< תהילים 35 >

לדוד ריבה יהוה את יריבי לחם את לחמי׃ 1
Ipsi David. [Judica, Domine, nocentes me; expugna impugnantes me.
החזק מגן וצנה וקומה בעזרתי׃ 2
Apprehende arma et scutum, et exsurge in adjutorium mihi.
והרק חנית וסגר לקראת רדפי אמר לנפשי ישעתך אני׃ 3
Effunde frameam, et conclude adversus eos qui persequuntur me; dic animæ meæ: Salus tua ego sum.
יבשו ויכלמו מבקשי נפשי יסגו אחור ויחפרו חשבי רעתי׃ 4
Confundantur et revereantur quærentes animam meam; avertantur retrorsum et confundantur cogitantes mihi mala.
יהיו כמץ לפני רוח ומלאך יהוה דוחה׃ 5
Fiant tamquam pulvis ante faciem venti, et angelus Domini coarctans eos.
יהי דרכם חשך וחלקלקות ומלאך יהוה רדפם׃ 6
Fiat via illorum tenebræ et lubricum, et angelus Domini persequens eos.
כי חנם טמנו לי שחת רשתם חנם חפרו לנפשי׃ 7
Quoniam gratis absconderunt mihi interitum laquei sui; supervacue exprobraverunt animam meam.
תבואהו שואה לא ידע ורשתו אשר טמן תלכדו בשואה יפל בה׃ 8
Veniat illi laqueus quem ignorat, et captio quam abscondit apprehendat eum, et in laqueum cadat in ipsum.
ונפשי תגיל ביהוה תשיש בישועתו׃ 9
Anima autem mea exsultabit in Domino, et delectabitur super salutari suo.
כל עצמותי תאמרנה יהוה מי כמוך מציל עני מחזק ממנו ועני ואביון מגזלו׃ 10
Omnia ossa mea dicent: Domine, quis similis tibi? eripiens inopem de manu fortiorum ejus; egenum et pauperem a diripientibus eum.
יקומון עדי חמס אשר לא ידעתי ישאלוני׃ 11
Surgentes testes iniqui, quæ ignorabam interrogabant me.
ישלמוני רעה תחת טובה שכול לנפשי׃ 12
Retribuebant mihi mala pro bonis, sterilitatem animæ meæ.
ואני בחלותם לבושי שק עניתי בצום נפשי ותפלתי על חיקי תשוב׃ 13
Ego autem, cum mihi molesti essent, induebar cilicio; humiliabam in jejunio animam meam, et oratio mea in sinu meo convertetur.
כרע כאח לי התהלכתי כאבל אם קדר שחותי׃ 14
Quasi proximum et quasi fratrem nostrum sic complacebam; quasi lugens et contristatus sic humiliabar.
ובצלעי שמחו ונאספו נאספו עלי נכים ולא ידעתי קרעו ולא דמו׃ 15
Et adversum me lætati sunt, et convenerunt; congregata sunt super me flagella, et ignoravi.
בחנפי לעגי מעוג חרק עלי שנימו׃ 16
Dissipati sunt, nec compuncti; tentaverunt me, subsannaverunt me subsannatione; frenduerunt super me dentibus suis.
אדני כמה תראה השיבה נפשי משאיהם מכפירים יחידתי׃ 17
Domine, quando respicies? Restitue animam meam a malignitate eorum; a leonibus unicam meam.
אודך בקהל רב בעם עצום אהללך׃ 18
Confitebor tibi in ecclesia magna; in populo gravi laudabo te.
אל ישמחו לי איבי שקר שנאי חנם יקרצו עין׃ 19
Non supergaudeant mihi qui adversantur mihi inique, qui oderunt me gratis, et annuunt oculis.
כי לא שלום ידברו ועל רגעי ארץ דברי מרמות יחשבון׃ 20
Quoniam mihi quidem pacifice loquebantur; et in iracundia terræ loquentes, dolos cogitabant.
וירחיבו עלי פיהם אמרו האח האח ראתה עינינו׃ 21
Et dilataverunt super me os suum; dixerunt: Euge, euge! viderunt oculi nostri.
ראיתה יהוה אל תחרש אדני אל תרחק ממני׃ 22
Vidisti, Domine: ne sileas; Domine, ne discedas a me.
העירה והקיצה למשפטי אלהי ואדני לריבי׃ 23
Exsurge et intende judicio meo, Deus meus; et Dominus meus, in causam meam.
שפטני כצדקך יהוה אלהי ואל ישמחו לי׃ 24
Judica me secundum justitiam tuam, Domine Deus meus, et non supergaudeant mihi.
אל יאמרו בלבם האח נפשנו אל יאמרו בלענוהו׃ 25
Non dicant in cordibus suis: Euge, euge, animæ nostræ; nec dicant: Devoravimus eum.
יבשו ויחפרו יחדו שמחי רעתי ילבשו בשת וכלמה המגדילים עלי׃ 26
Erubescant et revereantur simul qui gratulantur malis meis; induantur confusione et reverentia qui magna loquuntur super me.
ירנו וישמחו חפצי צדקי ויאמרו תמיד יגדל יהוה החפץ שלום עבדו׃ 27
Exsultent et lætentur qui volunt justitiam meam; et dicant semper: Magnificetur Dominus, qui volunt pacem servi ejus.
ולשוני תהגה צדקך כל היום תהלתך׃ 28
Et lingua mea meditabitur justitiam tuam; tota die laudem tuam.]

< תהילים 35 >