תהילים 104

1 ברכי נפשי את יהוה יהוה אלהי גדלת מאד הוד והדר לבשת׃

Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,

2 עטה אור כשלמה נוטה שמים כיריעה׃

svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,

3 המקרה במים עליותיו השם עבים רכובו המהלך על כנפי רוח׃

na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.

4 עשה מלאכיו רוחות משרתיו אש להט׃

Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.

5 יסד ארץ על מכוניה בל תמוט עולם ועד׃

Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,

6 תהום כלבוש כסיתו על הרים יעמדו מים׃

pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;

7 מן גערתך ינוסון מן קול רעמך יחפזון׃

na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.

8 יעלו הרים ירדו בקעות אל מקום זה יסדת להם׃

Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.

9 גבול שמת בל יעברון בל ישובון לכסות הארץ׃

Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.

10 המשלח מעינים בנחלים בין הרים יהלכון׃

Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.

11 ישקו כל חיתו שדי ישברו פראים צמאם׃

Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.

12 עליהם עוף השמים ישכון מבין עפאים יתנו קול׃

Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.

13 משקה הרים מעליותיו מפרי מעשיך תשבע הארץ׃

Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.

14 מצמיח חציר לבהמה ועשב לעבדת האדם להוציא לחם מן הארץ׃

Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje

15 ויין ישמח לבב אנוש להצהיל פנים משמן ולחם לבב אנוש יסעד׃

i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.

16 ישבעו עצי יהוה ארזי לבנון אשר נטע׃

Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.

17 אשר שם צפרים יקננו חסידה ברושים ביתה׃

Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.

18 הרים הגבהים ליעלים סלעים מחסה לשפנים׃

Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.

19 עשה ירח למועדים שמש ידע מבואו׃

Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.

20 תשת חשך ויהי לילה בו תרמש כל חיתו יער׃

Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.

21 הכפירים שאגים לטרף ולבקש מאל אכלם׃

Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.

22 תזרח השמש יאספון ואל מעונתם ירבצון׃

Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.

23 יצא אדם לפעלו ולעבדתו עדי ערב׃

Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.

24 מה רבו מעשיך יהוה כלם בחכמה עשית מלאה הארץ קנינך׃

Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.

25 זה הים גדול ורחב ידים שם רמש ואין מספר חיות קטנות עם גדלות׃

Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.

26 שם אניות יהלכון לויתן זה יצרת לשחק בו׃

Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.

27 כלם אליך ישברון לתת אכלם בעתו׃

I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.

28 תתן להם ילקטון תפתח ידך ישבעון טוב׃

Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.

29 תסתיר פניך יבהלון תסף רוחם יגועון ואל עפרם ישובון׃

Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.

30 תשלח רוחך יבראון ותחדש פני אדמה׃

Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.

31 יהי כבוד יהוה לעולם ישמח יהוה במעשיו׃

Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!

32 המביט לארץ ותרעד יגע בהרים ויעשנו׃

On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.

33 אשירה ליהוה בחיי אזמרה לאלהי בעודי׃

Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.

34 יערב עליו שיחי אנכי אשמח ביהוה׃

Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.

35 יתמו חטאים מן הארץ ורשעים עוד אינם ברכי נפשי את יהוה הללו יה׃

Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!