< זכריה 11 >

פתח לבנון דלתיך ותאכל אש בארזיך׃ 1
Aw Lebanon, nang ih Sidar thing hmai mah kang hanah, nangmah ih khongkha to paong ah.
הילל ברוש כי נפל ארז אשר אדרים שדדו הילילו אלוני בשן כי ירד יער הבצור׃ 2
Sidar thingkung loe amtim boeh pongah, Aw hmaica thing, qah ah; kahoih thingnawk loe amtim o boih boeh; Bashan ih kamtak oak thingnawk, qah oh; tu thung ih thingnawk loe pahum o boih boeh.
קול יללת הרעים כי שדדה אדרתם קול שאגת כפירים כי שדד גאון הירדן׃ 3
Nihcae lensawkhaih to amro boih boeh pongah, tuutoep kaminawk ih qahhaih lok to oh: Jordan amoekhaih loe amro boeh pongah, kaipui hanghaih lok to oh.
כה אמר יהוה אלהי רעה את צאן ההרגה׃ 4
Ka Angraeng Sithaw mah, hum han kaom tuu to pacah ah;
אשר קניהן יהרגן ולא יאשמו ומכריהן יאמר ברוך יהוה ואעשר ורעיהם לא יחמול עליהן׃ 5
Tawnkung mah tuunawk to boh naah, danpaekhaih tidoeh om ai: tuu zaw kaminawk mah, Angraeng loe tahamhoihaih om nasoe, kai loe angraeng boeh, tiah thuih o: tuutoep kaminawk loe tuunawk to tahmen ai.
כי לא אחמול עוד על ישבי הארץ נאם יהוה והנה אנכי ממציא את האדם איש ביד רעהו וביד מלכו וכתתו את הארץ ולא אציל מידם׃ 6
Prae thungah kaom kaminawk tahmenhaih ka tawn mak ai boeh, tiah Angraeng mah thuih: toe, khenah, kami boih angmacae taengah kaom kaminawk khaeah ka paek han, angmacae siangpahrang ban ah ka paek han: nihcae mah prae to tuh o tih, to naah nihcae ban thung hoi ka pahlong mak ai.
וארעה את צאן ההרגה לכן עניי הצאן ואקח לי שני מקלות לאחד קראתי נעם ולאחד קראתי חבלים וארעה את הצאן׃ 7
To pongah nang kamtang tuu, hum han kaom tuu to ka pacah han. Tuu toephaih cung hnetto ka lak, maeto loe Kranghoih, tiah ahmin ka paek, kalah maeto loe zaenghaih qui, tiah ka kawk; tuu to ka pacah.
ואכחד את שלשת הרעים בירח אחד ותקצר נפשי בהם וגם נפשם בחלה בי׃ 8
Khrahto thungah tuutoep kami thumto kang haksak; ka hinghaih mah nihcae to hnukma, nihcae hinghaih mah doeh kai to hnukma o toeng.
ואמר לא ארעה אתכם המתה תמות והנכחדת תכחד והנשארות תאכלנה אשה את בשר רעותה׃ 9
To pacoengah kai mah, Nangcae kang pacah o mak ai boeh, kadueh kami loe, dueh nasoe; anghma kami loe anghma nasoe; anghmat kaminawk loe maeto hoi maeto ih ngan to caa o nasoe, tiah ka naa.
ואקח את מקלי את נעם ואגדע אתו להפיר את בריתי אשר כרתי את כל העמים׃ 10
To naah prae kaminawk boih hoi ka sak ih lokmaihaih to ka lak let thai hanah, Kranghoih cunghet to, ka lak moe, ka khaeh lawt.
ותפר ביום ההוא וידעו כן עניי הצאן השמרים אתי כי דבר יהוה הוא׃ 11
To na niah angkhaeh lawt; to pongah kai kazing amtang tuutoep kaminawk mah, hae loe Angraeng ih lok ni, tiah panoek o.
ואמר אליהם אם טוב בעיניכם הבו שכרי ואם לא חדלו וישקלו את שכרי שלשים כסף׃ 12
Kai mah nihcae khaeah, Kahoih hmuen na poek o nahaeloe, ka toksakhaih atho to na paek oh; toe to tiah na poek o ai nahaeloe, na paek o hmah, tiah ka naa. To pongah nihcae mah kai hanah sum kanglung phoisa qui thumto ang noek pae o.
ויאמר יהוה אלי השליכהו אל היוצר אדר היקר אשר יקרתי מעליהם ואקחה שלשים הכסף ואשליך אתו בית יהוה אל היוצר׃ 13
To naah Angraeng mah kai khaeah, Nihcae mah kai han katingah ang paek o ih atho to long laom sahkung khaeah va ah, tiah ang naa. To pongah sum kanglung phoisa qui thumto ka lak moe, Angraeng imthung ih long laom sah kami khaeah ka vah.
ואגדע את מקלי השני את החבלים להפר את האחוה בין יהודה ובין ישראל׃ 14
To pacoengah zaenghaih qui, tiah kawk ih kalah cung to ka khaeh moe, Judah hoi Israel nawkamya ah ohhaih to ka phraek.
ויאמר יהוה אלי עוד קח לך כלי רעה אולי׃ 15
To naah Angraeng mah kai khaeah, kamthu tuutoep kami ih hmuennawk to la ah.
כי הנה אנכי מקים רעה בארץ הנכחדות לא יפקד הנער לא יבקש והנשברת לא ירפא הנצבה לא יכלכל ובשר הבריאה יאכל ופרסיהן יפרק׃ 16
Khenah, prae nuiah tuutoep kami maeto ka pacah han, anih loe anghma kaminawk to dawncang mak ai, tuucaanawk doeh pakrong mak ai, ahmaa kaca tuunawk doeh khenzawn mak ai ueloe, angdoe sut tuunawk doeh pacah mak ai: toe anih loe kathawk hruk tuu moi to caa tih, a khokpacin mataeng doeh amongh pae boih tih.
הוי רעי האליל עזבי הצאן חרב על זרועו ועל עין ימינו זרעו יבוש תיבש ועין ימינו כהה תכהה׃ 17
Tuucaa caehtaak tuutoep kami loe khosak bing! Sumsem mah a ban hoi bantang mik to takroek pae nasoe; a ban to angqo pae nasoe loe, a bantang mik to maeng pae nasoe, tiah a naa.

< זכריה 11 >