שיר השירים 2

1 אני חבצלת השרון שושנת העמקים׃

Jestem różą Saronu i lilią dolin.

2 כשושנה בין החוחים כן רעיתי בין הבנות׃

Jak lilia między cierniami, tak moja umiłowana między pannami.

3 כתפוח בעצי היער כן דודי בין הבנים בצלו חמדתי וישבתי ופריו מתוק לחכי׃

Jak jabłoń między leśnymi drzewami, tak mój miły między młodzieńcami. Z wielkim pragnieniem usiadłam w jego cieniu, a jego owoc [jest] słodki memu podniebieniu.

4 הביאני אל בית היין ודגלו עלי אהבה׃

Wprowadził mnie do komnaty biesiadnej, a jego chorągwią nade mną jest miłość.

5 סמכוני באשישות רפדוני בתפוחים כי חולת אהבה אני׃

Pokrzepcie mnie bukłakami, posilcie mnie jabłkami, bo jestem chora z miłości.

6 שמאלו תחת לראשי וימינו תחבקני׃

Jego lewa ręka pod moją głową, a jego prawa ręka mnie obejmuje.

7 השבעתי אתכם בנות ירושלם בצבאות או באילות השדה אם תעירו ואם תעוררו את האהבה עד שתחפץ׃

Zaklinam was, córki Jerozolimy, na sarny i łanie polne: Nie budźcie mego umiłowanego i nie przerywajcie [jego] snu, dopóki nie zechce.

8 קול דודי הנה זה בא מדלג על ההרים מקפץ על הגבעות׃

Głos mego umiłowanego! Oto idzie, skacząc po górach, a podskakując po pagórkach.

9 דומה דודי לצבי או לעפר האילים הנה זה עומד אחר כתלנו משגיח מן החלנות מציץ מן החרכים׃

Mój umiłowany podobny jest do sarny albo młodego jelenia. Oto stoi za naszym murem, zagląda przez okna, patrzy przez kraty.

10 ענה דודי ואמר לי קומי לך רעיתי יפתי ולכי לך׃

Mój umiłowany odezwał się i powiedział mi: Wstań, moja umiłowana, moja piękna, i chodź!

11 כי הנה הסתו עבר הגשם חלף הלך לו׃

Oto bowiem minęła zima, deszcz ustał i przeszedł.

12 הנצנים נראו בארץ עת הזמיר הגיע וקול התור נשמע בארצנו׃

Kwiatki pokazały się na ziemi, nadszedł czas śpiewania i głos synogarlicy słychać w naszej ziemi.

13 התאנה חנטה פגיה והגפנים סמדר נתנו ריח קומי לכי רעיתי יפתי ולכי לך׃

Drzewo figowe już wypuściło swoje niedojrzałe figi, a kwitnąca winorośl wydaje swoją woń. Wstań, moja umiłowana, moja piękna, i chodź!

14 יונתי בחגוי הסלע בסתר המדרגה הראיני את מראיך השמיעיני את קולך כי קולך ערב ומראיך נאוה׃

Moja gołębico, [mieszkająca] w skalnych szczelinach, w stromych kryjówkach, ukaż mi swoją twarz, daj mi usłyszeć swój głos, gdyż twój głos jest słodki i twoja twarz piękna.

15 אחזו לנו שועלים שועלים קטנים מחבלים כרמים וכרמינו סמדר׃

Schwytajcie nam lisy, małe lisy, które psują winnice, ponieważ nasze winnice kwitną.

16 דודי לי ואני לו הרעה בשושנים׃

Mój umiłowany [jest] mój, a ja jestem jego. Pasie on wśród lilii.

17 עד שיפוח היום ונסו הצללים סב דמה לך דודי לצבי או לעפר האילים על הרי בתר׃

Nim zaświta dzień i znikną cienie, zawróć, mój umiłowany, bądź jak sarna albo młode jelenie na górach Beter.