Jób 10
1 Megundorodott lelkem életemtől, nekieresztem majd panaszomat, hadd beszélek lelkem keservében.
Napapagod ako sa aking buhay; magbibigay ako ng malayang pagpapahayag sa aking hinaing; magsasalita ako sa kapaitan ng aking kaluluwa.
2 Megmondom Istennek: Ne kárhoztass engem, tudasd velem, mi miatt pörölsz velem!
Sasabihin ko sa Diyos, huwag mo akong basta isumpa; ipakita mo kung bakit mo ako inaakusahan.
3 Illik-e hozzád, hogy nyomorgatsz, hogy megveted kezeid szerzeményét, míg a gonoszok tanácsa fölött fényt árasztasz?
Makakabuti ba para sa iyo na ako ay iyong apihin, na kasuklaman ang mga gawa ng iyong mga kamay habang ikaw ay nakangiti sa mga plano ng masasama?
4 Testi szemeid vannak-e neked, avagy mint halandó lát, úgy látsz-e?
Mayroon ka bang mga mata? Nakakakita ka ba kagaya ng nakikita ng tao?
5 Mint halandó napjai, olyanok-e napjaid, avagy éveid, mint férfi napjai,
Ang mga araw mo ba ay kagaya ng mga araw ng sangkatauhan o ang mga taon mo ba ay kagaya ng mga taon ng mga tao,
6 hogy keresgéled bűnömet és vétkem után kutatsz,
na nag-uusisa sa aking mga kasamaan at nagsasaliksik ng aking mga kasalanan,
7 noha tudod, hogy nem vagyok bűnös s nincs, ki kezedből menthet?
kahit na alam mong wala akong kasalanan at walang sinumang makakasagip sa akin mula sa iyong mga kamay?
8 Kezeid alakítottak engem és elkészítettek egyaránt köröskörül – és megsemmisítnél?
Ang iyong mga kamay ang nagbalangkas at humubog sa akin, pero sinisira mo ako.
9 Gondolj csak rá, hogy mint agyagot készítettél te engem, s porba térítsz engem vissza?
Alalahanin mo, nagsusumamo ako sa iyo, na hinubog mo ako gaya ng putik; ibabalik mo ba muli ako sa alabok?
10 Nemde mint a tejet kiöntöttél engem s mint a sajtot összefolyattál;
Hindi ba't ibinuhos mo ako na parang gatas at binuo mo ako na parang keso?
11 bőrbe és húsba öltöztettél és csontokkal meg inakkal átszőttél;
Binihisan mo ako ng balat at laman at hinabi mo akong magkakasama ng mga buto at mga litid.
12 életet és szeretetet míveltél velem s gondviselésed megőrizte szellememet.
Pinagkalooban mo ako ng buhay at katapatan sa tipan; ang tulong mo ang nagbantay sa aking espiritu.
13 De ezeket tartogattad szívedben, tudom, hogy ez volt benned:
Gayon man itinago mo ang mga bagay na ito sa iyong puso—alam ko ito ang iyong iniisip:
14 ha vétkezem, megvigyázol engem és bűnöm alól föl nem mentesz.
na kung ako ay nagkasala, napapansin mo ito; Hindi mo ako ipapawalang-sala sa aking mga kasamaan.
15 Ha gonosz vagyok, jaj nekem; s ha igaz vagyok, föl nem emelhetem fejemet, jóllakva szégyennel és eltelve nyomorommal.
Kung ako ay masama, sumpain ako; kahit ako ay matuwid, hindi ko maaring itaas ang aking ulo, yamang puno ako nang kahihiyan at pinagmamasdan ang sarili kong paghihirap.
16 S ha magasra emelkednék, mint fenevadra vadásznál rám, s ismételve csodálatosan bánnál velem;
Kung titingala ang aking ulo, hinuhuli mo ako tulad ng isang leon; muli mong ipinapakita sa akin na ikaw ay makapangyarihan.
17 megújítanád tanúidat ellenem, sokszor tanúsítanád haragodat velem szemben: egymást felváltó hadak ellenem!
Nagdadala ka ng mga bagong saksi laban sa akin at dinadagdagan mo ang iyong galit sa akin; sinasalakay mo ako ng mga bagong hukbo.
18 S miért hoztál ki engem az anyaméhből? kimúltam volna s szem nem látna engem;
Bakit, kung gayon, inilabas mo ako mula sa sinapupunan? Sana ay isinuko ko na ang aking espiritu para wala ng mata ang nakakita sa akin kailanman.
19 mintha nem lettem volna, olyan volnék, a méhből a sírba vitettem volna.
hindi na sana ako nabuhay; binitbit na sana ako mula sa sinapupunan diretso sa libingan.
20 Nemde kevesek a napjaim, hagyj föl tehát; fordulj el tőlem, hogy földerülhessek egy keveset!
Hindi ba kaunti na lang ang aking mga araw? Kung gayon ay tapusin na, hayaan akong mag-isa, para magkaroon naman ako ng kaunting pahinga
21 Mielőtt elmennék, hogy ne térjek vissza, sötétségnek és vakhomálynak országába,
bago ako pumunta kung saan hindi na ako makakabalik, sa lupain ng kadiliman at sa anino ng kamatayan,
22 országba, mely borús mint a homály, vakhomály, rend nélkül s fénylik – mint homály.
ang lupain na kasing-dilim ng hatinggabi, sa lupain ng anino ng kamatayan, walang kahit anong kaayusan, kung saan ang liwanag ay kagaya ng hatinggabi.””
