अय्यूब 30
1 १ “परन्तु अब जिनकी आयु मुझसे कम है, वे मेरी हँसी करते हैं, वे जिनके पिताओं को मैं अपनी भेड़-बकरियों के कुत्तों के काम के योग्य भी न जानता था।
Bet nu par mani smejas, kas jaunāki nekā es, kuru tēvus es nebūtu cienījis likt pie saviem lopu suņiem.
Viņu roku spēku kur es to liktu? viņu zaļums un krietnums bija pagalam.
3 ३ वे दरिद्रता और काल के मारे दुबले पड़े हुए हैं, वे अंधेरे और सुनसान स्थानों में सुखी धूल फाँकते हैं।
No trūkuma un bada izdēdējuši tie grauza noras, tumšās tuksneša un posta vietās.
Tie nātres izplūca pa krūmiem un paegļu saknes tiem bija par barību.
No ļaužu vidus tie tapa izdzīti un tiem uzkliedza kā zagļiem.
Bailīgās gravās tiem bija jādzīvo, ir zemes un akmeņu caurumos.
Krūmos tie brēca, un dadžos tie gūlās,
Nesaprašu un negoda ļaužu bērni, kas no zemes bija izdzīti!
Bet nu es tiem esmu tapis par dziesmiņu un esmu tiem par pasaku.
Tie mani tura par negantību, atstājās tālu no manis un nekaunas man vaigā spļaudīt.
11 ११ परमेश्वर ने जो मेरी रस्सी खोलकर मुझे दुःख दिया है, इसलिए वे मेरे सामने मुँह में लगाम नहीं रखते।
Jo Dievs manu dvēseli ir darījis gurdenu un mani apbēdinājis; tad tie vairs nevaldās manā priekšā.
12 १२ मेरी दाहिनी ओर बाज़ारू लोग उठ खड़े होते हैं, वे मेरे पाँव सरका देते हैं, और मेरे नाश के लिये अपने उपाय बाँधते हैं।
Pa labo roku ceļas puikas un stumda manas kājas un taisa savu ceļu, mani samaitāt.
Tie salauž manu laipu, tie palīdz mani gāzt, paši būdami bez palīga.
Tie nāk kā caur platu plīsumu; ar lielu troksni tie plūst šurpu.
15 १५ मुझ में घबराहट छा गई है, और मेरा रईसपन मानो वायु से उड़ाया गया है, और मेरा कुशल बादल के समान जाता रहा।
Briesmas man uzbrukušas, kā ar vētru aizdzīta mana godība, un kā mākonis nozudusi mana laime.
Tādēļ nu mana dvēsele nerimst iekš manis, un bēdu laiks mani aizgrābis.
Naktī mani kauli top izurbti iekš manis, un kas mani grauž, nerimst.
18 १८ मेरी बीमारी की बहुतायत से मेरे वस्त्र का रूप बदल गया है; वह मेरे कुर्त्ते के गले के समान मुझसे लिपटी हुई है।
Caur varenu spēku mans apģērbs pārvērties; tas mani žņaudz, kā apkakle.
Viņš mani iemetis dubļos, un es esmu tapis kā pīšļi un pelni.
20 २० मैं तेरी दुहाई देता हूँ, परन्तु तू नहीं सुनता; मैं खड़ा होता हूँ परन्तु तू मेरी ओर घूरने लगता है।
Es Tevi piesaucu, bet Tu man neatbildi, es gaidu, bet Tu tik skaties.
Tu pret mani esi palicis briesmīgs, ar Savu vareno roku Tu man turies pretī.
Tu mani pacēli, kā vējš mani aiznes, un man izkūst visa laime.
23 २३ हाँ, मुझे निश्चय है, कि तू मुझे मृत्यु के वश में कर देगा, और उस घर में पहुँचाएगा, जो सब जीवित प्राणियों के लिये ठहराया गया है।
Jo es zinu, ka Tu mani nodosi nāvē, kur visi dzīvie kopā aiziet mājot.
Tomēr, vai krītot neizstiepj roku, jeb vai bojā ejot nebrēc.
25 २५ क्या मैं उसके लिये रोता नहीं था, जिसके दुर्दिन आते थे? और क्या दरिद्र जन के कारण मैं प्राण में दुःखित न होता था?
Vai es neraudāju par grūtdienīti vai mana dvēsele nenoskuma par apbēdināto?
26 २६ जब मैं कुशल का मार्ग जोहता था, तब विपत्ति आ पड़ी; और जब मैं उजियाले की आशा लगाए था, तब अंधकार छा गया।
Bet kad es nu gaidīju labumu, tad nāca ļaunums; kad es cerēju uz gaišumu, tad nāca tumsība.
Manas iekšas verd un nemitās, bēdu dienas man uzgājušas.
28 २८ मैं शोक का पहरावा पहने हुए मानो बिना सूर्य की गर्मी के काला हो गया हूँ। और मैं सभा में खड़ा होकर सहायता के लिये दुहाई देता हूँ।
Es esmu melns, bet ne no saules, es paceļos un kliedzu draudzes vidū.
Vilkiem esmu palicis par brāli un pūces bērniem par biedri.
Mana āda palikusi melna uz manis, un mani kauli ir izkaltuši no karstuma.
Tādēļ mana kokle ir tapusi par žēlabām un mana stabule par vaimanām.
