תהילים 139
| למנצח לדוד מזמור יהוה חקרתני ותדע׃ | 1 |
Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,
| אתה ידעת שבתי וקומי בנתה לרעי מרחוק׃ | 2 |
ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.
| ארחי ורבעי זרית וכל דרכי הסכנתה׃ | 3 |
Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.
| כי אין מלה בלשוני הן יהוה ידעת כלה׃ | 4 |
Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.
| אחור וקדם צרתני ותשת עלי כפכה׃ | 5 |
S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.
| פלאיה דעת ממני נשגבה לא אוכל לה׃ | 6 |
Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.
| אנה אלך מרוחך ואנה מפניך אברח׃ | 7 |
Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?
| אם אסק שמים שם אתה ואציעה שאול הנך׃ (Sheol h7585) | 8 |
Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u Podzemlje legnem, i ondje si. (Sheol h7585)
| אשא כנפי שחר אשכנה באחרית ים׃ | 9 |
Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj
| גם שם ידך תנחני ותאחזני ימינך׃ | 10 |
i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.
| ואמר אך חשך ישופני ולילה אור בעדני׃ | 11 |
Reknem li: “Nek' me barem tmine zakriju i nek' me noć umjesto svjetla okruži!” -
| גם חשך לא יחשיך ממך ולילה כיום יאיר כחשיכה כאורה׃ | 12 |
ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.
| כי אתה קנית כליתי תסכני בבטן אמי׃ | 13 |
Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.
| אודך על כי נוראות נפליתי נפלאים מעשיך ונפשי ידעת מאד׃ | 14 |
Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,
| לא נכחד עצמי ממך אשר עשיתי בסתר רקמתי בתחתיות ארץ׃ | 15 |
kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.
| גלמי ראו עיניך ועל ספרך כלם יכתבו ימים יצרו ולא אחד בהם׃ | 16 |
Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.
| ולי מה יקרו רעיך אל מה עצמו ראשיהם׃ | 17 |
Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.
| אספרם מחול ירבון הקיצתי ועודי עמך׃ | 18 |
Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!
| אם תקטל אלוה רשע ואנשי דמים סורו מני׃ | 19 |
De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek' odstupe od mene!
| אשר יאמרך למזמה נשא לשוא עריך׃ | 20 |
Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.
| הלוא משנאיך יהוה אשנא ובתקוממיך אתקוטט׃ | 21 |
Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?
| תכלית שנאה שנאתים לאויבים היו לי׃ | 22 |
Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.
| חקרני אל ודע לבבי בחנני ודע שרעפי׃ | 23 |
Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:
| וראה אם דרך עצב בי ונחני בדרך עולם׃ | 24 |
pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!
