תהילים 104
| ברכי נפשי את יהוה יהוה אלהי גדלת מאד הוד והדר לבשת׃ | 1 |
Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
| עטה אור כשלמה נוטה שמים כיריעה׃ | 2 |
Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
| המקרה במים עליותיו השם עבים רכובו המהלך על כנפי רוח׃ | 3 |
Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
| עשה מלאכיו רוחות משרתיו אש להט׃ | 4 |
Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
| יסד ארץ על מכוניה בל תמוט עולם ועד׃ | 5 |
Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
| תהום כלבוש כסיתו על הרים יעמדו מים׃ | 6 |
La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
| מן גערתך ינוסון מן קול רעמך יחפזון׃ | 7 |
De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
| יעלו הרים ירדו בקעות אל מקום זה יסדת להם׃ | 8 |
Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
| גבול שמת בל יעברון בל ישובון לכסות הארץ׃ | 9 |
Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
| המשלח מעינים בנחלים בין הרים יהלכון׃ | 10 |
Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
| ישקו כל חיתו שדי ישברו פראים צמאם׃ | 11 |
Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
| עליהם עוף השמים ישכון מבין עפאים יתנו קול׃ | 12 |
Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
| משקה הרים מעליותיו מפרי מעשיך תשבע הארץ׃ | 13 |
Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
| מצמיח חציר לבהמה ועשב לעבדת האדם להוציא לחם מן הארץ׃ | 14 |
Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
| ויין ישמח לבב אנוש להצהיל פנים משמן ולחם לבב אנוש יסעד׃ | 15 |
Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
| ישבעו עצי יהוה ארזי לבנון אשר נטע׃ | 16 |
Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
| אשר שם צפרים יקננו חסידה ברושים ביתה׃ | 17 |
Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
| הרים הגבהים ליעלים סלעים מחסה לשפנים׃ | 18 |
La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
| עשה ירח למועדים שמש ידע מבואו׃ | 19 |
Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
| תשת חשך ויהי לילה בו תרמש כל חיתו יער׃ | 20 |
Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
| הכפירים שאגים לטרף ולבקש מאל אכלם׃ | 21 |
La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
| תזרח השמש יאספון ואל מעונתם ירבצון׃ | 22 |
Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
| יצא אדם לפעלו ולעבדתו עדי ערב׃ | 23 |
Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
| מה רבו מעשיך יהוה כלם בחכמה עשית מלאה הארץ קנינך׃ | 24 |
Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
| זה הים גדול ורחב ידים שם רמש ואין מספר חיות קטנות עם גדלות׃ | 25 |
Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
| שם אניות יהלכון לויתן זה יצרת לשחק בו׃ | 26 |
Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
| כלם אליך ישברון לתת אכלם בעתו׃ | 27 |
Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
| תתן להם ילקטון תפתח ידך ישבעון טוב׃ | 28 |
Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
| תסתיר פניך יבהלון תסף רוחם יגועון ואל עפרם ישובון׃ | 29 |
Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
| תשלח רוחך יבראון ותחדש פני אדמה׃ | 30 |
Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
| יהי כבוד יהוה לעולם ישמח יהוה במעשיו׃ | 31 |
Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
| המביט לארץ ותרעד יגע בהרים ויעשנו׃ | 32 |
Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
| אשירה ליהוה בחיי אזמרה לאלהי בעודי׃ | 33 |
Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
| יערב עליו שיחי אנכי אשמח ביהוה׃ | 34 |
Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
| יתמו חטאים מן הארץ ורשעים עוד אינם ברכי נפשי את יהוה הללו יה׃ | 35 |
Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
