Jób 10

1 Megundorodott lelkem életemtől, nekieresztem majd panaszomat, hadd beszélek lelkem keservében.

Moja dusza zmęczona jest życiem; dam upust swemu narzekaniu, będę mówił w goryczy swej duszy.

2 Megmondom Istennek: Ne kárhoztass engem, tudasd velem, mi miatt pörölsz velem!

Powiem Bogu: Nie potępiaj mnie. Oznajmij mi, czemu wiedziesz ze mną spór?

3 Illik-e hozzád, hogy nyomorgatsz, hogy megveted kezeid szerzeményét, míg a gonoszok tanácsa fölött fényt árasztasz?

Czy dobrze ci z tym, że mnie uciskasz, że odrzucasz dzieło swoich rąk i sprzyjasz radzie niegodziwych?

4 Testi szemeid vannak-e neked, avagy mint halandó lát, úgy látsz-e?

Czy masz oczy cielesne? Czy widzisz, jak człowiek widzi?

5 Mint halandó napjai, olyanok-e napjaid, avagy éveid, mint férfi napjai,

Czy twoje dni są jak dni człowieka, a twoje lata jak lata ludzkie;

6 hogy keresgéled bűnömet és vétkem után kutatsz,

Że się wywiadujesz o moją nieprawość i dochodzisz mojego grzechu?

7 noha tudod, hogy nem vagyok bűnös s nincs, ki kezedből menthet?

Ty wiesz, że nie jestem niegodziwy i nikt nie wyrwie [mnie] z twoich rąk.

8 Kezeid alakítottak engem és elkészítettek egyaránt köröskörül – és megsemmisítnél?

Twoje ręce ukształtowały mnie i uczyniły mnie całego ze wszystkich stron, lecz mnie niszczysz.

9 Gondolj csak rá, hogy mint agyagot készítettél te engem, s porba térítsz engem vissza?

Pamiętaj, proszę, że ulepiłeś mnie jak glinę; czy obrócisz mnie w proch?

10 Nemde mint a tejet kiöntöttél engem s mint a sajtot összefolyattál;

Czy nie wylałeś mnie jak mleko i nie sprawiłeś, że jak ser stężałem?

11 bőrbe és húsba öltöztettél és csontokkal meg inakkal átszőttél;

Przyoblekłeś mnie skórą i ciałem, a kośćmi i żyłami pospinałeś mnie.

12 életet és szeretetet míveltél velem s gondviselésed megőrizte szellememet.

Obdarzyłeś mnie życiem i miłosierdziem, a twoja opatrzność strzegła mego ducha.

13 De ezeket tartogattad szívedben, tudom, hogy ez volt benned:

I chociaż ukryłeś to wszystko w swoim sercu, wiem jednak, że to jest z twojej woli.

14 ha vétkezem, megvigyázol engem és bűnöm alól föl nem mentesz.

Jeśli grzeszę, ty to spostrzegasz i nie uwolnisz mnie od mojej nieprawości.

15 Ha gonosz vagyok, jaj nekem; s ha igaz vagyok, föl nem emelhetem fejemet, jóllakva szégyennel és eltelve nyomorommal.

Jeśli jestem niegodziwy, biada mi, a [choćbym też] był sprawiedliwy, nie podniosę swojej głowy. Jestem syty hańby, zważ na moje utrapienie;

16 S ha magasra emelkednék, mint fenevadra vadásznál rám, s ismételve csodálatosan bánnál velem;

Gdyż go przybywa; gonisz mnie jak okrutny lew i zachowujesz się dziwnie wobec mnie.

17 megújítanád tanúidat ellenem, sokszor tanúsítanád haragodat velem szemben: egymást felváltó hadak ellenem!

Stawiasz przeciwko mnie nowych świadków i pomnażasz nade mną swój gniew; wojsko za wojskiem naciera na mnie.

18 S miért hoztál ki engem az anyaméhből? kimúltam volna s szem nem látna engem;

Czemu wyprowadziłeś mnie z łona? Obym umarł i nie widziało mnie żadne oko!

19 mintha nem lettem volna, olyan volnék, a méhből a sírba vitettem volna.

Byłbym, jakby mnie nie było, od łona zanieśliby mnie do grobu!

20 Nemde kevesek a napjaim, hagyj föl tehát; fordulj el tőlem, hogy földerülhessek egy keveset!

Czy nie zostało mi niewiele dni? Przestań więc i odejdź ode mnie, abym nabrał trochę otuchy;

21 Mielőtt elmennék, hogy ne térjek vissza, sötétségnek és vakhomálynak országába,

Zanim odejdę tam, skąd już nie powrócę, do ziemi ciemności i cienia śmierci;

22 országba, mely borús mint a homály, vakhomály, rend nélkül s fénylik – mint homály.

Do ziemi ciemnej jak noc [i do] cienia śmierci i bezładu, gdzie świeci tylko ciemność.