תהילים 105
| הודו ליהוה קראו בשמו הודיעו בעמים עלילותיו׃ | 1 |
Halleluja! Looft Jahweh, verkondigt zijn Naam, Maakt onder de volken zijn daden bekend;
| שירו לו זמרו לו שיחו בכל נפלאותיו׃ | 2 |
Zingt en juicht Hem ter ere, En verhaalt al zijn wonderen!
| התהללו בשם קדשו ישמח לב מבקשי יהוה׃ | 3 |
Roemt in zijn heilige Naam: Vreugd moet er zijn in de harten der Jahweh-vereerders!
| דרשו יהוה ועזו בקשו פניו תמיד׃ | 4 |
Wendt u tot Jahweh en zijn macht, Houdt niet op, zijn aanschijn te zoeken;
| זכרו נפלאותיו אשר עשה מפתיו ומשפטי פיו׃ | 5 |
Denkt aan de wonderen, die Hij deed, Aan zijn tekenen, aan zijn gerichten:
| זרע אברהם עבדו בני יעקב בחיריו׃ | 6 |
Gij kinderen van Abraham, zijn dienaar; Gij zonen van Jakob, zijn vriend!
| הוא יהוה אלהינו בכל הארץ משפטיו׃ | 7 |
Hij, Jahweh, is onze God; Voor heel de aarde gelden zijn wetten!
| זכר לעולם בריתו דבר צוה לאלף דור׃ | 8 |
Hij blijft zijn verbond voor eeuwig indachtig, En zijn belofte in duizend geslachten:
| אשר כרת את אברהם ושבועתו לישחק׃ | 9 |
Het verbond, met Abraham gesloten, De belofte, aan Isaäk gezworen.
| ויעמידה ליעקב לחק לישראל ברית עולם׃ | 10 |
En Hij heeft die belofte aan Jakob bekrachtigd, Aan Israël het eeuwig verbond:
| לאמר לך אתן את ארץ כנען חבל נחלתכם׃ | 11 |
Hij zeide: "Aan u zal Ik geven Het land van Kanaän als uw erfdeel."
| בהיותם מתי מספר כמעט וגרים בה׃ | 12 |
Toch waren ze daar maar gering in getal, Nog zonder aanzien en vreemd.
| ויתהלכו מגוי אל גוי מממלכה אל עם אחר׃ | 13 |
En toen ze nog zwierven van volk tot volk, Van het ene rijk naar het andere,
| לא הניח אדם לעשקם ויוכח עליהם מלכים׃ | 14 |
Duldde Hij niet, dat iemand ze kwelde, Maar tuchtigde koningen om hunnentwil:
| אל תגעו במשיחי ולנביאי אל תרעו׃ | 15 |
"Raakt mijn gezalfden niet aan, En doet mijn profeten geen leed!"
| ויקרא רעב על הארץ כל מטה לחם שבר׃ | 16 |
En toen Hij honger in het land had ontboden, Alle broodstokken stuk had geslagen,
| שלח לפניהם איש לעבד נמכר יוסף׃ | 17 |
Zond Hij een man voor hen uit, Werd Josef verkocht als een slaaf;
| ענו בכבל רגליו ברזל באה נפשו׃ | 18 |
Men sloeg zijn voeten in boeien, In ijzeren ketens werd hij gekluisterd.
| עד עת בא דברו אמרת יהוה צרפתהו׃ | 19 |
Maar toen eindelijk zijn voorzegging vervuld was, En Jahweh’s uitspraak hem in het gelijk had gesteld,
| שלח מלך ויתירהו משל עמים ויפתחהו׃ | 20 |
Beval de koning, hem te bevrijden, Liet de heerser der volken hem los;
| שמו אדון לביתו ומשל בכל קנינו׃ | 21 |
Hij stelde hem aan tot heer van zijn huis, Tot bestuurder van heel zijn bezit.
| לאסר שריו בנפשו וזקניו יחכם׃ | 22 |
En terwijl hij diens vorsten door zijn geest onderrichtte, En wijsheid leerde aan zijn oudsten,
| ויבא ישראל מצרים ויעקב גר בארץ חם׃ | 23 |
Trok Israël Egypte binnen, Werd Jakob gast in het land van Cham.
| ויפר את עמו מאד ויעצמהו מצריו׃ | 24 |
Daar liet Hij zijn volk heel vruchtbaar worden, Veel talrijker dan zijn verdrukkers.
| הפך לבם לשנא עמו להתנכל בעבדיו׃ | 25 |
Maar toen hun hart verstarde, en zij zijn volk gingen haten, En trouweloos zijn dienaren kwelden,
| שלח משה עבדו אהרן אשר בחר בו׃ | 26 |
Zond Hij Moses, zijn dienstknecht, Aäron, dien Hij zelf had gekozen;
| שמו בם דברי אתותיו ומפתים בארץ חם׃ | 27 |
En zij verrichtten zijn tekenen onder hen, En wonderen in het land van Cham.
| שלח חשך ויחשך ולא מרו את דבריו׃ | 28 |
Hij zond duisternis af, en maakte het donker; Maar men achtte niet op zijn bevel.
| הפך את מימיהם לדם וימת את דגתם׃ | 29 |
Hij veranderde hun wateren in bloed, En doodde hun vissen.
| שרץ ארצם צפרדעים בחדרי מלכיהם׃ | 30 |
Hun land krioelde van kikkers, Tot in de zalen zelfs van hun koning.
| אמר ויבא ערב כנים בכל גבולם׃ | 31 |
Hij sprak: Daar kwamen de muggen, Muskieten over heel hun gebied.
| נתן גשמיהם ברד אש להבות בארצם׃ | 32 |
Hij gaf hun hagel voor regen, En het vuur laaide op in hun land.
| ויך גפנם ותאנתם וישבר עץ גבולם׃ | 33 |
Hij sloeg hun wijnstok en vijg, En knakte de bomen op hun grond.
| אמר ויבא ארבה וילק ואין מספר׃ | 34 |
Hij sprak: Daar kwamen de sprinkhanen aan, En ontelbare slokkers;
| ויאכל כל עשב בארצם ויאכל פרי אדמתם׃ | 35 |
Ze verslonden al het gewas op het veld, En schrokten de vruchten weg van hun akker.
| ויך כל בכור בארצם ראשית לכל אונם׃ | 36 |
Hij sloeg alle eerstgeborenen in hun land, Al de eersten van hun mannenkracht.
| ויוציאם בכסף וזהב ואין בשבטיו כושל׃ | 37 |
Toen voerde Hij hen uit met zilver en goud, En geen van hun stammen bleef struikelend achter.
| שמח מצרים בצאתם כי נפל פחדם עליהם׃ | 38 |
Egypte was blij, dat ze gingen; Want de schrik voor hen had ze bevangen.
| פרש ענן למסך ואש להאיר לילה׃ | 39 |
En Hij spreidde een wolk uit tot dek, Een vuur, om de nacht te verlichten.
| שאל ויבא שלו ולחם שמים ישביעם׃ | 40 |
Zij baden: Hij liet de kwakkels komen, En verzadigde hen met brood uit de hemel;
| פתח צור ויזובו מים הלכו בציות נהר׃ | 41 |
Hij spleet de rotsen: daar borrelden de wateren, En vloeiden door de woestijn als een stroom:
| כי זכר את דבר קדשו את אברהם עבדו׃ | 42 |
Want Hij was zijn heilige belofte indachtig, Aan Abraham, zijn dienaar, gedaan!
| ויוצא עמו בששון ברנה את בחיריו׃ | 43 |
Zo leidde Hij zijn volk met gejubel, Zijn uitverkorenen onder gejuich.
| ויתן להם ארצות גוים ועמל לאמים יירשו׃ | 44 |
Hij schonk hun de landen der heidenen, En ze erfden het vermogen der volken:
| בעבור ישמרו חקיו ותורתיו ינצרו הללו יה׃ | 45 |
Opdat ze zijn geboden zouden volbrengen, En zijn wetten onderhouden!
