अय्यूब 30
1 १ “परन्तु अब जिनकी आयु मुझसे कम है, वे मेरी हँसी करते हैं, वे जिनके पिताओं को मैं अपनी भेड़-बकरियों के कुत्तों के काम के योग्य भी न जानता था।
Nu le de att mig, som yngre äro än jag; hvilkas fäder jag icke ville vårdat sätta ibland mins hjords hundar;
Hvilkas förmågo jag för intet höll; de icke till ålders komma kunde;
3 ३ वे दरिद्रता और काल के मारे दुबले पड़े हुए हैं, वे अंधेरे और सुनसान स्थानों में सुखी धूल फाँकते हैं।
De som för hungers skull och bekymmer ensamme flydde in i öknena, nyliga förderfvade och elände vordne;
De som nesslo uppryckte omkring buskarna, och enerötter var deras mat;
Och då de dem uppryckte, fröjdades de deröfver såsom en tjuf.
Vid de stygga bäcker bodde de, uti jordkulor och bergskrefvor;
Emellan buskar ropade de, och ibland tistlar församlade de sig;
De lösa och föraktada menniskors barn, de som ringast voro i landena.
Nu är jag deras strängaspel vorden, och måste vara deras nymäre.
De styggas vid mig, och draga sig långt ifrå mig; och spara icke att spotta för mitt ansigte.
11 ११ परमेश्वर ने जो मेरी रस्सी खोलकर मुझे दुःख दिया है, इसलिए वे मेरे सामने मुँह में लगाम नहीं रखते।
Ty han hafver spänt mina seno, och hafver ödmjukat mig; och lagt ett betsel i munnen uppå mig.
12 १२ मेरी दाहिनी ओर बाज़ारू लोग उठ खड़े होते हैं, वे मेरे पाँव सरका देते हैं, और मेरे नाश के लिये अपने उपाय बाँधते हैं।
På högra sidone, der jag grönskades, satte de sig upp emot mig; och stötte mina fötter bort, och gjorde en väg öfver mig, till att förderfva mig.
De hafva förspillt mina stigar; det var dem så lätt att göra mig skada, att de ingen hjelp behöfde dertill.
De äro inkomne såsom genom stora refvor, och äro utan ordan infallne;
15 १५ मुझ में घबराहट छा गई है, और मेरा रईसपन मानो वायु से उड़ाया गया है, और मेरा कुशल बादल के समान जाता रहा।
Förskräckelse hafver vändt sig emot mig, och såsom ett väder förföljt mina frihet, och såsom en löpande sky mina helso.
Men nu utgjuter sig min själ öfver mig, och mine sorgedagar hafva fattat mig.
Om nattena varda min ben allestäds igenomborrad; och de, som mig jaga, läggar sig intet till att sofva.
18 १८ मेरी बीमारी की बहुतायत से मेरे वस्त्र का रूप बदल गया है; वह मेरे कुर्त्ते के गले के समान मुझसे लिपटी हुई है।
Genom stora kraft varder jag margalunda klädd; och de begjorda mig dermed, såsom igenom min kjortels hufvudsmog.
Man hafver trampat mig i träck, och aktat mig lika emot stoft och asko.
20 २० मैं तेरी दुहाई देता हूँ, परन्तु तू नहीं सुनता; मैं खड़ा होता हूँ परन्तु तू मेरी ओर घूरने लगता है।
Ropar jag till dig, så svarar du mig intet; går jag fram, så aktar du mig intet.
Du äst mig förvänd till en grufveligan, och drager ditt hat till mig med dine hands starkhet.
Du lyfter mig upp, och låter mig fara uppå vädrena, och försmälter mig krafteliga;
23 २३ हाँ, मुझे निश्चय है, कि तू मुझे मृत्यु के वश में कर देगा, और उस घर में पहुँचाएगा, जो सब जीवित प्राणियों के लिये ठहराया गया है।
Ty jag vet, du öfverantvardar mig dödenom; der är det hus, som allom lefvandom förelagdt är.
Dock räcker han icke sina hand ut in i benhuset, och de varda ej ropande öfver sitt förderf.
25 २५ क्या मैं उसके लिये रोता नहीं था, जिसके दुर्दिन आते थे? और क्या दरिद्र जन के कारण मैं प्राण में दुःखित न होता था?
Jag gret ju uti den hårda tiden, och min själ varkunnade sig öfver den fattiga.
26 २६ जब मैं कुशल का मार्ग जोहता था, तब विपत्ति आ पड़ी; और जब मैं उजियाले की आशा लगाए था, तब अंधकार छा गया।
Jag vänte det goda, och det onda kom; jag vänte ljuset, och mörkret kom.
Mina inelfvor sjuda, och hålla intet upp; mig är uppåkommen sorgetid.
28 २८ मैं शोक का पहरावा पहने हुए मानो बिना सूर्य की गर्मी के काला हो गया हूँ। और मैं सभा में खड़ा होकर सहायता के लिये दुहाई देता हूँ।
Jag går bedröfvad, ändock jag på ingen vredgas; jag står upp i menighetene och ropar.
Jag är drakars broder, och strutsfoglars stallbroder.
Min hud öfver mig är svart vorden, och min ben är förtorkad af hetta.
Min harpa är vorden en klagan, och min pipa en gråt.
