תהילים 137

1 על נהרות בבל שם ישבנו גם בכינו בזכרנו את ציון׃

Nad rzekami Babilonu, tam siedzieliśmy i płakaliśmy, wspominając Syjon.

2 על ערבים בתוכה תלינו כנרותינו׃

Na wierzbach tamtej krainy zawiesiliśmy nasze harfy;

3 כי שם שאלונו שובינו דברי שיר ותוללינו שמחה שירו לנו משיר ציון׃

Bo tam ci, którzy nas wzięli w niewolę, żądali od nas pieśni, a nasi ciemięzcy – radości, [mówiąc]: Śpiewajcie nam [którąś] z pieśni Syjonu.

4 איך נשיר את שיר יהוה על אדמת נכר׃

Jakże możemy śpiewać pieśń PANA na obcej ziemi?

5 אם אשכחך ירושלם תשכח ימיני׃

Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech sama o sobie zapomni moja prawica.

6 תדבק לשוני לחכי אם לא אזכרכי אם לא אעלה את ירושלם על ראש שמחתי׃

Niech mi język przylgnie do podniebienia, jeśli nie będę pamiętał o tobie, jeśli nie postawię Jeruzalem ponad największą moją radość.

7 זכר יהוה לבני אדום את יום ירושלם האמרים ערו ערו עד היסוד בה׃

Pamiętaj, PANIE, synów Edomu [i] dzień Jeruzalem, gdy mówili: Zburzcie, zburzcie [je] aż do jego fundamentu.

8 בת בבל השדודה אשרי שישלם לך את גמולך שגמלת לנו׃

O córko Babilonu, i ty będziesz spustoszona. Błogosławiony, kto ci odpłaci [za] zło, jakie nam uczyniłaś.

9 אשרי שיאחז ונפץ את עלליך אל הסלע׃

Błogosławiony, kto schwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę.