< 1 कुरिन्थियों 13 >
1 १ यदि मैं मनुष्यों, और स्वर्गदूतों की बोलियाँ बोलूँ, और प्रेम न रखूँ, तो मैं ठनठनाता हुआ पीतल, और झंझनाती हुई झाँझ हूँ।
ମର୍ତ୍ୟସ୍ୱର୍ଗୀଯାଣାଂ ଭାଷା ଭାଷମାଣୋଽହଂ ଯଦି ପ୍ରେମହୀନୋ ଭୱେଯଂ ତର୍ହି ୱାଦକତାଲସ୍ୱରୂପୋ ନିନାଦକାରିଭେରୀସ୍ୱରୂପଶ୍ଚ ଭୱାମି|
2 २ और यदि मैं भविष्यद्वाणी कर सकूँ, और सब भेदों और सब प्रकार के ज्ञान को समझूँ, और मुझे यहाँ तक पूरा विश्वास हो, कि मैं पहाड़ों को हटा दूँ, परन्तु प्रेम न रखूँ, तो मैं कुछ भी नहीं।
ଅପରଞ୍ଚ ଯଦ୍ୟହମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯାଦେଶାଢ୍ୟଃ ସ୍ୟାଂ ସର୍ୱ୍ୱାଣି ଗୁପ୍ତୱାକ୍ୟାନି ସର୍ୱ୍ୱୱିଦ୍ୟାଞ୍ଚ ଜାନୀଯାଂ ପୂର୍ଣୱିଶ୍ୱାସଃ ସନ୍ ଶୈଲାନ୍ ସ୍ଥାନାନ୍ତରୀକର୍ତ୍ତୁଂ ଶକ୍ନୁଯାଞ୍ଚ କିନ୍ତୁ ଯଦି ପ୍ରେମହୀନୋ ଭୱେଯଂ ତର୍ହ୍ୟଗଣନୀଯ ଏୱ ଭୱାମି|
3 ३ और यदि मैं अपनी सम्पूर्ण सम्पत्ति कंगालों को खिला दूँ, या अपनी देह जलाने के लिये दे दूँ, और प्रेम न रखूँ, तो मुझे कुछ भी लाभ नहीं।
ଅପରଂ ଯଦ୍ୟହମ୍ ଅନ୍ନଦାନେନ ସର୍ୱ୍ୱସ୍ୱଂ ତ୍ୟଜେଯଂ ଦାହନାଯ ସ୍ୱଶରୀରଂ ସମର୍ପଯେଯଞ୍ଚ କିନ୍ତୁ ଯଦି ପ୍ରେମହୀନୋ ଭୱେଯଂ ତର୍ହି ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱଂ ମଦର୍ଥଂ ନିଷ୍ଫଲଂ ଭୱତି|
4 ४ प्रेम धीरजवन्त है, और कृपालु है; प्रेम डाह नहीं करता; प्रेम अपनी बड़ाई नहीं करता, और फूलता नहीं।
ପ୍ରେମ ଚିରସହିଷ୍ଣୁ ହିତୈଷି ଚ, ପ୍ରେମ ନିର୍ଦ୍ୱେଷମ୍ ଅଶଠଂ ନିର୍ଗର୍ୱ୍ୱଞ୍ଚ|
5 ५ अशोभनीय व्यवहार नहीं करता, वह अपनी भलाई नहीं चाहता, झुँझलाता नहीं, बुरा नहीं मानता।
ଅପରଂ ତତ୍ କୁତ୍ସିତଂ ନାଚରତି, ଆତ୍ମଚେଷ୍ଟାଂ ନ କୁରୁତେ ସହସା ନ କ୍ରୁଧ୍ୟତି ପରାନିଷ୍ଟଂ ନ ଚିନ୍ତଯତି,
6 ६ कुकर्म से आनन्दित नहीं होता, परन्तु सत्य से आनन्दित होता है।
ଅଧର୍ମ୍ମେ ନ ତୁଷ୍ୟତି ସତ୍ୟ ଏୱ ସନ୍ତୁଷ୍ୟତି|
7 ७ वह सब बातें सह लेता है, सब बातों पर विश्वास करता है, सब बातों की आशा रखता है, सब बातों में धीरज धरता है।
ତତ୍ ସର୍ୱ୍ୱଂ ତିତିକ୍ଷତେ ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ୱିଶ୍ୱସିତି ସର୍ୱ୍ୱତ୍ର ଭଦ୍ରଂ ପ୍ରତୀକ୍ଷତେ ସର୍ୱ୍ୱଂ ସହତେ ଚ|
8 ८ प्रेम कभी टलता नहीं; भविष्यद्वाणियाँ हों, तो समाप्त हो जाएँगी, भाषाएँ मौन हो जाएँगी; ज्ञान हो, तो मिट जाएगा।
ପ୍ରେମ୍ନୋ ଲୋପଃ କଦାପି ନ ଭୱିଷ୍ୟତି, ଈଶ୍ୱରୀଯାଦେଶକଥନଂ ଲୋପ୍ସ୍ୟତେ ପରଭାଷାଭାଷଣଂ ନିୱର୍ତ୍ତିଷ୍ୟତେ ଜ୍ଞାନମପି ଲୋପଂ ଯାସ୍ୟତି|
9 ९ क्योंकि हमारा ज्ञान अधूरा है, और हमारी भविष्यद्वाणी अधूरी।
ଯତୋଽସ୍ମାକଂ ଜ୍ଞାନଂ ଖଣ୍ଡମାତ୍ରମ୍ ଈଶ୍ୱରୀଯାଦେଶକଥନମପି ଖଣ୍ଡମାତ୍ରଂ|
10 १० परन्तु जब सर्वसिद्ध आएगा, तो अधूरा मिट जाएगा।
କିନ୍ତ୍ୱସ୍ମାସୁ ସିଦ୍ଧତାଂ ଗତେଷୁ ତାନି ଖଣ୍ଡମାତ୍ରାଣି ଲୋପଂ ଯାସ୍ୟନ୍ତେ|
11 ११ जब मैं बालक था, तो मैं बालकों के समान बोलता था, बालकों के समान मन था बालकों सी समझ थी; परन्तु सयाना हो गया, तो बालकों की बातें छोड़ दीं।
ବାଲ୍ୟକାଲେଽହଂ ବାଲ ଇୱାଭାଷେ ବାଲ ଇୱାଚିନ୍ତଯଞ୍ଚ କିନ୍ତୁ ଯୌୱନେ ଜାତେ ତତ୍ସର୍ୱ୍ୱଂ ବାଲ୍ୟାଚରଣଂ ପରିତ୍ୟକ୍ତୱାନ୍|
12 १२ अब हमें दर्पण में धुँधला सा दिखाई देता है; परन्तु उस समय आमने-सामने देखेंगे, इस समय मेरा ज्ञान अधूरा है; परन्तु उस समय ऐसी पूरी रीति से पहचानूँगा, जैसा मैं पहचाना गया हूँ।
ଇଦାନୀମ୍ ଅଭ୍ରମଧ୍ୟେନାସ୍ପଷ୍ଟଂ ଦର୍ଶନମ୍ ଅସ୍ମାଭି ର୍ଲଭ୍ୟତେ କିନ୍ତୁ ତଦା ସାକ୍ଷାତ୍ ଦର୍ଶନଂ ଲପ୍ସ୍ୟତେ| ଅଧୁନା ମମ ଜ୍ଞାନମ୍ ଅଲ୍ପିଷ୍ଠଂ କିନ୍ତୁ ତଦାହଂ ଯଥାୱଗମ୍ୟସ୍ତଥୈୱାୱଗତୋ ଭୱିଷ୍ୟାମି|
13 १३ पर अब विश्वास, आशा, प्रेम ये तीनों स्थायी हैं, पर इनमें सबसे बड़ा प्रेम है।
ଇଦାନୀଂ ପ୍ରତ୍ୟଯଃ ପ୍ରତ୍ୟାଶା ପ୍ରେମ ଚ ତ୍ରୀଣ୍ୟେତାନି ତିଷ୍ଠନ୍ତି ତେଷାଂ ମଧ୍ୟେ ଚ ପ୍ରେମ ଶ୍ରେଷ୍ଠଂ|