अय्यूब 29
Jeszcze dalej Ijob prowadził rzecz swoję, i rzekł:
Któż mi to da, abym był jako za miesięcy dawnych, za dni onych, których mię Bóg strzegł;
Gdy pochodnia jego świeciła nad głową moją, a przy świetle jego przechodziłem ciemności;
Jakom był za dni młodości mojej, gdy była przytomność Boża nad przybytkiem moim;
Gdy jeszcze Wszechmocny był ze mną, a około mnie dziatki moje;
Gdy ścieszki moje opływały masłem, a opoka wylewała mi źródła oliwy;
Gdym wychodził do bramy przez miasto, a na ulicy kazałem sobie gotować stolicę moję.
Widząc mię młodzi ukrywali się, a starcy powstawszy stali.
Przełożeni przestawali mówić, a ręką zatykali usta swoje.
Głos książąt ucichał, a język ich do podniebienia ich przylegał.
11 ११ क्योंकि जब कोई मेरा समाचार सुनता, तब वह मुझे धन्य कहता था, और जब कोई मुझे देखता, तब मेरे विषय साक्षी देता था;
Bo ucho słuchające błogosławiło mię, a oko widzące dawało o mnie świadectwo,
Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.
Błogosławieństwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.
14 १४ मैं धार्मिकता को पहने रहा, और वह मुझे ढांके रहा; मेरा न्याय का काम मेरे लिये बागे और सुन्दर पगड़ी का काम देता था।
W sprawiedliwość obłoczyłem się, a ona zdobiła mię; sąd mój był jako płaszcz i korona.
Byłem okiem ślepemu, a nogą chromemu.
16 १६ दरिद्र लोगों का मैं पिता ठहरता था, और जो मेरी पहचान का न था उसके मुकद्दमे का हाल मैं पूछताछ करके जान लेता था।
Byłem ojcem ubogich, a sprawy, którejm nie wiedział, wywiadywałem się.
I kruszyłem szczęki złośnika, a z zębów jego wydzierałem łup.
18 १८ तब मैं सोचता था, ‘मेरे दिन रेतकणों के समान अनगिनत होंगे, और अपने ही बसेरे में मेरा प्राण छूटेगा।
Przetożem rzekł: W gniaździe swojem umrę, a jako piasek rozmnożę dni moje.
Korzeń mój rozłoży się przy wodach, a rosa trwać będzie przez noc na gałązkach moich.
Chwała moja odmłodzi się przy mnie, a łuk mój w ręce mojej odnowi się.
Słuchano mię, i oczekiwano na mię, a milczano na radę moję.
Po słowie mojem nie powtarzano, tak na nich kropiła mowa moja.
23 २३ जैसे लोग बरसात की, वैसे ही मेरी भी बाट देखते थे; और जैसे बरसात के अन्त की वर्षा के लिये वैसे ही वे मुँह पसारे रहते थे।
Bo mię oczekiwali jako deszczu, a usta swe otwierali jako na deszcz późny.
24 २४ जब उनको कुछ आशा न रहती थी तब मैं हँसकर उनको प्रसन्न करता था; और कोई मेरे मुँह को बिगाड़ न सकता था।
Jeźlim żartował z nimi, nie wierzyli, a powagi twarzy mojej nie odrzucali.
25 २५ मैं उनका मार्ग चुन लेता, और उनमें मुख्य ठहरकर बैठा करता था, और जैसा सेना में राजा या विलाप करनेवालों के बीच शान्तिदाता, वैसा ही मैं रहता था।
Jeźlim kiedy do nich przyszedł, siadałem na przedniejszem miejscu, i mieszkałem jako król w wojsku, a jako ten, który smutnych cieszy.
