Jób 12
1 Felélt Jób és mondta:
Maar Job antwoordde en zeide:
2 Valóban, ti vagytok ám a nép, s veletek kihal a bölcsesség!
Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zo zal de wijsheid met ulieden sterven!
3 Nekem is van szívem mint nektek, nem esem messze tőletek, hisz kinél nem volnának effélék?
Ik heb ook een hart even als gijlieden, ik zwicht niet voor u; en bij wien zijn niet dergelijke dingen?
4 Nevetségéül vagyok barátnak, ki Istent szólította s ő meghallgatta; nevetségül az igaz, a gáncstalan!
Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.
5 A balvégzetnek megvetés, a gondtalannak vélekedése szerint, készen áll, a tántorgó lábúaknak.
Hij is een verachte fakkel, naar de mening desgenen, die gerust is; hij is gereed met den voet te struikelen.
6 Boldogságban vannak a rablók sátrai és biztosság azoké, kik Istent haragítják, azé, ki istenét kezében hordja.
De tenten der verwoesters hebben rust, en die God tergen, hebben verzekerdheden, om hetgene God met Zijn hand toebrengt.
7 Azonban kérdezd csak meg a barmot, majd tanít téged, s az ég madarát, majd megjelenti neked;
En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.
8 vagy szólj a földnek, majd tanít téged, és elbeszélik neked a tenger halai.
Of spreek tot de aarde, en zij zal het u leren; ook zullen het u de vissen der zee vertellen.
9 Ki ne tudná mindezekből, hogy az Örökkévaló keze cselekedte ezt;
Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?
10 kinek kezében van minden élőnek a lelke, s minden ember testének a szelleme.
In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle vlees des mensen.
11 Nemde a fül vizsgálja a szavakat s az íny az ételt ízleli meg?
Zal niet het oor de woorden proeven, gelijk het gehemelte voor zich de spijze smaakt?
12 Aggastyánokban van bölcsesség, s hosszú élet: értelmesség.
In de stokouden is de wijsheid, en in de langheid der dagen het verstand.
13 Ő nála van bölcsesség és erő, övé tanács és értelmesség!
Bij Hem is wijsheid en macht; Hij heeft raad en verstand.
14 Lám, lerombol s nem építtetik föl, rázár valakire s nem nyittatik ki neki.
Ziet, Hij breekt af, en het zal niet herbouwd worden; Hij besluit iemand, en er zal niet opengedaan worden.
15 Im elrekeszt vizeket s kiszáradnak – megereszti őket s feldúlják a földet.
Ziet, Hij houdt de wateren op, en zij drogen uit; ook laat Hij ze uit, en zij keren de aarde om.
16 Ő nála van hatalom és üdvösség, övé a tévelygő és a megtévesztő.
Bij Hem is kracht en wijsheid; Zijns is de dwalende, en die doet dwalen.
17 Járatja a tanácsosokat megfosztottan s a bírákat megtébolyítja;
Hij voert de raadsheren beroofd weg, en de rechters maakt Hij uitzinnig,
18 a királyok kötelékét föloldotta és reákötött övet az ő derekukra;
Den band der koningen maakt Hij los, en Hij bindt den gordel aan hun lenden.
19 járatja a papokat megfosztottan s a szilárdakat elferdíti;
Hij voert de oversten beroofd weg, en de machtigen keert Hij om.
20 megvonja a biztosszavúak beszédjét s a véneknek eszét elveszi;
Hij beneemt den getrouwen de spraak, en der ouden oordeel neemt Hij weg.
21 csúfot önt a nemesekre s a hatalmasoknak kötését meglazítja.
Hij giet verachting over de prinsen uit, en Hij verslapt den riem der geweldigen.
22 Feltár mély dolgokat a sötétségből s kihozza világosságra a vakhomályt.
Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht.
23 Nagyra növeszti a nemzeteket s elveszíti, kiterjeszti a nemzeteket és elviszi.
Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken uit, en leidt ze.
24 Szívét veszi az ország népe fejeinek s eltévelyíti úttalan pusztaságban;
Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
25 tapogatóznak sötétségben világosság nélkül, s eltévelyíti őket mint a részeget.
Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen dwalen, als een dronkaard.
