תהילים 2

1 למה רגשו גוים ולאמים יהגו ריק׃

Zašto se bune narodi i plemena pomišljaju zaludne stvari?

2 יתיצבו מלכי ארץ ורוזנים נוסדו יחד על יהוה ועל משיחו׃

Ustaju carevi zemaljski, i knezovi se skupljaju na Gospoda i na pomazanika njegova.

3 ננתקה את מוסרותימו ונשליכה ממנו עבתימו׃

“Raskinimo sveze njihove i zbacimo sa sebe jaram njihov.”

4 יושב בשמים ישחק אדני ילעג למו׃

Onaj, što živi na nebesima, smije se, Gospod im se potsmijeva.

5 אז ידבר אלימו באפו ובחרונו יבהלמו׃

Pa im govori u gnjevu svojem i jarošæu svojom zbunjuje ih:

6 ואני נסכתי מלכי על ציון הר קדשי׃

“Ja sam pomazao cara svojega na Sionu, na svetoj gori svojoj.”

7 אספרה אל חק יהוה אמר אלי בני אתה אני היום ילדתיך׃

Kazaæu naredbu Gospodnju; on reèe meni: “ti si sin moj, ja te sad rodih.

8 שאל ממני ואתנה גוים נחלתך ואחזתך אפסי ארץ׃

Išti u mene, i daæu ti narode u našljedstvo, i krajeve zemaljske tebi u državu.

9 תרעם בשבט ברזל ככלי יוצר תנפצם׃

Udariæeš ih gvozdenom palicom; razbiæeš ih kao lonèarski sud.”

10 ועתה מלכים השכילו הוסרו שפטי ארץ׃

Sad, carevi, orazumite se; nauèite se sudije zemaljske!

11 עבדו את יהוה ביראה וגילו ברעדה׃

Služite Gospodu sa strahom, i radujte se s trepetom.

12 נשקו בר פן יאנף ותאבדו דרך כי יבער כמעט אפו אשרי כל חוסי בו׃

Poštujte sina, da se ne razgnjevi, i vi ne izginete na putu svome; jer æe se gnjev njegov brzo razgorjeti. Blago svjema koji se u nj uzdaju!