תהילים 74

1 משכיל לאסף למה אלהים זנחת לנצח יעשן אפך בצאן מרעיתך׃

Een leerdicht van Asaf. O God, waarom zoudt Gij ons voor altijd verstoten, Zou uw toorn blijven woeden tegen de kudde uwer weide?

2 זכר עדתך קנית קדם גאלת שבט נחלתך הר ציון זה שכנת בו׃

Gedenk toch uw volk, dat Gij U eens hebt verworven, De stam, die Gij hebt verlost als uw erfdeel, De Sionsberg, Die Gij U tot woonplaats verkoost!

3 הרימה פעמיך למשאות נצח כל הרע אויב בקדש׃

Ach, richt toch uw schreden naar de onherstelbare puinen; Heel het heiligdom is door den vijand vernield.

4 שאגו צרריך בקרב מועדך שמו אותתם אתות׃

Uw haters joelden in uw heilige tent, En hebben er hun banieren geplant.

5 יודע כמביא למעלה בסבך עץ קרדמות׃

Ze hakten de friezen boven de ingangen stuk, Zoals een bijl in het kreupelhout woedt.

6 ועת פתוחיה יחד בכשיל וכילפת יהלמון׃

Ze hebben het drijfwerk in stukken geslagen, Met bijl en houweel het vernield;

7 שלחו באש מקדשך לארץ חללו משכן שמך׃

Uw heiligdom in brand gestoken, De woonplaats van uw Naam tot de grond toe ontwijd.

8 אמרו בלבם נינם יחד שרפו כל מועדי אל בארץ׃

Ze zeiden: "Wij zullen alles verwoesten, Alle godshuizen verbranden door ‘t hele land!"

9 אותתינו לא ראינו אין עוד נביא ולא אתנו ידע עד מה׃

Wij zien geen voortekens meer, en er is geen profeet, Niemand onder ons, die kan zeggen: Hoelang nog!

10 עד מתי אלהים יחרף צר ינאץ אויב שמך לנצח׃

Ja, hoelang nog, o God, zal de vijand U honen, De vijand maar altijd uw Naam blijven lasteren?

11 למה תשיב ידך וימינך מקרב חוקך כלה׃

Waarom trekt Gij uw hand van ons terug, En houdt Gij uw rechter in uw boezem verborgen?

12 ואלהים מלכי מקדם פעל ישועות בקרב הארץ׃

Gij zijt toch van ouds onze Koning, o God, Die op aarde altijd de zege bevocht:

13 אתה פוררת בעזך ים שברת ראשי תנינים על המים׃

Gij hebt de zee opgezweept door uw kracht, Op het water de schedels der draken verpletterd;

14 אתה רצצת ראשי לויתן תתננו מאכל לעם לציים׃

Gij hebt Liwjatan zijn koppen verbrijzeld, En hem een prooi der jakhalzen gemaakt.

15 אתה בקעת מעין ונחל אתה הובשת נהרות איתן׃

Gij liet bronnen en beken ontspringen, Maar eeuwige stromen verdrogen.

16 לך יום אף לך לילה אתה הכינות מאור ושמש׃

Door U kwam de dag, door U kwam de nacht, Gij hebt de maan en de zon haar plaatsen bereid.

17 אתה הצבת כל גבולות ארץ קיץ וחרף אתה יצרתם׃

Gij hebt al de grenzen der aarde gesteld, Zomer en winter, Gij hebt ze gemaakt!

18 זכר זאת אויב חרף יהוה ועם נבל נאצו שמך׃

Denk aan dit alles, o Jahweh, als de vijand blijft honen, Een waanzinnig volk uw Naam blijft lasteren!

19 אל תתן לחית נפש תורך חית ענייך אל תשכח לנצח׃

Geef, die U loven, niet prijs aan de beesten, En vergeet uw ongelukkigen niet voor altoos.

20 הבט לברית כי מלאו מחשכי ארץ נאות חמס׃

Zie neer op uw verbond, en houd het gestand: Het rampzalige Land is een oord van verdrukking!

21 אל ישב דך נכלם עני ואביון יהללו שמך׃

Laat de vertrapte niet onverhoord gaan, Maar de verdrukte en arme uw Naam verheerlijken.

22 קומה אלהים ריבה ריבך זכר חרפתך מני נבל כל היום׃

Sta op, o God, en verdedig uw zaak, Gedenk, hoe die dwazen U steeds blijven honen;

23 אל תשכח קול צרריך שאון קמיך עלה תמיד׃

Vergeet het geschreeuw van uw vijanden niet, Het geloei van uw haters, dat altijd maar raast!