अय्यूब 32
Då vände de tre män åter att svara Job; efter han höll sig rättfärdigan.
2 २ और बूजी बारकेल का पुत्र एलीहू जो राम के कुल का था, उसका क्रोध भड़क उठा। अय्यूब पर उसका क्रोध इसलिए भड़क उठा, कि उसने परमेश्वर को नहीं, अपने ही को निर्दोष ठहराया।
Men Elihu, Baracheels son, af Bus af Kams slägte, vardt vreder uppå Job, att han höll sina själ rättfärdigare än Gud.
3 ३ फिर अय्यूब के तीनों मित्रों के विरुद्ध भी उसका क्रोध इस कारण भड़का, कि वे अय्यूब को उत्तर न दे सके, तो भी उसको दोषी ठहराया।
Ock vardt han vred uppå de tre hans vänner, att de intet svar funno, och dock fördömde Job.
Ty Elihu hade bidt, så länge de hade talat med Job, efter de voro äldre än han.
Derföre, då, han såg, att intet svar var i de tre mäns mun, vardt han vred.
6 ६ तब बूजी बारकेल का पुत्र एलीहू कहने लगा, “मैं तो जवान हूँ, और तुम बहुत बूढ़े हो; इस कारण मैं रुका रहा, और अपना विचार तुम को बताने से डरता था।
Och så svarade Elihu, Baracheels son, af Bus, och sade: Jag är ung, och I ären gamle, derföre hafver jag skytt, och fruktat bevisa min konst på eder.
7 ७ मैं सोचता था, ‘जो आयु में बड़े हैं वे ही बात करें, और जो बहुत वर्ष के हैं, वे ही बुद्धि सिखाएँ।’
Jag tänkte: Låt åren tala, och åldren bevisa vishet.
8 ८ परन्तु मनुष्य में आत्मा तो है ही, और सर्वशक्तिमान परमेश्वर अपनी दी हुई साँस से उन्हें समझने की शक्ति देता है।
Men anden är i menniskone, och dens Allsmägtigas Ande gör henne förståndiga.
Mästarena äro icke de visaste, och de gamle förstå icke hvad rätt är.
Derföre vill jag ock tala; hör härtill, jag vill ock bevisa mina konst.
11 ११ “मैं तो तुम्हारी बातें सुनने को ठहरा रहा, मैं तुम्हारे प्रमाण सुनने के लिये ठहरा रहा; जबकि तुम कहने के लिये शब्द ढूँढ़ते रहे।
Si, jag hafver bidt, medan I talat hafven; jag hafver gifvit akt på edart förstånd, tilldess I hafven gjort en ända på edart tal.
12 १२ मैं चित्त लगाकर तुम्हारी सुनता रहा। परन्तु किसी ने अय्यूब के पक्ष का खण्डन नहीं किया, और न उसकी बातों का उत्तर दिया।
Och jag hafver haft akt uppå eder, och si, ingen är ibland eder, som Job straffa, eller till hans ord svara kan.
I mågen tilläfventyrs säga: Vi hafve drabbat på vishetena, att Gud hafver bortkastat honom, och ingen annar.
14 १४ जो बातें उसने कहीं वह मेरे विरुद्ध तो नहीं कहीं, और न मैं तुम्हारी सी बातों से उसको उत्तर दूँगा।
Det talet gör mig icke fyllest; jag vill intet svara honom, efter som I taladen.
Ack! de uppgifvas, och kunna intet mer svara; de kunna intet mer tala.
Efter jag nu bidt hafver, och de kunna intet tala; förty de stå tyste, och svara intet mer;
Vill jag dock svara min part, och bevisa mina konst;
Ty jag är så full med ordom, att min ande ängslas i minom buk.
Si, min buk är såsom must, dem tilltäppt är, hvilken ny fat sönderslår.
Jag måste tala, att jag må få andas; jag måste upplycka mina läppar och svara.
Jag vill på ingens person se, och ingo mennisko till vilja tala;
Förty jag vet icke, om jag så gjorde, om min skapare innan en kort tid mig borttagandes vorde.
