प्रेरितों के काम 23
1 १ पौलुस ने महासभा की ओर टकटकी लगाकर देखा, और कहा, “हे भाइयों, मैंने आज तक परमेश्वर के लिये बिलकुल सच्चे विवेक से जीवन बिताया है।”
ਸਭਾਸਦ੍ਲੋਕਾਨ੍ ਪ੍ਰਤਿ ਪੌਲੋ(ਅ)ਨਨ੍ਯਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਯਾ ਪਸ਼੍ਯਨ੍ ਅਕਥਯਤ੍, ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣਾ ਅਦ੍ਯ ਯਾਵਤ੍ ਸਰਲੇਨ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ਤਃਕਰਣੇਨੇਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਸਾਕ੍ਸ਼਼ਾਦ੍ ਆਚਰਾਮਿ|
ਅਨੇਨ ਹਨਾਨੀਯਨਾਮਾ ਮਹਾਯਾਜਕਸ੍ਤੰ ਕਪੋਲੇ ਚਪੇਟੇਨਾਹਨ੍ਤੁੰ ਸਮੀਪਸ੍ਥਲੋਕਾਨ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
3 ३ तब पौलुस ने उससे कहा, “हे चूना फिरी हुई दीवार, परमेश्वर तुझे मारेगा। तू व्यवस्था के अनुसार मेरा न्याय करने को बैठा है, और फिर क्या व्यवस्था के विरुद्ध मुझे मारने की आज्ञा देता है?”
ਤਦਾ ਪੌਲਸ੍ਤਮਵਦਤ੍, ਹੇ ਬਹਿਸ਼਼੍ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰੁʼਤ, ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤੋਸ੍ਤਿ, ਯਤੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਨੁਸਾਰੇਣ ਵਿਚਾਰਯਿਤੁਮ੍ ਉਪਵਿਸ਼੍ਯ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਂ ਲਙ੍ਘਿਤ੍ਵਾ ਮਾਂ ਪ੍ਰਹਰ੍ੱਤੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਸਿ|
ਤਤੋ ਨਿਕਟਸ੍ਥਾ ਲੋਕਾ ਅਕਥਯਨ੍, ਤ੍ਵੰ ਕਿਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਮਹਾਯਾਜਕੰ ਨਿਨ੍ਦਸਿ?
5 ५ पौलुस ने कहा, “हे भाइयों, मैं नहीं जानता था, कि यह महायाजक है; क्योंकि लिखा है, ‘अपने लोगों के प्रधान को बुरा न कह।’”
ਤਤਃ ਪੌਲਃ ਪ੍ਰਤਿਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਮਹਾਯਾਜਕ ਏਸ਼਼ ਇਤਿ ਨ ਬੁੱਧੰ ਮਯਾ ਤਦਨ੍ਯੱਚ ਸ੍ਵਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਅਧਿਪਤਿੰ ਪ੍ਰਤਿ ਦੁਰ੍ੱਵਾਕ੍ਯੰ ਮਾ ਕਥਯ, ਏਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਲਿਪਿਰਸ੍ਤਿ|
6 ६ तब पौलुस ने यह जानकर, कि एक दल सदूकियों और दूसरा फरीसियों का है, महासभा में पुकारकर कहा, “हे भाइयों, मैं फरीसी और फरीसियों के वंश का हूँ, मरे हुओं की आशा और पुनरुत्थान के विषय में मेरा मुकद्दमा हो रहा है।”
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਪੌਲਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਅਰ੍ੱਧੰ ਸਿਦੂਕਿਲੋਕਾ ਅਰ੍ੱਧੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਲੋਕਾ ਇਤਿ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟ੍ਵਾ ਪ੍ਰੋੱਚੈਃ ਸਭਾਸ੍ਥਲੋਕਾਨ੍ ਅਵਦਤ੍ ਹੇ ਭ੍ਰਾਤ੍ਰੁʼਗਣ ਅਹੰ ਫਿਰੂਸ਼ਿਮਤਾਵਲਮ੍ਬੀ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਃ ਸਤ੍ਨਾਨਸ਼੍ਚ, ਮ੍ਰੁʼਤਲੋਕਾਨਾਮ੍ ਉੱਥਾਨੇ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਸ਼ਾਕਰਣਾਦ੍ ਅਹਮਪਵਾਦਿਤੋਸ੍ਮਿ|
ਇਤਿ ਕਥਾਯਾਂ ਕਥਿਤਾਯਾਂ ਫਿਰੂਸ਼ਿਸਿਦੂਕਿਨੋਃ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਭਿੰਨਵਾਕ੍ਯਤ੍ਵਾਤ੍ ਸਭਾਯਾ ਮਧ੍ਯੇ ਦ੍ਵੌ ਸੰਘੌ ਜਾਤੌ|
8 ८ क्योंकि सदूकी तो यह कहते हैं, कि न पुनरुत्थान है, न स्वर्गदूत और न आत्मा है; परन्तु फरीसी इन सब को मानते हैं।
ਯਤਃ ਸਿਦੂਕਿਲੋਕਾ ਉੱਥਾਨੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗੀਯਦੂਤਾ ਆਤ੍ਮਾਨਸ਼੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਏਤੇਸ਼਼ਾਂ ਕਮਪਿ ਨ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਃ ਸਰ੍ੱਵਮ੍ ਅਙ੍ਗੀਕੁਰ੍ੱਵਨ੍ਤਿ|
9 ९ तब बड़ा हल्ला मचा और कुछ शास्त्री जो फरीसियों के दल के थे, उठकर यह कहकर झगड़ने लगे, “हम इस मनुष्य में कुछ बुराई नहीं पाते; और यदि कोई आत्मा या स्वर्गदूत उससे बोला है तो फिर क्या?”
ਤਤਃ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਅਤਿਸ਼ਯਕੋਲਾਹਲੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੇ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨਾਂ ਪਕ੍ਸ਼਼ੀਯਾਃ ਸਭਾਸ੍ਥਾ ਅਧ੍ਯਾਪਕਾਃ ਪ੍ਰਤਿਪਕ੍ਸ਼਼ਾ ਉੱਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤੋ (ਅ)ਕਥਯਨ੍, ਏਤਸ੍ਯ ਮਾਨਵਸ੍ਯ ਕਮਪਿ ਦੋਸ਼਼ੰ ਨ ਪਸ਼੍ਯਾਮਃ; ਯਦਿ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਆਤ੍ਮਾ ਵਾ ਕਸ਼੍ਚਿਦ੍ ਦੂਤ ਏਨੰ ਪ੍ਰਤ੍ਯਾਦਿਸ਼ਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਵਯਮ੍ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਪ੍ਰਾਤਿਕੂਲ੍ਯੇਨ ਨ ਯੋਤ੍ਸ੍ਯਾਮਃ|
10 १० जब बहुत झगड़ा हुआ, तो सैन्य-दल के सरदार ने इस डर से कि वे पौलुस के टुकड़े-टुकड़े न कर डालें, सैन्य-दल को आज्ञा दी कि उतरकर उसको उनके बीच में से जबरदस्ती निकालो, और गढ़ में ले आओ।
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਤੀਵ ਭਿੰਨਵਾਕ੍ਯਤ੍ਵੇ ਸਤਿ ਤੇ ਪੌਲੰ ਖਣ੍ਡੰ ਖਣ੍ਡੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਨ੍ਤੀਤ੍ਯਾਸ਼ਙ੍ਕਯਾ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਃ ਸੇਨਾਗਣੰ ਤਤ੍ਸ੍ਥਾਨੰ ਯਾਤੁੰ ਸਭਾਤੋ ਬਲਾਤ੍ ਪੌਲੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਦੁਰ੍ਗੰ ਨੇਤਞ੍ਚਾਜ੍ਞਾਪਯਤ੍|
11 ११ उसी रात प्रभु ने उसके पास आ खड़े होकर कहा, “हे पौलुस, धैर्य रख; क्योंकि जैसी तूने यरूशलेम में मेरी गवाही दी, वैसी ही तुझे रोम में भी गवाही देनी होगी।”
ਰਾਤ੍ਰੋ ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਕਥਿਤਵਾਨ੍ ਹੇ ਪੌਲ ਨਿਰ੍ਭਯੋ ਭਵ ਯਥਾ ਯਿਰੂਸ਼ਾਲਮ੍ਨਗਰੇ ਮਯਿ ਸਾਕ੍ਸ਼਼੍ਯੰ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਤਥਾ ਰੋਮਾਨਗਰੇਪਿ ਤ੍ਵਯਾ ਦਾਤਵ੍ਯਮ੍|
12 १२ जब दिन हुआ, तो यहूदियों ने एका किया, और शपथ खाई कि जब तक हम पौलुस को मार न डालें, यदि हम खाएँ या पीएँ तो हम पर धिक्कार।
ਦਿਨੇ ਸਮੁਪਸ੍ਥਿਤੇ ਸਤਿ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾ ਏਕਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਃ ਸਨ੍ਤਃ ਪੌਲੰ ਨ ਹਤ੍ਵਾ ਭੋਜਨਪਾਨੇ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤਿ ਸ਼ਪਥੇਨ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਅਬਧ੍ਨਨ੍|
ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ੱਜਨੇਭ੍ਯੋ(ਅ)ਧਿਕਾ ਲੋਕਾ ਇਤਿ ਪਣਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍|
14 १४ उन्होंने प्रधान याजकों और प्राचीनों के पास आकर कहा, “हमने यह ठाना है कि जब तक हम पौलुस को मार न डालें, तब तक यदि कुछ भी खाएँ, तो हम पर धिक्कार है।
ਤੇ ਮਹਾਯਾਜਕਾਨਾਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨਲੋਕਾਨਾਞ੍ਚ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਯਨ੍, ਵਯੰ ਪੌਲੰ ਨ ਹਤ੍ਵਾ ਕਿਮਪਿ ਨ ਭੋਕ੍ਸ਼਼੍ਯਾਮਹੇ ਦ੍ਰੁʼਢੇਨਾਨੇਨ ਸ਼ਪਥੇਨ ਬੱਧ੍ਵਾ ਅਭਵਾਮ|
15 १५ इसलिए अब महासभा समेत सैन्य-दल के सरदार को समझाओ, कि उसे तुम्हारे पास ले आए, मानो कि तुम उसके विषय में और भी ठीक से जाँच करना चाहते हो, और हम उसके पहुँचने से पहले ही उसे मार डालने के लिये तैयार रहेंगे।”
ਅਤਏਵ ਸਾਮ੍ਪ੍ਰਤੰ ਸਭਾਸਦ੍ਲੋਕੈਃ ਸਹ ਵਯੰ ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਕਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਵਿਚਾਰੰ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮਸ੍ਤਦਰ੍ਥੰ ਭਵਾਨ੍ ਸ਼੍ਵੋ (ਅ)ਸ੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਤਮ੍ ਆਨਯਤ੍ਵਿਤਿ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਯੇ ਨਿਵੇਦਨੰ ਕੁਰੁਤ ਤੇਨ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਸਮੀਪੰ ਉਪਸ੍ਥਿਤੇਃ ਪੂਰ੍ੱਵੰ ਵਯੰ ਤੰ ਹਨ੍ਤੁ ਸੱਜਿਸ਼਼੍ਯਾਮ|
ਤਦਾ ਪੌਲਸ੍ਯ ਭਾਗਿਨੇਯਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮਿਤਿ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾਂ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਦੁਰ੍ਗੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਪੌਲਮ੍ ਉਕ੍ਤਵਾਨ੍|
17 १७ पौलुस ने सूबेदारों में से एक को अपने पास बुलाकर कहा, “इस जवान को सैन्य-दल के सरदार के पास ले जाओ, यह उससे कुछ कहना चाहता है।”
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਪੌਲ ਏਕੰ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤਿਮ੍ ਆਹੂਯ ਵਾਕ੍ਯਮਿਦਮ੍ ਭਾਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤੇਃ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਸ੍ਯ ਯੁਵਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯ ਕਿਞ੍ਚਿੰਨਿਵੇਦਨਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ, ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਤ੍ਸਵਿਧਮ੍ ਏਨੰ ਨਯ|
18 १८ अतः उसने उसको सैन्य-दल के सरदार के पास ले जाकर कहा, “बन्दी पौलुस ने मुझे बुलाकर विनती की, कि यह जवान सैन्य-दल के सरदार से कुछ कहना चाहता है; इसे उसके पास ले जा।”
ਤਤਃ ਸ ਤਮਾਦਾਯ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤੇਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਕਥਿਤਵਾਨ੍, ਭਵਤਃ ਸਮੀਪੇ(ਅ)ਸ੍ਯ ਕਿਮਪਿ ਨਿਵੇਦਨਮਾਸ੍ਤੇ ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਬਨ੍ਦਿਃ ਪੌਲੋ ਮਾਮਾਹੂਯ ਭਵਤਃ ਸਮੀਪਮ੍ ਏਨਮ੍ ਆਨੇਤੁੰ ਪ੍ਰਾਰ੍ਥਿਤਵਾਨ੍|
ਤਦਾ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਸ੍ਤਸ੍ਯ ਹਸ੍ਤੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਨਿਰ੍ਜਨਸ੍ਥਾਨੰ ਨੀਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਵਾਨ੍ ਤਵ ਕਿੰ ਨਿਵੇਦਨੰ? ਤਤ੍ ਕਥਯ|
20 २० उसने कहा, “यहूदियों ने एका किया है, कि तुझ से विनती करें कि कल पौलुस को महासभा में लाए, मानो तू और ठीक से उसकी जाँच करना चाहता है।
ਤਤਃ ਸੋਕਥਯਤ੍, ਯਿਹੂਦੀਯਲਾਕਾਃ ਪੌਲੇ ਕਮਪਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼਼ਵਿਚਾਰੰ ਛਲੰ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਤੰ ਸਭਾਂ ਨੇਤੁੰ ਭਵਤਃ ਸਮੀਪੇ ਨਿਵੇਦਯਿਤੁੰ ਅਮਨ੍ਤ੍ਰਯਨ੍|
21 २१ परन्तु उनकी मत मानना, क्योंकि उनमें से चालीस के ऊपर मनुष्य उसकी घात में हैं, जिन्होंने यह ठान लिया है कि जब तक वे पौलुस को मार न डालें, तब तक न खाएँगे और न पीएँगे, और अब वे तैयार हैं और तेरे वचन की प्रतीक्षा कर रहे हैं।”
ਕਿਨ੍ਤੁ ਮਵਤਾ ਤੰਨ ਸ੍ਵੀਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੰ ਯਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਮਧ੍ਯੇਵਰ੍ੱਤਿਨਸ਼੍ਚਤ੍ਵਾਰਿੰਸ਼ੱਜਨੇਭ੍ਯੋ (ਅ)ਧਿਕਲੋਕਾ ਏਕਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾ ਭੂਤ੍ਵਾ ਪੌਲੰ ਨ ਹਤ੍ਵਾ ਭੋਜਨੰ ਪਾਨਞ੍ਚ ਨ ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਾਮ ਇਤਿ ਸ਼ਪਥੇਨ ਬੱਧਾਃ ਸਨ੍ਤੋ ਘਾਤਕਾ ਇਵ ਸੱਜਿਤਾ ਇਦਾਨੀਂ ਕੇਵਲੰ ਭਵਤੋ (ਅ)ਨੁਮਤਿਮ੍ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼ਨ੍ਤੇ|
22 २२ तब सैन्य-दल के सरदार ने जवान को यह निर्देश देकर विदा किया, “किसी से न कहना कि तूने मुझ को ये बातें बताई हैं।”
ਯਾਮਿਮਾਂ ਕਥਾਂ ਤ੍ਵੰ ਨਿਵੇਦਿਤਵਾਨ੍ ਤਾਂ ਕਸ੍ਮੈਚਿਦਪਿ ਮਾ ਕਥਯੇਤ੍ਯੁਕ੍ਤ੍ਵਾ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿਸ੍ਤੰ ਯੁਵਾਨੰ ਵਿਸ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
23 २३ उसने तब दो सूबेदारों को बुलाकर कहा, “दो सौ सिपाही, सत्तर सवार, और दो सौ भालैत को कैसरिया जाने के लिये तैयार कर रख, तू रात के तीसरे पहर को निकलना।
ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸਹਸ੍ਰਸੇਨਾਪਤਿ ਰ੍ਦ੍ਵੌ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤੀ ਆਹੂਯੇਦਮ੍ ਆਦਿਸ਼ਤ੍, ਯੁਵਾਂ ਰਾਤ੍ਰੌ ਪ੍ਰਹਰੈਕਾਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਟਾਯਾਂ ਸਤ੍ਯਾਂ ਕੈਸਰਿਯਾਨਗਰੰ ਯਾਤੁੰ ਪਦਾਤਿਸੈਨ੍ਯਾਨਾਂ ਦ੍ਵੇ ਸ਼ਤੇ ਘੋਟਕਾਰੋਹਿਸੈਨ੍ਯਾਨਾਂ ਸਪ੍ਤਤਿੰ ਸ਼ਕ੍ਤਿਧਾਰਿਸੈਨ੍ਯਾਨਾਂ ਦ੍ਵੇ ਸ਼ਤੇ ਚ ਜਨਾਨ੍ ਸੱਜਿਤਾਨ੍ ਕੁਰੁਤੰ|
24 २४ और पौलुस की सवारी के लिये घोड़े तैयार रखो कि उसे फेलिक्स राज्यपाल के पास सुरक्षित पहुँचा दें।”
ਪੌਲਮ੍ ਆਰੋਹਯਿਤੁੰ ਫੀਲਿਕ੍ਸ਼਼ਾਧਿਪਤੇਃ ਸਮੀਪੰ ਨਿਰ੍ੱਵਿਘ੍ਨੰ ਨੇਤੁਞ੍ਚ ਵਾਹਨਾਨਿ ਸਮੁਪਸ੍ਥਾਪਯਤੰ|
ਅਪਰੰ ਸ ਪਤ੍ਰੰ ਲਿਖਿਤ੍ਵਾ ਦੱਤਵਾਨ੍ ਤੱਲਿਖਿਤਮੇਤਤ੍,
ਮਹਾਮਹਿਮਸ਼੍ਰੀਯੁਕ੍ਤਫੀਲਿਕ੍ਸ਼਼ਾਧਿਪਤਯੇ ਕ੍ਲੌਦਿਯਲੁਸ਼਼ਿਯਸ੍ਯ ਨਮਸ੍ਕਾਰਃ|
27 २७ इस मनुष्य को यहूदियों ने पकड़कर मार डालना चाहा, परन्तु जब मैंने जाना कि वो रोमी है, तो सैन्य-दल लेकर छुड़ा लाया।
ਯਿਹੂਦੀਯਲੋਕਾਃ ਪੂਰ੍ੱਵਮ੍ ਏਨੰ ਮਾਨਵੰ ਧ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ ਸ੍ਵਹਸ੍ਤੈ ਰ੍ਹਨ੍ਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤਾ ਏਤਸ੍ਮਿੰਨਨ੍ਤਰੇ ਸਸੈਨ੍ਯੋਹੰ ਤਤ੍ਰੋਪਸ੍ਥਾਯ ਏਸ਼਼ ਜਨੋ ਰੋਮੀਯ ਇਤਿ ਵਿਜ੍ਞਾਯ ਤੰ ਰਕ੍ਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
ਕਿੰਨਿਮਿੱਤੰ ਤੇ ਤਮਪਵਦਨ੍ਤੇ ਤੱਜ੍ਞਾਤੁੰ ਤੇਸ਼਼ਾ ਸਭਾਂ ਤਮਾਨਾਯਿਤਵਾਨ੍|
29 २९ तब मैंने जान लिया, कि वे अपनी व्यवस्था के विवादों के विषय में उस पर दोष लगाते हैं, परन्तु मार डाले जाने या बाँधे जाने के योग्य उसमें कोई दोष नहीं।
ਤਤਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਂ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਯਾ ਵਿਰੁੱਧਯਾ ਕਯਾਚਨ ਕਥਯਾ ਸੋ(ਅ)ਪਵਾਦਿਤੋ(ਅ)ਭਵਤ੍, ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਸ਼੍ਰੁʼਙ੍ਖਲਬਨ੍ਧਨਾਰ੍ਹੋ ਵਾ ਪ੍ਰਾਣਨਾਸ਼ਾਰ੍ਹੋ ਭਵਤੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ਃ ਕੋਪ੍ਯਪਰਾਧੋ ਮਯਾਸ੍ਯ ਨ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ|
30 ३० और जब मुझे बताया गया, कि वे इस मनुष्य की घात में लगे हैं तो मैंने तुरन्त उसको तेरे पास भेज दिया; और मुद्दइयों को भी आज्ञा दी, कि तेरे सामने उस पर आरोप लगाए।”
ਤਥਾਪਿ ਮਨੁਸ਼਼੍ਯਸ੍ਯਾਸ੍ਯ ਵਧਾਰ੍ਥੰ ਯਿਹੂਦੀਯਾ ਘਾਤਕਾਇਵ ਸੱਜਿਤਾ ਏਤਾਂ ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਾਤ੍ ਤਵ ਸਮੀਪਮੇਨੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍ ਅਸ੍ਯਾਪਵਾਦਕਾਂਸ਼੍ਚ ਤਵ ਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾਪਵਦਿਤੁਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਮ੍| ਭਵਤਃ ਕੁਸ਼ਲੰ ਭੂਯਾਤ੍|
ਸੈਨ੍ਯਗਣ ਆਜ੍ਞਾਨੁਸਾਰੇਣ ਪੌਲੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਤਸ੍ਯਾਂ ਰਜਨ੍ਯਾਮ੍ ਆਨ੍ਤਿਪਾਤ੍ਰਿਨਗਰਮ੍ ਆਨਯਤ੍|
ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਤੇਨ ਸਹ ਯਾਤੁੰ ਘੋਟਕਾਰੂਢਸੈਨ੍ਯਗਣੰ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤ੍ਵਾ ਪਰਾਵ੍ਰੁʼਤ੍ਯ ਦੁਰ੍ਗੰ ਗਤਵਾਨ੍|
ਤਤਃ ਪਰੇ ਘੋਟਕਾਰੋਹਿਸੈਨ੍ਯਗਣਃ ਕੈਸਰਿਯਾਨਗਰਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਯ ਤਤ੍ਪਤ੍ਰਮ੍ ਅਧਿਪਤੇਃ ਕਰੇ ਸਮਰ੍ਪ੍ਯ ਤਸ੍ਯ ਸਮੀਪੇ ਪੌਲਮ੍ ਉਪਸ੍ਥਾਪਿਤਵਾਨ੍|
ਤਦਾਧਿਪਤਿਸ੍ਤਤ੍ਪਤ੍ਰੰ ਪਠਿਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਠਵਾਨ੍ ਏਸ਼਼ ਕਿਮ੍ਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯੋ ਜਨਃ? ਸ ਕਿਲਿਕਿਯਾਪ੍ਰਦੇਸ਼ੀਯ ਏਕੋ ਜਨ ਇਤਿ ਜ੍ਞਾਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤਵਾਨ੍,
35 ३५ तो उससे कहा, “जब तेरे मुद्दई भी आएँगे, तो मैं तेरा मुकद्दमा करूँगा।” और उसने उसे हेरोदेस के किले में, पहरे में रखने की आज्ञा दी।
ਤਵਾਪਵਾਦਕਗਣ ਆਗਤੇ ਤਵ ਕਥਾਂ ਸ਼੍ਰੋਸ਼਼੍ਯਾਮਿ| ਹੇਰੋਦ੍ਰਾਜਗ੍ਰੁʼਹੇ ਤੰ ਸ੍ਥਾਪਯਿਤੁਮ੍ ਆਦਿਸ਼਼੍ਟਵਾਨ੍|
