תהילים 106

1 הללויה הודו ליהוה כי טוב כי לעולם חסדו׃

Halleluja. Wysławiajcie Pana; albowiem dobry, albowiem na wieki miłosierdzie jego.

2 מי ימלל גבורות יהוה ישמיע כל תהלתו׃

Któż wysłowi niezmierną moc Pańską, a wypowie wszystkę chwałę jego?

3 אשרי שמרי משפט עשה צדקה בכל עת׃

Błogosławieni, którzy strzegą sądu, a czynią sprawiedliwość na każdy czas.

4 זכרני יהוה ברצון עמך פקדני בישועתך׃

Pamiętaj na mię, Panie! dla miłości ku ludowi swemu; nawiedźże mię zbawieniem swojem,

5 לראות בטובת בחיריך לשמח בשמחת גויך להתהלל עם נחלתך׃

Abym używał dobrego z wybranymi twoimi, a weselił się w radości narodu twego, i chlubił się wespół z dziedzictwem twojem.

6 חטאנו עם אבותינו העוינו הרשענו׃

Zgrzeszyliśmy z ojcami swymi; niesprawiedliwieśmy czynili, i nieprawość popełniali.

7 אבותינו במצרים לא השכילו נפלאותיך לא זכרו את רב חסדיך וימרו על ים בים סוף׃

Ojcowie nasi w Egipcie nie zrozumieli cudów twoich, ani pamiętali na wielkość miłosierdzia twego; ale odpornymi byli przy morzu Czerwonem.

8 ויושיעם למען שמו להודיע את גבורתו׃

A wszakże ich wyswobodził dla imienia swego, aby oznajmił moc swoję.

9 ויגער בים סוף ויחרב ויוליכם בתהמות כמדבר׃

Bo zgromił morze Czerwone, i wyschło, a przewiódł ich przez przepaści, jako przez puszczę.

10 ויושיעם מיד שונא ויגאלם מיד אויב׃

A tak zachował ich od ręki tego, który ich miał w nienawiści, a wykupił ich z ręki nieprzyjacielskiej.

11 ויכסו מים צריהם אחד מהם לא נותר׃

W tem okryły wody tych, którzy ich ciążyli; nie został ani jeden z nich.

12 ויאמינו בדבריו ישירו תהלתו׃

A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:

13 מהרו שכחו מעשיו לא חכו לעצתו׃

Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego.

14 ויתאוו תאוה במדבר וינסו אל בישימון׃

Ale zdjęci będąc chciwością na puszczy, kusili Boga na pustyniach.

15 ויתן להם שאלתם וישלח רזון בנפשם׃

I dał im, czego żądali, a wszakże przepuścił suchoty na nich.

16 ויקנאו למשה במחנה לאהרן קדוש יהוה׃

Zatem gdy się wzruszyli zawiścią przeciw Mojżeszowi w obozie, i przeciw Aaronowi, świętemu Pańskiemu:

17 תפתח ארץ ותבלע דתן ותכס על עדת אבירם׃

Otworzyła się ziemia, i pożarła Datana, i okryła rotę Abironową,

18 ותבער אש בעדתם להבה תלהט רשעים׃

I zapalił się ogień na zebranie ich; płomień spalił niepobożnych.

19 יעשו עגל בחרב וישתחוו למסכה׃

Sprawili i cielca na Horebie, i kłaniali się bałwanowi litemu,

20 וימירו את כבודם בתבנית שור אכל עשב׃

I odmienili chwałę swą w podobieństwo wołu, jedzącego trawę.

21 שכחו אל מושיעם עשה גדלות במצרים׃

Zapomnieli na Boga, wybawiciela swego, który czynił wielkie rzeczy w Egipcie;

22 נפלאות בארץ חם נוראות על ים סוף׃

Rzeczy dziwne w ziemi Chamowej, rzeczy straszne przy morzu Czerwonem.

23 ויאמר להשמידם לולי משה בחירו עמד בפרץ לפניו להשיב חמתו מהשחית׃

Przetoż rzekł, że ich chciał wytracić, gdyby się był Mojżesz, wybrany jego, nie stawił w onem rozerwaniu przed nim, a nie odwrócił popędliwości jego, aby ich nie tracił.

24 וימאסו בארץ חמדה לא האמינו לדברו׃

Wzgardzili też ziemią pożądaną, nie wierząc słowu jego.

25 וירגנו באהליהם לא שמעו בקול יהוה׃

I szemrząc w namiotach swoich, nie byli posłuszni głosowi Pańskiemu.

26 וישא ידו להם להפיל אותם במדבר׃

Przetoż podniósł rękę swoję przeciwko nim, aby ich pobił na puszczy;

27 ולהפיל זרעם בגוים ולזרותם בארצות׃

A żeby rozrzucił nasienie ich między pogan, i rozproszył ich po ziemiach.

28 ויצמדו לבעל פעור ויאכלו זבחי מתים׃

Sprzęgli się też byli z bałwanem Baalfegorem, a jedli ofiary umarłych.

29 ויכעיסו במעלליהם ותפרץ בם מגפה׃

A tak draźnili Boga sprawami swemi, że się na nich oborzyła plaga;

30 ויעמד פינחס ויפלל ותעצר המגפה׃

Aż się zastawił Finees, a pomstę uczynił, i rozerwana jest ona plaga;

31 ותחשב לו לצדקה לדר ודר עד עולם׃

Co mu poczytano ku sprawiedliwości od narodu do narodu, aż na wieki.

32 ויקציפו על מי מריבה וירע למשה בעבורם׃

Znowu go byli wzruszyli do gniewu u wód Meryba, tak, iż się źle działo i z Mojżeszem dla nich.

33 כי המרו את רוחו ויבטא בשפתיו׃

Albowiem rozdraźnili ducha jego, że wyrzekł co niesłuszne usty swemi.

34 לא השמידו את העמים אשר אמר יהוה להם׃

Nadto nie wytracili onych narodów, o których im był Pan powiedział.

35 ויתערבו בגוים וילמדו מעשיהם׃

Ale pomięszawszy się z onemi narodami, nauczyli się spraw ich:

36 ויעבדו את עצביהם ויהיו להם למוקש׃

I służyli bałwanom ich, które im były sidłem.

37 ויזבחו את בניהם ואת בנותיהם לשדים׃

Albowiem dyjabłom ofiarowali synów swoich, i córki swoje,

38 וישפכו דם נקי דם בניהם ובנותיהם אשר זבחו לעצבי כנען ותחנף הארץ בדמים׃

I wylewali krew niewinną, krew synów swoich, i córek swoich, których ofiarowali bałwanom rytym Chananejskim, tak, że splugawiona była ziemia onem krwi rozlaniem.

39 ויטמאו במעשיהם ויזנו במעלליהם׃

I zmazali się sprawami swemi, a cudzołożyli wynalazkami swemi.

40 ויחר אף יהוה בעמו ויתעב את נחלתו׃

Przetoż zapaliwszy się Pan w popędliwości przeciw ludowi swemu, obrzydził sobie dziedzictwo swoje,

41 ויתנם ביד גוים וימשלו בהם שנאיהם׃

I podał ich w ręce poganom; a panowali nad nimi, którzy ich mieli w nienawiści;

42 וילחצום אויביהם ויכנעו תחת ידם׃

I uciskali ich nieprzyjaciele ich, tak, że poniżeni byli pod ręką ich.

43 פעמים רבות יצילם והמה ימרו בעצתם וימכו בעונם׃

Częstokroć ich wybawiał; wszakże go oni wzruszali do gniewu radami swemi, zaczem poniżeni byli dla nieprawości swoich.

44 וירא בצר להם בשמעו את רנתם׃

A wszakże wejrzał na ucisk ich, i usłyszał wołanie ich.

45 ויזכר להם בריתו וינחם כרב חסדו׃

Bo sobie wspomniał na przymierze swoje z nimi, a żałował tego według wielkiej litości swojej.

46 ויתן אותם לרחמים לפני כל שוביהם׃

Tak, że im zjednał miłosierdzie przed oczyma wszystkich, którzy ich byli pojmali.

47 הושיענו יהוה אלהינו וקבצנו מן הגוים להדות לשם קדשך להשתבח בתהלתך׃

Wybawże nas, Panie, Boże nasz! a zgromadź nas z tych pogan, abyśmy wysławiali imię świętobliwości twojej, a chlubili się w chwale twojej.

48 ברוך יהוה אלהי ישראל מן העולם ועד העולם ואמר כל העם אמן הללו יה׃

Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki; na co niech rzecze wszystek lud: Amen, Halleluja.