szentjeiben nem hisz, az egek sem tiszták szemeiben;

Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.

16 hát még az utálatos és megromlott, az ember, ki mint vizet issza a jogtalanságot.

Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?

17 Hadd oktatlak, hallgass reám, s a mit láttam, hadd beszélem el;

Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;

18 a mit hirdetnek bölcsek, és nem titkolták el őseik részéről –

Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;

19 nekik egyedül adatott az ország, s idegen nem járt közöttük:

Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.

20 A gonosznak minden napjaiban kínlódik ő, s az évek száma alatt, melyek fentartvák az erőszakosnak.

Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.

21 Rettegések hangja a fülében: békében jön reá pusztító.

Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.

22 Nem hiszi, hogy visszatér a sötétségből, ki van szemelve a kard számára.

Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.

23 Bolyong ő kenyér után, hol van; tudja, hogy készen áll oldalán a sötétség napja.

Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.

24 Ijesztik őt szükség és szorongás, megragadja őt mint csatára kész király.

Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.

25 Mert Isten ellen nyújtotta ki kezét a Mindenható ellen hősködik;

Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.

26 nyakkal szalad ellene, pajzsainak vastag dudoraival.

Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden;

27 Mert arczát befödte zsírjával s hájat szerzett ágyékára.

Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;

28 Letelepült megsemmisített városokban, házakban, melyeket nem laknak, melyek rendelve vannak kőhalmoknak.

En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.

29 Nem gazdagszik meg, nem áll fönn a vagyona, nem hajlik a földre szerzeménye;

Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.

30 nem térhet ki a sötétség elől, csemetéjét láng szárítja el s eltűnik – az ő szája leheletétől.

Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.

31 Ne higyjen a semmiségben, a ki megtévedett, mert semmiség lesz, a mit cserébe kap.

Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.

32 Mielőtt itt volna a napja, beteljesedik, s pálmaága nem zöldellő.

Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.

33 Mint szőlőtő elvetéli egresét, s mint olajfa hullatja el virágát.

Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.

34 Mert az istentelennek községe meddő, és tűz emészti a megvesztegetés sátrait:

Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.

35 bajt fogannak és jogtalanságot szülnek, és belsejük csalárdságot készít.

Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.