अय्यूब 30
1 १ “परन्तु अब जिनकी आयु मुझसे कम है, वे मेरी हँसी करते हैं, वे जिनके पिताओं को मैं अपनी भेड़-बकरियों के कुत्तों के काम के योग्य भी न जानता था।
Но сега ми се подсмиват по-младите от мене, Чиито бащи не бих приел да туря с кучетата на стадото си;
Защото в що можеше да ме ползува силата на ръцете им, Човеци, чиято жизненост бе изчезнала?
3 ३ वे दरिद्रता और काल के मारे दुबले पड़े हुए हैं, वे अंधेरे और सुनसान स्थानों में सुखी धूल फाँकते हैं।
От немотия и глад те бяха измършавели; Гризяха изсушената земя, отдавна пуста и опустошена;
Между храстите късаха слез, И корените на смрика им бяха за храна.
Бяха изпъдени измежду човеците, Които викаха подир тебе като подир крадци.
Живееха в пукнатините на долините, В дупките на земята и на скалите.
Ревяха между храстите. Събираха се между тръните;
Безумни и безчестни, Те бидоха изгонени от земята.
А сега аз им станах песен, Още им съм и поговорка.
Гнусят се от мене, отдалечават се от мене, И не се свенят да плюят в лицето ми.
11 ११ परमेश्वर ने जो मेरी रस्सी खोलकर मुझे दुःख दिया है, इसलिए वे मेरे सामने मुँह में लगाम नहीं रखते।
Тъй като Бог е съсипал достолепието ми и ме е смирил. То и те се разюздаха пред мене.
12 १२ मेरी दाहिनी ओर बाज़ारू लोग उठ खड़े होते हैं, वे मेरे पाँव सरका देते हैं, और मेरे नाश के लिये अपने उपाय बाँधते हैं।
Отдясно въстават тия изроди, Тласкат нозете ми, И приготовляват против мене гибелните си намерения,
Развалят пътя ми, Увеличават нещастието ми, И то без да имат помощници.
Идат като през широк пролом; Под краха нахвърлят се върху мене.
15 १५ मुझ में घबराहट छा गई है, और मेरा रईसपन मानो वायु से उड़ाया गया है, और मेरा कुशल बादल के समान जाता रहा।
Ужаси се обърнаха върху мене; Като вятър гонят достолепието ми; И благополучието ми премина като облак.
И сега душата ми се излива в мене; Скръбни дни ме постигнаха.
През нощта костите ми се пронизват в мене, И жилите ми не си почиват.
18 १८ मेरी बीमारी की बहुतायत से मेरे वस्त्र का रूप बदल गया है; वह मेरे कुर्त्ते के गले के समान मुझसे लिपटी हुई है।
Само с голямо усилие се променява дрехата ми; Тя ме стига както яката на хитона ми.
Бог ме е хвърлил в калта; И аз съм заприличал на пръст и на прах.
20 २० मैं तेरी दुहाई देता हूँ, परन्तु तू नहीं सुनता; मैं खड़ा होता हूँ परन्तु तू मेरी ओर घूरने लगता है।
Викам към Тебе, но не ми отговаряш; Стоя, и Ти просто ме поглеждаш.
Обърнал си се да се показваш жесток към мене; С мощната Си ръка ми враждуваш;
Издигаш ме, възкачваш ме на вятъра, И стопяваш ме в бурята.
23 २३ हाँ, मुझे निश्चय है, कि तू मुझे मृत्यु के वश में कर देगा, और उस घर में पहुँचाएगा, जो सब जीवित प्राणियों के लिये ठहराया गया है।
Зная наистина, че ще ме докараш до смърт, И до дома, който е определен за всичките живи.
Обаче в падането си човек няма ли да простре ръка, Или да нададе вик в бедствието си?
25 २५ क्या मैं उसके लिये रोता नहीं था, जिसके दुर्दिन आते थे? और क्या दरिद्र जन के कारण मैं प्राण में दुःखित न होता था?
Не плаках ли аз за онзи, който бе отруден? И не се ли оскърби душата ми за сиромаха?
26 २६ जब मैं कुशल का मार्ग जोहता था, तब विपत्ति आ पड़ी; और जब मैं उजियाले की आशा लगाए था, तब अंधकार छा गया।
Когато очаквах доброто, тогава дойде злото; И когато ожидах виделината, тогава дойде тъмнината.
Червата ми възвират, и не си почиват; Скръбни дни ме постигнаха.
28 २८ मैं शोक का पहरावा पहने हुए मानो बिना सूर्य की गर्मी के काला हो गया हूँ। और मैं सभा में खड़ा होकर सहायता के लिये दुहाई देता हूँ।
Ходя почернял, но не от слънцето; Ставам в събранието и викам за помощ.
Станах брат на чакалите, И другар на камилоптиците.
Кожата ми почерня на мене, И костите ми изгоряха от огън.
Затова арфата ми се измени в ридание, И свирката ми в глас на плачещи.
