תהילים 105

1 הודו ליהוה קראו בשמו הודיעו בעמים עלילותיו׃

Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego.

2 שירו לו זמרו לו שיחו בכל נפלאותיו׃

Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.

3 התהללו בשם קדשו ישמח לב מבקשי יהוה׃

Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana.

4 דרשו יהוה ועזו בקשו פניו תמיד׃

Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze.

5 זכרו נפלאותיו אשר עשה מפתיו ומשפטי פיו׃

Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.

6 זרע אברהם עבדו בני יעקב בחיריו׃

Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego!

7 הוא יהוה אלהינו בכל הארץ משפטיו׃

Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego.

8 זכר לעולם בריתו דבר צוה לאלף דור׃

Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia;

9 אשר כרת את אברהם ושבועתו לישחק׃

Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi.

10 ויעמידה ליעקב לחק לישראל ברית עולם׃

Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną.

11 לאמר לך אתן את ארץ כנען חבל נחלתכם׃

Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego;

12 בהיותם מתי מספר כמעט וגרים בה׃

Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami.

13 ויתהלכו מגוי אל גוי מממלכה אל עם אחר׃

Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu;

14 לא הניח אדם לעשקם ויוכח עליהם מלכים׃

Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc:

15 אל תגעו במשיחי ולנביאי אל תרעו׃

Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego.

16 ויקרא רעב על הארץ כל מטה לחם שבר׃

Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.

17 שלח לפניהם איש לעבד נמכר יוסף׃

Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa;

18 ענו בכבל רגליו ברזל באה נפשו׃

Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego,

19 עד עת בא דברו אמרת יהוה צרפתהו׃

Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Pańska doświadczała go.

20 שלח מלך ויתירהו משל עמים ויפתחהו׃

Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił.

21 שמו אדון לביתו ומשל בכל קנינו׃

Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją,

22 לאסר שריו בנפשו וזקניו יחכם׃

Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał.

23 ויבא ישראל מצרים ויעקב גר בארץ חם׃

Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej;

24 ויפר את עמו מאד ויעצמהו מצריו׃

Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.

25 הפך לבם לשנא עמו להתנכל בעבדיו׃

Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.

26 שלח משה עבדו אהרן אשר בחר בו׃

Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;

27 שמו בם דברי אתותיו ומפתים בארץ חם׃

Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej.

28 שלח חשך ויחשך ולא מרו את דבריו׃

Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.

29 הפך את מימיהם לדם וימת את דגתם׃

Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich.

30 שרץ ארצם צפרדעים בחדרי מלכיהם׃

Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.

31 אמר ויבא ערב כנים בכל גבולם׃

Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich.

32 נתן גשמיהם ברד אש להבות בארצם׃

Dał grad miasto deszczu, ogień palący na ziemię ich.

33 ויך גפנם ותאנתם וישבר עץ גבולם׃

Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich.

34 אמר ויבא ארבה וילק ואין מספר׃

Rzekł, a przyszła szarańcza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;

35 ויאכל כל עשב בארצם ויאכל פרי אדמתם׃

I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich.

36 ויך כל בכור בארצם ראשית לכל אונם׃

Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.

37 ויוציאם בכסף וזהב ואין בשבטיו כושל׃

Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich.

38 שמח מצרים בצאתם כי נפל פחדם עליהם׃

Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich.

39 פרש ענן למסך ואש להאיר לילה׃

Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogień na oświecanie nocy.

40 שאל ויבא שלו ולחם שמים ישביעם׃

Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich.

41 פתח צור ויזובו מים הלכו בציות נהר׃

Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka.

42 כי זכר את דבר קדשו את אברהם עבדו׃

Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego.

43 ויוצא עמו בששון ברנה את בחיריו׃

Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich.

44 ויתן להם ארצות גוים ועמל לאמים יירשו׃

I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów.

45 בעבור ישמרו חקיו ותורתיו ינצרו הללו יה׃

Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja.