यशायाह 57
1 १ धर्मी जन नाश होता है, और कोई इस बात की चिन्ता नहीं करता; भक्त मनुष्य उठा लिए जाते हैं, परन्तु कोई नहीं सोचता। धर्मी जन इसलिए उठा लिया गया कि आनेवाली आपत्ति से बच जाए,
Һәққаний адәм аләмдин өтиду, Һеч ким буниңға көңүл бөлмәйду; Меһриван адәмләр жиғип елип кетилиду, Бирақ һеч ким ойлап чүшинәлмәйдуки, Һәққаний адәмләр яман күнләрни көрмисун дәп жиғип елип кетилиду.
У болса арам-хатирҗәмлик ичигә кириду; Йәни өзлириниң дурус йолида маңған һәр бир киши, Өз орнида йетип арам алиду.
Бирақ сәнләр, и җадугәр аялниң балилири, Зинахор билән паһишә аялниң нәсли; Буяққа йеқин келиңлар;
4 ४ तुम किस पर हँसी करते हो? तुम किस पर मुँह खोलकर जीभ निकालते हो? क्या तुम पाखण्डी और झूठे के वंश नहीं हो,
Силәр кимни мазақ қиливатисиләр? Яки кимгә қарши ағзиңларни калчайтип, Тилиңларни узун чиқирисиләр? Силәр болсаңлар асийлиқтин төрәлгән балилар, Алдамчилиқниң нәсли әмәсмусиләр?
5 ५ तुम, जो सब हरे वृक्षों के तले देवताओं के कारण कामातुर होते और नालों में और चट्टानों ही दरारों के बीच बाल-बच्चों को वध करते हो?
Һәр бир чоң дәрәқ астида, Һәр бир йешил дәрәқ астида шәһванийлиқ билән көйүп кәткүчи, Кичик балиларни җилғиларға һәм хада ташларниң йериқлириға елип сойғучисиләр!
6 ६ नालों के चिकने पत्थर ही तेरा भाग और अंश ठहरे; तूने उनके लिये तपावन दिया और अन्नबलि चढ़ाया है। क्या मैं इन बातों से शान्त हो जाऊँ?
Ериқтики силиқланған ташлар арисида сениң несивәң бардур; Шулар, шуларла сениң тәқсиматиңдур; Шундақ, сән уларға атап «шарап һәдийәси»ни қуюп, Уларға «ашлиқ һәдийә»ниму сунуп бәрдиңғу; Әнди мошуларға рази болуп Өзүмни бесивалсам боламти?
Сән жуқури, егиз бир тағ үстидә орун-көрпә селип қойдуң, Сән әшу йәрдиму қурбанлиқларни қилишқа чиқтиң.
8 ८ तूने अपनी निशानी अपने द्वार के किवाड़ और चौखट की आड़ ही में रखी; मुझे छोड़कर तू औरों को अपने आपको दिखाने के लिये चढ़ी, तूने अपनी खाट चौड़ी की और उनसे वाचा बाँध ली, तूने उनकी खाट को जहाँ देखा, पसन्द किया।
Ишикләрниң кәйнигә вә кәйни кешәклиригә «әсләтмилириң»ни бекитип қойдуң, Чүнки сән Мәндин айрилдиң, Сән ялаңачлинип орнуңға чиқтиң; Орун-көрпәңни кеңәйтип [херидарлириң] билән өзүң үчүн әһдиләштиң; Уларниң орун-көрписигә көңлүң чүшти, Сән уларда күч-һоқуқни көрүп қалдиң.
9 ९ तू तेल लिए हुए राजा के पास गई और बहुत सुगन्धित तेल अपने काम में लाई; अपने दूत तूने दूर तक भेजे और अधोलोक तक अपने को नीचा किया। (Sheol h7585)
Сән зәйтун мейи һәдийисини елип, Әтирлириңни үстибешиңгә болушиға чечип, Падишаһниң алдиға бардиң; Әлчилириңни жираққа әвәтип, Һәтта тәһтисараға йәткичә өзүңни пәс қилдиң. (Sheol h7585)
10 १० तू अपनी यात्रा की लम्बाई के कारण थक गई, तो भी तूने न कहा कि यह व्यर्थ है; तेरा बल कुछ अधिक हो गया, इसी कारण तू नहीं थकी।
Сән бесип маңған барлиқ йоллириңда чарчиғиниң билән, Йәнә: «Поқ йәптимән, болди бәс!» дәп қоймидиң техи, Езип жүрүшкә йәнила күчүңни жиғдиң, Һеч җақ тоймидиң.
11 ११ तूने किसके डर से झूठ कहा, और किसका भय मानकर ऐसा किया कि मुझ को स्मरण नहीं रखा न मुझ पर ध्यान दिया? क्या मैं बहुत काल से चुप नहीं रहा? इस कारण तू मेरा भय नहीं मानती।
Сән зади кимдин жүрәкзадә болуп, қорқуп жүрисән, Ялған гәп қилип, Мени есиңгә һеч кәлтүрмәй, Көңлүңдин һеч өткүзмидиң. Мән узунғичә сүкүттә туруп кәлдим әмәсму? Сән йәнила Мәндин һеч қорқуп бақмидиң!
Сениң «һәққанийлиғиң»ни һәм «төһпилириң»ни баян қилимән: — Уларниң саңа һеч пайдиси йоқтур!
13 १३ जब तू दुहाई दे, तब जिन मूर्तियों को तूने जमा किया है वे ही तुझे छुड़ाएँ! वे तो सब की सब वायु से वरन् एक ही फूँक से उड़ जाएँगी। परन्तु जो मेरी शरण लेगा वह देश का अधिकारी होगा, और मेरे पवित्र पर्वत का भी अधिकारी होगा।
Чирқириғанлириңда сән жиғип топлиған [бутлар] келип сени қутқузсун! Бирақ шамал пүв қилип уларниң һәммисини учуруп кетиду, Бир нәпәсла уларни елип кетиду; Бирақ Маңа таянғучи зиминға мираслиқ қилиду, Мениң муқәддәс теғимға егидарчилиқ қилиду.
14 १४ यह कहा जाएगा, “पाँति बाँध बाँधकर राजमार्ग बनाओ, मेरी प्रजा के मार्ग में से हर एक ठोकर दूर करो।”
[Шу чағда]: — «Йолни көтириңлар, көтириңлар, уни тәйярлаңлар, Хәлқимниң йолини бошитип барлиқ путликашаңларни елип ташлаңлар» дейилиду.
15 १५ क्योंकि जो महान और उत्तम और सदैव स्थिर रहता, और जिसका नाम पवित्र है, वह यह कहता है, “मैं ऊँचे पर और पवित्रस्थान में निवास करता हूँ, और उसके संग भी रहता हूँ, जो खेदित और नम्र हैं, कि, नम्र लोगों के हृदय और खेदित लोगों के मन को हर्षित करूँ।
Чүнки нами «Муқәддәс» Болғучи, Жуқири һәм Алий Болғучи, Әбәдил-әбәткичә һаят Болғучи мундақ дәйду: — «Мән жуқури һәмдә муқәддәс җайда, Һәм шундақла роһи сунуқ һәм кичик пеил адәм билән биллә туримәнки, Кичик пеил адәмниң роһини йеңилаймән, Дили сунуқниң көңлини йеңилаймән.
16 १६ मैं सदा मुकद्दमा न लड़ता रहूँगा, न सर्वदा क्रोधित रहूँगा; क्योंकि आत्मा मेरे बनाए हुए हैं और जीव मेरे सामने मूर्छित हो जाते हैं।
Чүнки Мән һәргиз мәңгүгә әрз қилип әйиплимәймән, Һәм әбәдил-әбәткичә ғәзәпләнмәймән; Шундақ қилсам инсанниң роһи Мениң алдимда суслишип йоқайду, Өзүм яратқан нәпәс егилири түгишиду.
17 १७ उसके लोभ के पाप के कारण मैंने क्रोधित होकर उसको दुःख दिया था, और क्रोध के मारे उससे मुँह छिपाया था; परन्तु वह अपने मनमाने मार्ग में दूर भटकता चला गया था।
Униң өз нәпсанийәтлик қәбиһлигидә Мән униңдин ғәзәплинип, уни урғанмән; Мән униңдин йошурун туруп, униңға ғәзәпләнгәнлигим билән, У йәнила арқисиға чекингиничә өз йолини меңивәрди;
18 १८ मैं उसकी चाल देखता आया हूँ, तो भी अब उसको चंगा करूँगा; मैं उसे ले चलूँगा और विशेष करके उसके शोक करनेवालों को शान्ति दूँगा।
Мән униң йоллирини көрүп йәткән тәғдирдиму, Мән уни сақайтимән; Мән уни йетәкләймән, Мән ләвләрниң мевисини яритимән, Униңға вә униңдики һәсрәт чәккүчиләргә йәнә тәсәлли беримән; Жирақ туруватқанға, йеқин туруватқанғиму мутләқ арам-хатирҗәмлик болсун! Вә Мән уни сақайтимән!
19 १९ मैं मुँह के फल का सृजनहार हूँ; यहोवा ने कहा है, जो दूर और जो निकट हैं, दोनों को पूरी शान्ति मिले; और मैं उसको चंगा करूँगा।
20 २० परन्तु दुष्ट तो लहराते हुए समुद्र के समान है जो स्थिर नहीं रह सकता; और उसका जल मैल और कीच उछालता है।
Бирақ рәзилләр болса тиничилинишни һеч билмәйдиған, Долқунлири лай-латқиларни урғутуватқан, Давалғуватқан деңиздәктур.
Рәзилләргә, — дәйду Худайим — һеч арам-хатирҗәмлик болмас.
