שיר השירים 2

1 אני חבצלת השרון שושנת העמקים׃

Ја сам ружа саронска, љиљан у долу.

2 כשושנה בין החוחים כן רעיתי בין הבנות׃

Шта је љиљан међу трњем, то је драга моја међу девојкама.

3 כתפוח בעצי היער כן דודי בין הבנים בצלו חמדתי וישבתי ופריו מתוק לחכי׃

Шта је јабука међу дрветима шумским, то је драги мој међу момцима; желех хлад њен, и седох, и род је њен сладак грлу мом.

4 הביאני אל בית היין ודגלו עלי אהבה׃

Уведе ме у кућу где је гозба, а застава му је љубав к мени.

5 סמכוני באשישות רפדוני בתפוחים כי חולת אהבה אני׃

Поткрепите ме жбановима, придржите ме јабукама, јер сам болна од љубави.

6 שמאלו תחת לראשי וימינו תחבקני׃

Лева је рука његова мени под главом, а десном ме грли.

7 השבעתי אתכם בנות ירושלם בצבאות או באילות השדה אם תעירו ואם תעוררו את האהבה עד שתחפץ׃

Заклињем вас, кћери јерусалимске, срнама и кошутама пољским, не будите љубави моје, не будите је, док јој не буде воља.

8 קול דודי הנה זה בא מדלג על ההרים מקפץ על הגבעות׃

Глас драгог мог; ево га, иде скачући преко гора, поскакујући преко хумова.

9 דומה דודי לצבי או לעפר האילים הנה זה עומד אחר כתלנו משגיח מן החלנות מציץ מן החרכים׃

Драги је мој као срна или као јеленче; ево га, стоји иза нашег зида, гледа кроз прозор, вири кроз решетку.

10 ענה דודי ואמר לי קומי לך רעיתי יפתי ולכי לך׃

Проговори драги мој и рече ми: Устани, драга моја, лепотице моја, и ходи.

11 כי הנה הסתו עבר הגשם חלף הלך לו׃

Јер гле, зима прође, минуше дажди, отидоше.

12 הנצנים נראו בארץ עת הזמיר הגיע וקול התור נשמע בארצנו׃

Цвеће се види по земљи, дође време певању, и глас грличин чује се у нашој земљи.

13 התאנה חנטה פגיה והגפנים סמדר נתנו ריח קומי לכי רעיתי יפתי ולכי לך׃

Смоква је пустила заметке своје, и лоза винова уцвала мирише. Устани, драга моја, лепотице моја, и ходи.

14 יונתי בחגוי הסלע בסתר המדרגה הראיני את מראיך השמיעיני את קולך כי קולך ערב ומראיך נאוה׃

Голубице моја у раселинама каменим, у заклону врлетном! Дај да видим лице твоје, дај да чујем глас твој; јер је глас твој сладак и лице твоје красно.

15 אחזו לנו שועלים שועלים קטנים מחבלים כרמים וכרמינו סמדר׃

Похватајте нам лисице, мале лисице, што кваре винограде, јер наши виногради цвату.

16 דודי לי ואני לו הרעה בשושנים׃

Мој је драги мој, и ја сам његова, он пасе међу љиљанима.

17 עד שיפוח היום ונסו הצללים סב דמה לך דודי לצבי או לעפר האילים על הרי בתר׃

Док захлади дан и сенке отиду, врати се, буди као срна, драги мој, или као јеленче по горама раздељеним.