מִשְׁלֵי 7
| בני שמר אמרי ומצותי תצפן אתך׃ | 1 |
Mans bērns, sargi manus vārdus un glabā pie sevis manu mācību.
| שמר מצותי וחיה ותורתי כאישון עיניך׃ | 2 |
Sargi manu pamācīšanu, tad tu dzīvosi, un manu mācību kā savu acu raugu.
| קשרם על אצבעתיך כתבם על לוח לבך׃ | 3 |
Sien to ap saviem pirkstiem, ieraksti to savas sirds galdiņā.
| אמר לחכמה אחתי את ומדע לבינה תקרא׃ | 4 |
Saki uz gudrību: Tu esi mana māsa! un atzīšanu sauc par savu radinieci,
| לשמרך מאשה זרה מנכריה אמריה החליקה׃ | 5 |
Ka tu sevi pasargi no svešas sievas, no svešinieces ar mīkstiem vārdiem.
| כי בחלון ביתי בעד אשנבי נשקפתי׃ | 6 |
Jo es skatījos pa sava nama logu, caur saviem skadriņiem,
| וארא בפתאים אבינה בבנים נער חסר לב׃ | 7 |
Un redzēju nejēgu vidū un ieraudzīju starp zēniem neprātīgu jaunekli.
| עבר בשוק אצל פנה ודרך ביתה יצעד׃ | 8 |
Tas gāja pa ielu ap nama stūri, staigāja pa viņas nama ceļu,
| בנשף בערב יום באישון לילה ואפלה׃ | 9 |
Pavakarē, krēslā, nakts vidū un tumsā.
| והנה אשה לקראתו שית זונה ונצרת לב׃ | 10 |
Un redzi, viņu sastapa sieva, maukas apģērbā un viltu sirdī.
| המיה היא וסררת בביתה לא ישכנו רגליה׃ | 11 |
Šī bija trakule un palaidne, viņas kājas nemetās mājā;
| פעם בחוץ פעם ברחבות ואצל כל פנה תארב׃ | 12 |
Te viņa ārā, te uz ielām un glūn aiz visiem stūriem.
| והחזיקה בו ונשקה לו העזה פניה ותאמר לו׃ | 13 |
Un tā viņu apkampa un skūpstīja kā bezkauņa un uz to sacīja:
| זבחי שלמים עלי היום שלמתי נדרי׃ | 14 |
„Pateicības upuri man bija jānes; šodien es savu solījumu esmu pildījusi.
| על כן יצאתי לקראתך לשחר פניך ואמצאך׃ | 15 |
Tādēļ esmu izgājusi tev pretī, tavu vaigu meklēt un tevi esmu atradusi.
| מרבדים רבדתי ערשי חטבות אטון מצרים׃ | 16 |
Ar apsegiem esmu klājusi savu gultu, ar strīpainiem Ēģiptes palagiem.
| נפתי משכבי מר אהלים וקנמון׃ | 17 |
Savu gultu esmu izkvēpinājusi ar mirrēm, alvejām un kanēli;
| לכה נרוה דדים עד הבקר נתעלסה באהבים׃ | 18 |
Nāc, lai izbaudām kārības līdz rītam, lai izpriecājamies mīlestībā;
| כי אין האיש בביתו הלך בדרך מרחוק׃ | 19 |
Jo vīrs nav mājās, viņš aizgājis tālā ceļā,
| צרור הכסף לקח בידו ליום הכסא יבא ביתו׃ | 20 |
Viņš naudas maku ņēmis līdz, tik uz svētkiem vēl pārnāks mājās.“
| הטתו ברב לקחה בחלק שפתיה תדיחנו׃ | 21 |
Viņa to pierunāja ar savu vārdu drūzmu, ar savu mīksto mēli tā viņu aizrāva.
| הולך אחריה פתאם כשור אל טבח יבוא וכעכס אל מוסר אויל׃ | 22 |
Uz reizi tas viņai gāja pakaļ, kā vērsis iet pie kaušanas un kā nelietis, saistīts uz sodu,
| עד יפלח חץ כבדו כמהר צפור אל פח ולא ידע כי בנפשו הוא׃ | 23 |
Kamēr bulta viņa aknas pāršķeļ; tā putns skrien sprostā un nezin, ka tas pret viņa dzīvību.
| ועתה בנים שמעו לי והקשיבו לאמרי פי׃ | 24 |
Nu tad, bērni, klausiet mani, un ņemiet vērā manas mutes vārdus.
| אל ישט אל דרכיה לבך אל תתע בנתיבותיה׃ | 25 |
Lai tava sirds nenomaldās uz viņas ceļiem un nenoklīsti uz viņas gaitām;
| כי רבים חללים הפילה ועצמים כל הרגיה׃ | 26 |
Jo daudz ir to nokauto, ko tā gāzusi zemē, un liels pulks, ko viņa nogalinājusi.
