תהילים 102
| תפלה לעני כי יעטף ולפני יהוה ישפך שיחו יהוה שמעה תפלתי ושועתי אליך תבוא׃ | 1 |
Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję. Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
| אל תסתר פניך ממני ביום צר לי הטה אלי אזנך ביום אקרא מהר ענני׃ | 2 |
Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
| כי כלו בעשן ימי ועצמותי כמו קד נחרו׃ | 3 |
Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
| הוכה כעשב ויבש לבי כי שכחתי מאכל לחמי׃ | 4 |
Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
| מקול אנחתי דבקה עצמי לבשרי׃ | 5 |
Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
| דמיתי לקאת מדבר הייתי ככוס חרבות׃ | 6 |
Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
| שקדתי ואהיה כצפור בודד על גג׃ | 7 |
Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
| כל היום חרפוני אויבי מהוללי בי נשבעו׃ | 8 |
Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
| כי אפר כלחם אכלתי ושקוי בבכי מסכתי׃ | 9 |
Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
| מפני זעמך וקצפך כי נשאתני ותשליכני׃ | 10 |
Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
| ימי כצל נטוי ואני כעשב איבש׃ | 11 |
Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
| ואתה יהוה לעולם תשב וזכרך לדר ודר׃ | 12 |
Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
| אתה תקום תרחם ציון כי עת לחננה כי בא מועד׃ | 13 |
Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
| כי רצו עבדיך את אבניה ואת עפרה יחננו׃ | 14 |
Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
| וייראו גוים את שם יהוה וכל מלכי הארץ את כבודך׃ | 15 |
Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
| כי בנה יהוה ציון נראה בכבודו׃ | 16 |
Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
| פנה אל תפלת הערער ולא בזה את תפלתם׃ | 17 |
Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
| תכתב זאת לדור אחרון ועם נברא יהלל יה׃ | 18 |
To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
| כי השקיף ממרום קדשו יהוה משמים אל ארץ הביט׃ | 19 |
Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
| לשמע אנקת אסיר לפתח בני תמותה׃ | 20 |
Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
| לספר בציון שם יהוה ותהלתו בירושלם׃ | 21 |
Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
| בהקבץ עמים יחדו וממלכות לעבד את יהוה׃ | 22 |
Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
| ענה בדרך כחו קצר ימי׃ | 23 |
Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
| אמר אלי אל תעלני בחצי ימי בדור דורים שנותיך׃ | 24 |
Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
| לפנים הארץ יסדת ומעשה ידיך שמים׃ | 25 |
I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
| המה יאבדו ואתה תעמד וכלם כבגד יבלו כלבוש תחליפם ויחלפו׃ | 26 |
One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
| ואתה הוא ושנותיך לא יתמו׃ | 27 |
Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną.
| בני עבדיך ישכונו וזרעם לפניך יכון׃ | 28 |
Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
