< תהילים 132 >

שיר המעלות זכור יהוה לדוד את כל ענותו׃ 1
Svētku dziesma. Kungs, piemini Dāvidu un visas viņa rūpes.
אשר נשבע ליהוה נדר לאביר יעקב׃ 2
Tas Tam Kungam zvērējis un solījies Jēkaba varenajam:
אם אבא באהל ביתי אם אעלה על ערש יצועי׃ 3
Es neiešu sava nama dzīvoklī, es nekāpšu savas gultas cisās;
אם אתן שנת לעיני לעפעפי תנומה׃ 4
Es nedošu savām acīm miegu redzēt nedz snaust saviem acu vākiem;
עד אמצא מקום ליהוה משכנות לאביר יעקב׃ 5
Līdz kamēr būšu atradis vietu Tam Kungam un mitekli Jēkaba varenajam.
הנה שמענוה באפרתה מצאנוה בשדי יער׃ 6
Redzi, mēs par to esam dzirdējuši Efratā, mēs to esam atraduši Jaāra laukos.
נבואה למשכנותיו נשתחוה להדם רגליו׃ 7
Iesim Viņa mājas vietā un pielūgsim priekš Viņa kāju pamesla.
קומה יהוה למנוחתך אתה וארון עזך׃ 8
Celies, Kungs, uz Savu dusas vietu, Tu un Tavas spēcības šķirsts;
כהניך ילבשו צדק וחסידיך ירננו׃ 9
Lai Tavi priesteri apģērbjās ar taisnību, un Tavi svētie lai gavilē.
בעבור דוד עבדך אל תשב פני משיחך׃ 10
Neatmet Sava svaidītā vaigu, Sava kalpa Dāvida dēļ.
נשבע יהוה לדוד אמת לא ישוב ממנה מפרי בטנך אשית לכסא לך׃ 11
Tas Kungs Dāvidam tiešām ir zvērējis, no tā Viņš nenovērsīsies: No tavas miesas augļiem būs, ko celšu uz tavu godības krēslu.
אם ישמרו בניך בריתי ועדתי זו אלמדם גם בניהם עדי עד ישבו לכסא לך׃ 12
Ja tavi bērni turēs Manu derību un Manu liecību, ko Es tiem mācīšu, tad arī viņu bērni sēdēs uz tava godības krēsla mūžīgi.
כי בחר יהוה בציון אוה למושב לו׃ 13
Jo Tas Kungs Ciānu ir izredzējis, tur Viņam gribās dzīvot.
זאת מנוחתי עדי עד פה אשב כי אותיה׃ 14
Šī ir Mana dusas vieta mūžīgi, šeit Es dzīvošu, jo tās Man gribās.
צידה ברך אברך אביוניה אשביע לחם׃ 15
Svētīdams Es svētīšu viņas barību un paēdināšu viņas nabagus ar maizi,
וכהניה אלביש ישע וחסידיה רנן ירננו׃ 16
Un apģērbšu viņas priesterus ar pestīšanu, un viņas svētie gavilēt gavilēs.
שם אצמיח קרן לדוד ערכתי נר למשיחי׃ 17
Tur Es Dāvidam uzcelšu ragu, došu spīdekli Savam svaidītam.
אויביו אלביש בשת ועליו יציץ נזרו׃ 18
Viņa ienaidniekus Es apģērbšu ar kaunu, bet viņam ziedēs viņa kronis.

< תהילים 132 >