रोमियों 12
1 १ इसलिए हे भाइयों, मैं तुम से परमेश्वर की दया स्मरण दिलाकर विनती करता हूँ, कि अपने शरीरों को जीवित, और पवित्र, और परमेश्वर को भावता हुआ बलिदान करके चढ़ाओ; यही तुम्हारी आत्मिक सेवा है।
ਹੇ ਭ੍ਰਾਤਰ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਕ੍ਰੁʼਪਯਾਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਿਨਯੇ ਯੂਯੰ ਸ੍ਵੰ ਸ੍ਵੰ ਸ਼ਰੀਰੰ ਸਜੀਵੰ ਪਵਿਤ੍ਰੰ ਗ੍ਰਾਹ੍ਯੰ ਬਲਿਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਮੁੱਦਿਸ਼੍ਯ ਸਮੁਤ੍ਸ੍ਰੁʼਜਤ, ਏਸ਼਼ਾ ਸੇਵਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਯੋਗ੍ਯਾ|
2 २ और इस संसार के सदृश्य न बनो; परन्तु तुम्हारी बुद्धि के नये हो जाने से तुम्हारा चाल-चलन भी बदलता जाए, जिससे तुम परमेश्वर की भली, और भावती, और सिद्ध इच्छा अनुभव से मालूम करते रहो। (aiōn g165)
ਅਪਰੰ ਯੂਯੰ ਸਾਂਸਾਰਿਕਾ ਇਵ ਮਾਚਰਤ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵੰ ਸ੍ਵੰ ਸ੍ਵਭਾਵੰ ਪਰਾਵਰ੍ਤ੍ਯ ਨੂਤਨਾਚਾਰਿਣੋ ਭਵਤ, ਤਤ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਨਿਦੇਸ਼ਃ ਕੀਦ੍ਰੁʼਗ੍ ਉੱਤਮੋ ਗ੍ਰਹਣੀਯਃ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਸ਼੍ਚੇਤਿ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਭਿਰਨੁਭਾਵਿਸ਼਼੍ਯਤੇ| (aiōn g165)
3 ३ क्योंकि मैं उस अनुग्रह के कारण जो मुझ को मिला है, तुम में से हर एक से कहता हूँ, कि जैसा समझना चाहिए, उससे बढ़कर कोई भी अपने आपको न समझे; पर जैसा परमेश्वर ने हर एक को परिमाण के अनुसार बाँट दिया है, वैसा ही सुबुद्धि के साथ अपने को समझे।
ਕਸ਼੍ਚਿਦਪਿ ਜਨੋ ਯੋਗ੍ਯਤ੍ਵਾਦਧਿਕੰ ਸ੍ਵੰ ਨ ਮਨ੍ਯਤਾਂ ਕਿਨ੍ਤੁ ਈਸ਼੍ਵਰੋ ਯਸ੍ਮੈ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਸ੍ਯ ਯਤ੍ਪਰਿਮਾਣਮ੍ ਅਦਦਾਤ੍ ਸ ਤਦਨੁਸਾਰਤੋ ਯੋਗ੍ਯਰੂਪੰ ਸ੍ਵੰ ਮਨੁਤਾਮ੍, ਈਸ਼੍ਵਰਾਦ੍ ਅਨੁਗ੍ਰਹੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਃ ਸਨ੍ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕੈਕੰ ਜਨਮ੍ ਇਤ੍ਯਾਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|
ਯਤੋ ਯਦ੍ਵਦਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਏਕਸ੍ਮਿਨ੍ ਸ਼ਰੀਰੇ ਬਹੂਨ੍ਯਙ੍ਗਾਨਿ ਸਨ੍ਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮਙ੍ਗਾਨਾਂ ਕਾਰ੍ੱਯੰ ਸਮਾਨੰ ਨਹਿ;
ਤਦ੍ਵਦਸ੍ਮਾਕੰ ਬਹੁਤ੍ਵੇ(ਅ)ਪਿ ਸਰ੍ੱਵੇ ਵਯੰ ਖ੍ਰੀਸ਼਼੍ਟੇ ਏਕਸ਼ਰੀਰਾਃ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਙ੍ਗਪ੍ਰਤ੍ਯਙ੍ਗਤ੍ਵੇਨ ਭਵਾਮਃ|
6 ६ और जबकि उस अनुग्रह के अनुसार जो हमें दिया गया है, हमें भिन्न-भिन्न वरदान मिले हैं, तो जिसको भविष्यद्वाणी का दान मिला हो, वह विश्वास के परिमाण के अनुसार भविष्यद्वाणी करे।
ਅਸ੍ਮਾਦ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਾਨੁਗ੍ਰਹੇਣ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ੰ ਦਾਨਮ੍ ਅਸ੍ਮਾਸੁ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਸਤ੍ਸੁ ਕੋਪਿ ਯਦਿ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਦਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਪ੍ਰਤ੍ਯਯਸ੍ਯ ਪਰਿਮਾਣਾਨੁਸਾਰਤਃ ਸ ਤਦ੍ ਵਦਤੁ;
7 ७ यदि सेवा करने का दान मिला हो, तो सेवा में लगा रहे, यदि कोई सिखानेवाला हो, तो सिखाने में लगा रहे;
ਯਦ੍ਵਾ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਤ੍ ਸੇਵਨਕਾਰੀ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸ ਤਤ੍ਸੇਵਨੰ ਕਰੋਤੁ; ਅਥਵਾ ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਅਧ੍ਯਾਪਯਿਤਾ ਭਵਤਿ ਤਰ੍ਹਿ ਸੋ(ਅ)ਧ੍ਯਾਪਯਤੁ;
8 ८ जो उपदेशक हो, वह उपदेश देने में लगा रहे; दान देनेवाला उदारता से दे, जो अगुआई करे, वह उत्साह से करे, जो दया करे, वह हर्ष से करे।
ਤਥਾ ਯ ਉਪਦੇਸ਼਼੍ਟਾ ਭਵਤਿ ਸ ਉਪਦਿਸ਼ਤੁ ਯਸ਼੍ਚ ਦਾਤਾ ਸ ਸਰਲਤਯਾ ਦਦਾਤੁ ਯਸ੍ਤ੍ਵਧਿਪਤਿਃ ਸ ਯਤ੍ਨੇਨਾਧਿਪਤਿਤ੍ਵੰ ਕਰੋਤੁ ਯਸ਼੍ਚ ਦਯਾਲੁਃ ਸ ਹ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਮਨਸਾ ਦਯਤਾਮ੍|
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਪ੍ਰੇਮ ਕਾਪਟ੍ਯਵਰ੍ਜਿਤੰ ਭਵਤੁ ਯਦ੍ ਅਭਦ੍ਰੰ ਤਦ੍ ਰੁʼਤੀਯਧ੍ਵੰ ਯੱਚ ਭਦ੍ਰੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਅਨੁਰਜ੍ਯਧ੍ਵਮ੍|
ਅਪਰੰ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਤ੍ਵਪ੍ਰੇਮ੍ਨਾ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਪ੍ਰੀਯਧ੍ਵੰ ਸਮਾਦਰਾਦ੍ ਏਕੋ(ਅ)ਪਰਜਨੰ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠੰ ਜਾਨੀਧ੍ਵਮ੍|
ਤਥਾ ਕਾਰ੍ੱਯੇ ਨਿਰਾਲਸ੍ਯਾ ਮਨਸਿ ਚ ਸੋਦ੍ਯੋਗਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਪ੍ਰਭੁੰ ਸੇਵਧ੍ਵਮ੍|
ਅਪਰੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਯਾਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਿਤਾ ਦੁਃਖਸਮਯੇ ਚ ਧੈਰ੍ੱਯਯੁਕ੍ਤਾ ਭਵਤ; ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਨਾਯਾਂ ਸਤਤੰ ਪ੍ਰਵਰ੍ੱਤਧ੍ਵੰ|
ਪਵਿਤ੍ਰਾਣਾਂ ਦੀਨਤਾਂ ਦੂਰੀਕੁਰੁਧ੍ਵਮ੍ ਅਤਿਥਿਸੇਵਾਯਾਮ੍ ਅਨੁਰਜ੍ਯਧ੍ਵਮ੍|
ਯੇ ਜਨਾ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਤਾਡਯਨ੍ਤਿ ਤਾਨ੍ ਆਸ਼ਿਸ਼਼ੰ ਵਦਤ ਸ਼ਾਪਮ੍ ਅਦੱਤ੍ਵਾ ਦੱਧ੍ਵਮਾਸ਼ਿਸ਼਼ਮ੍|
ਯੇ ਜਨਾ ਆਨਨ੍ਦਨ੍ਤਿ ਤੈਃ ਸਾਰ੍ੱਧਮ੍ ਆਨਨ੍ਦਤ ਯੇ ਚ ਰੁਦਨ੍ਤਿ ਤੈਃ ਸਹ ਰੁਦਿਤ|
16 १६ आपस में एक सा मन रखो; अभिमानी न हो; परन्तु दीनों के साथ संगति रखो; अपनी दृष्टि में बुद्धिमान न हो।
ਅਪਰਞ੍ਚ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਮਨਸਾਂ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਏਕੋਭਾਵੋ ਭਵਤੁ; ਅਪਰਮ੍ ਉੱਚਪਦਮ੍ ਅਨਾਕਾਙ੍ਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਨੀਚਲੋਕੈਃ ਸਹਾਪਿ ਮਾਰ੍ਦਵਮ੍ ਆਚਰਤ; ਸ੍ਵਾਨ੍ ਜ੍ਞਾਨਿਨੋ ਨ ਮਨ੍ਯਧ੍ਵੰ|
ਪਰਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਪਕਾਰੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਯਾਪਿ ਪਰੰ ਨਾਪਕੁਰੁਤ| ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਂ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਿਤੋ ਯਤ੍ ਕਰ੍ੰਮੋੱਤਮੰ ਤਦੇਵ ਕੁਰੁਤ|
ਯਦਿ ਭਵਿਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਯਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਯਥਾਸ਼ਕ੍ਤਿ ਸਰ੍ੱਵਲੋਕੈਃ ਸਹ ਨਿਰ੍ੱਵਿਰੋਧੇਨ ਕਾਲੰ ਯਾਪਯਤ|
19 १९ हे प्रियों अपना बदला न लेना; परन्तु परमेश्वर को क्रोध का अवसर दो, क्योंकि लिखा है, “बदला लेना मेरा काम है, प्रभु कहता है मैं ही बदला दूँगा।”
ਹੇ ਪ੍ਰਿਯਬਨ੍ਧਵਃ, ਕਸ੍ਮੈਚਿਦ੍ ਅਪਕਾਰਸ੍ਯ ਸਮੁਚਿਤੰ ਦਣ੍ਡੰ ਸ੍ਵਯੰ ਨ ਦੱਧ੍ਵੰ, ਕਿਨ੍ਤ੍ਵੀਸ਼੍ਵਰੀਯਕ੍ਰੋਧਾਯ ਸ੍ਥਾਨੰ ਦੱਤ ਯਤੋ ਲਿਖਿਤਮਾਸ੍ਤੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰਃ ਕਥਯਤਿ, ਦਾਨੰ ਫਲਸ੍ਯ ਮਤ੍ਕਰ੍ੰਮ ਸੂਚਿਤੰ ਪ੍ਰਦਦਾਮ੍ਯਹੰ|
20 २० परन्तु “यदि तेरा बैरी भूखा हो तो उसे खाना खिला, यदि प्यासा हो, तो उसे पानी पिला; क्योंकि ऐसा करने से तू उसके सिर पर आग के अंगारों का ढेर लगाएगा।”
ਇਤਿਕਾਰਣਾਦ੍ ਰਿਪੁ ਰ੍ਯਦਿ ਕ੍ਸ਼਼ੁਧਾਰ੍ੱਤਸ੍ਤੇ ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਤ੍ਵੰ ਪ੍ਰਭੋਜਯ| ਤਥਾ ਯਦਿ ਤ੍ਰੁʼਸ਼਼ਾਰ੍ੱਤਃ ਸ੍ਯਾਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਤੰ ਪਰਿਪਾਯਯ| ਤੇਨ ਤ੍ਵੰ ਮਸ੍ਤਕੇ ਤਸ੍ਯ ਜ੍ਵਲਦਗ੍ਨਿੰ ਨਿਧਾਸ੍ਯਸਿ|
ਕੁਕ੍ਰਿਯਯਾ ਪਰਾਜਿਤਾ ਨ ਸਨ੍ਤ ਉੱਤਮਕ੍ਰਿਯਯਾ ਕੁਕ੍ਰਿਯਾਂ ਪਰਾਜਯਤ|
