< מִשְׁלֵי 1 >

משלי שלמה בן דוד מלך ישראל׃ 1
Mudre izreke Salomona, sina Davidova, kralja izraelskog:
לדעת חכמה ומוסר להבין אמרי בינה׃ 2
da se spozna mudrost i pouka, da se shvate razumne riječi;
לקחת מוסר השכל צדק ומשפט ומישרים׃ 3
da se primi umna pouka, pravda i pravica i nepristranost;
לתת לפתאים ערמה לנער דעת ומזמה׃ 4
da se dade pamet neiskusnima, mladiću znanje i umijeće;
ישמע חכם ויוסף לקח ונבון תחבלות יקנה׃ 5
kad mudar čuje, da umnoži znanje, a razuman steče mudrije misli;
להבין משל ומליצה דברי חכמים וחידתם׃ 6
da razumije izreke i prispodobe, riječi mudraca i njihove zagonetke.
יראת יהוה ראשית דעת חכמה ומוסר אוילים בזו׃ 7
Strah je Gospodnji početak spoznaje, ali ludi preziru mudrost i pouku.
שמע בני מוסר אביך ואל תטש תורת אמך׃ 8
Poslušaj, sine moj, pouku oca svoga i ne odbacuj naputka svoje majke!
כי לוית חן הם לראשך וענקים לגרגרתיך׃ 9
Jer će ti biti ljupki vijenac na glavi i ogrlica oko tvoga vrata.
בני אם יפתוך חטאים אל תבא׃ 10
Sine moj, ako te grešnici mame, ne pristaj;
אם יאמרו לכה אתנו נארבה לדם נצפנה לנקי חנם׃ 11
ako bi rekli: “Hodi s nama, da vrebamo krv, čekamo u zasjedi nevina ni za što;
נבלעם כשאול חיים ותמימים כיורדי בור׃ (Sheol h7585) 12
da ih progutamo žive kao carstvo smrti i cijele kao one koji silaze u grob; (Sheol h7585)
כל הון יקר נמצא נמלא בתינו שלל׃ 13
naplijenit ćemo svakojaka blaga, napuniti svoje kuće plijenom;
גורלך תפיל בתוכנו כיס אחד יהיה לכלנו׃ 14
bacat ćeš s nama svoj ždrijeb, svi ćemo zajedno imati jednu kesu.”
בני אל תלך בדרך אתם מנע רגלך מנתיבתם׃ 15
Sine moj, ne idi s njima na put, makni nogu od njihove staze.
כי רגליהם לרע ירוצו וימהרו לשפך דם׃ 16
Jer na zlo trče svojim nogama i hite prolijevati krv.
כי חנם מזרה הרשת בעיני כל בעל כנף׃ 17
Jer uzalud je razapinjati mrežu pred očima svima pticama.
והם לדמם יארבו יצפנו לנפשתם׃ 18
A oni vrebaju vlastitu krv, postavljaju zasjedu svojemu životu.
כן ארחות כל בצע בצע את נפש בעליו יקח׃ 19
Takva je sudba svih lakomih na ružan dobitak: on ih života stane.
חכמות בחוץ תרנה ברחבות תתן קולה׃ 20
Mudrost glasno uzvikuje na ulici, na trgovima diže svoj glas;
בראש המיות תקרא בפתחי שערים בעיר אמריה תאמר׃ 21
propovijeda po bučnim uglovima, na otvorenim gradskim vratima govori svoje riječi:
עד מתי פתים תאהבו פתי ולצים לצון חמדו להם וכסילים ישנאו דעת׃ 22
“Dokle ćete, vi glupi, ljubiti glupost i dokle će podsmjevačima biti milo podsmijevanje, i dokle će bezumnici mrziti znanje?
תשובו לתוכחתי הנה אביעה לכם רוחי אודיעה דברי אתכם׃ 23
Poslušajte moju opomenu! Gle, svoj duh pred vas izlijevam, hoću vas poučiti svojim riječima.
יען קראתי ותמאנו נטיתי ידי ואין מקשיב׃ 24
Koliko sam vas zvala, a vi ste odbijali; pružala sam ruku, ali je nitko ne opazi.
ותפרעו כל עצתי ותוכחתי לא אביתם׃ 25
Nego ste odbacili svaki moj savjet i niste poslušali moje opomene;
גם אני באידכם אשחק אלעג בבא פחדכם׃ 26
zato ću se i ja smijati vašoj propasti, rugat ću se kad vas obuzme tjeskoba:
בבא כשאוה פחדכם ואידכם כסופה יאתה בבא עליכם צרה וצוקה׃ 27
kad navali na vas strah kao nevrijeme i zgrabi vas propast kao vihor, kad navali na vas nevolja i muka.
אז יקראנני ולא אענה ישחרנני ולא ימצאנני׃ 28
Tada će me zvati, ali se ja neću odazvati; tražit će me, ali me neće naći.
תחת כי שנאו דעת ויראת יהוה לא בחרו׃ 29
Jer su mrzili spoznaju i nisu izabrali Gospodnjeg straha
לא אבו לעצתי נאצו כל תוכחתי׃ 30
niti su poslušali moj savjet, nego su prezreli svaku moju opomenu.
ויאכלו מפרי דרכם וממעצתיהם ישבעו׃ 31
Zato će jesti plod svojeg vladanja i nasititi se vlastitih savjeta.
כי משובת פתים תהרגם ושלות כסילים תאבדם׃ 32
Jer glupe će ubiti njihovo odbijanje, a nemar će upropastiti bezumne.
ושמע לי ישכן בטח ושאנן מפחד רעה׃ 33
A tko sluša mene, bezbrižan ostaje i spokojno živi bez straha od zla.”

< מִשְׁלֵי 1 >