Jób 14
1 az ember asszony szülöttje, rövid életű és jól lakva háborgással.
Człowiek, urodzony przez kobietę, ma dni niewiele i ma pełno kłopotów;
2 Mint virág hajtott ki és elfonnyadt, eliramodott mint az árnyék s meg nem áll.
Wyrasta jak kwiat i zostaje podcięty, znika jak cień i się nie ostaje.
3 Erre is fölnyitottad szemedet s engem viszel törvényre magaddal!
A jednak na takiego otwierasz swoje oczy i wzywasz mnie przed siebie na sąd.
4 Származhat-e tiszta tisztátalanból? Egy sem!
Któż może wydobyć czystego z nieczystego? Ani jeden.
5 Ha kiszabvák napjai, nálad van hónapjainak száma, törvényét megalkottad, melyen túl nem léphet:
Gdyż jego dni są ustalone, liczba jego miesięcy jest u ciebie; wyznaczyłeś mu kres, którego nie może przekroczyć.
6 tekints el tőle, hogy szünete legyen, mígnem lerója, mint béres, a napját.
Odstąp od niego, aby odpoczął, aż zakończy swój dzień jak najemnik.
7 Mert van a fának reménye: ha kivágják, ismét megújul és csemetéje nem szűnik meg.
[Dla] drzewa bowiem jest nadzieja, choć je wytną, że znowu odrośnie, że jego latorośl nie ustanie.
8 Ha megvénül a földben gyökere és a porban elhal törzsöke:
Choć jego korzeń zestarzeje się w ziemi i jego pień umrze w prochu;
9 víznek illatától felvirul és gallyat hajt mint ültetvény.
[To jednak] gdy poczuje wodę, odrasta i rozpuszcza gałęzie jak sadzonka.
10 De férfi elgyengülvén, meghal, kimúlván az ember, hol van?
Ale człowiek umiera i marnieje; a gdy oddaje ducha, gdzie on jest?
11 Kiapadtak a vizek a tengerből, és a folyó elszárad, elszikkad:
Jak ubywa wód z morza i rzeka opada, i wysycha;
12 az ember is lefekszik s föl nem kél; az ég enyésztéig nem ébrednek ők és nem serkennek föl álmukból.
Tak jest z człowiekiem, gdy się położy i już nie wstanie; dopóki niebiosa będą trwać, nie ocknie się ani nie będzie obudzony ze swego snu.
13 Vajha az alvilágba tennél el engem, elrejtenél, míg lecsillapodik haragod, tűznél nekem törvényt s megemlékeznél rólam. (Sheol h7585)
Obyś mnie w grobie ukrył i schował, aż twój gniew się uciszy, wyznaczył mi czas i wspomniał na mnie. (Sheol h7585)
14 Ha elhal férfi, föléled-e? Szolgálati időm minden napjaiban várakoznám, míg nem megjön felváltásom.
Gdy człowiek umrze, czy [znowu] ożyje? Przez wszystkie dni wyznaczonego mi czasu będę czekał, aż nadejdzie moja zmiana.
15 Szólítanál és én felelnék neked, kezeid műve után vágyakoznál.
Zawołasz, a ja ci odpowiem; zatęsknisz za dziełem swoich rąk.
16 Mert most lépteimet számlálod, nem is várod be vétkemet!
Teraz jednak liczysz moje kroki. Czy nie zważasz na mój grzech?
17 Zacskóba van pecsételve bűntettem, s betapasztottad bűnömet.
Mój występek jest zapieczętowany w woreczku, gromadzisz moje nieprawości.
18 Azonban düledező hegy szétomlik, szikla is kimozdul helyéből;
Doprawdy, góra pada i rozsypuje się, i skała przesuwa się ze swego miejsca.
19 köveket szétmorzsol a víz, elsodorja áradása a földnek porát: így veszítetted el a halandónak reményét.
Wody wydrążają kamienie, ulewa podrywa to, co wyrośnie z prochu ziemi, a ty nadzieję człowieka obracasz wniwecz.
20 Lebirod örökre, és eltűnt, eltorzítván arczát, elűzted őt.
Stale pokonujesz go, a on odchodzi; zmieniasz jego oblicze i odprawiasz go.
21 Tiszteletre jutnak fiai – nem tud róluk, csekélyekké válnak, nem veszi őket észre;
Jego synowie darzeni są szacunkiem, lecz on o tym nie wie; żyją w pogardzie, lecz na to nie zważa.
22 csak fájdalmat érez teste ő rajta, és lelke gyászol ő benne.
Ale jego własne ciało odczuwa ból, a jego dusza w nim płacze.
