מִשְׁלֵי 7
| בני שמר אמרי ומצותי תצפן אתך׃ | 1 |
Mijn zoon, bewaar mijn redenen, en leg mijn geboden bij u weg.
| שמר מצותי וחיה ותורתי כאישון עיניך׃ | 2 |
Bewaar mijn geboden, en leef, en mijn wet als den appel uwer ogen.
| קשרם על אצבעתיך כתבם על לוח לבך׃ | 3 |
Bind ze aan uw vingeren, schrijf ze op de tafels uws harten.
| אמר לחכמה אחתי את ומדע לבינה תקרא׃ | 4 |
Zeg tot de wijsheid: Gij zijt mijn zuster; en heet het verstand uw bloedvriend;
| לשמרך מאשה זרה מנכריה אמריה החליקה׃ | 5 |
Opdat zij u bewaren voor een vreemde vrouw, voor de onbekende, die met haar redenen vleit.
| כי בחלון ביתי בעד אשנבי נשקפתי׃ | 6 |
Want door het venster van mijn huis, door mijn tralie keek ik uit;
| וארא בפתאים אבינה בבנים נער חסר לב׃ | 7 |
En ik zag onder de slechten; ik merkte onder de jonge gezellen een verstandelozen jongeling;
| עבר בשוק אצל פנה ודרך ביתה יצעד׃ | 8 |
Voorbijgaande op de straat, nevens haar hoek, en hij trad op den weg van haar huis.
| בנשף בערב יום באישון לילה ואפלה׃ | 9 |
In de schemering, in den avond des daags, in den zwarten nacht en de donkerheid;
| והנה אשה לקראתו שית זונה ונצרת לב׃ | 10 |
En ziet, een vrouw ontmoette hem in hoerenversiersel, en met het hart op haar hoede;
| המיה היא וסררת בביתה לא ישכנו רגליה׃ | 11 |
Deze was woelachtig en wederstrevig, haar voeten bleven in haar huis niet;
| פעם בחוץ פעם ברחבות ואצל כל פנה תארב׃ | 12 |
Nu buiten, dan op de straten zijnde, en bij alle hoeken loerende;
| והחזיקה בו ונשקה לו העזה פניה ותאמר לו׃ | 13 |
En zij greep hem aan, en kuste hem; zij sterkte haar aangezicht, en zeide tot hem:
| זבחי שלמים עלי היום שלמתי נדרי׃ | 14 |
Dankoffers zijn bij mij, ik heb heden mijn geloften betaald;
| על כן יצאתי לקראתך לשחר פניך ואמצאך׃ | 15 |
Daarom ben ik uitgegaan u tegemoet, om uw aangezicht naarstiglijk te zoeken, en ik heb u gevonden.
| מרבדים רבדתי ערשי חטבות אטון מצרים׃ | 16 |
Ik heb mijn bedstede met tapijtsieraad toegemaakt, met uitgehouwen werken, met fijn linnen van Egypte;
| נפתי משכבי מר אהלים וקנמון׃ | 17 |
Ik heb mijn leger met mirre, aloe en kaneel welriekende gemaakt;
| לכה נרוה דדים עד הבקר נתעלסה באהבים׃ | 18 |
Kom, laat ons dronken worden van minnen tot den morgen toe; laat ons ons vrolijk maken in grote liefde.
| כי אין האיש בביתו הלך בדרך מרחוק׃ | 19 |
Want de man is niet in zijn huis, hij is een verren weg getogen;
| צרור הכסף לקח בידו ליום הכסא יבא ביתו׃ | 20 |
Hij heeft een bundel gelds in zijn hand genomen; ten bestemden dage zal hij naar zijn huis komen.
| הטתו ברב לקחה בחלק שפתיה תדיחנו׃ | 21 |
Zij bewoog hem door de veelheid van haar onderricht, zij dreef hem aan door het gevlei harer lippen.
| הולך אחריה פתאם כשור אל טבח יבוא וכעכס אל מוסר אויל׃ | 22 |
Hij ging haar straks achterna, gelijk een os ter slachting gaat, en gelijk een dwaas tot de tuchtiging der boeien.
| עד יפלח חץ כבדו כמהר צפור אל פח ולא ידע כי בנפשו הוא׃ | 23 |
Totdat hem de pijl zijn lever doorsneed; gelijk een vogel zich haast naar den strik, en niet weet, dat dezelve tegen zijn leven is.
| ועתה בנים שמעו לי והקשיבו לאמרי פי׃ | 24 |
Nu dan, kinderen, hoort naar mij, en luistert naar de redenen mijns monds.
| אל ישט אל דרכיה לבך אל תתע בנתיבותיה׃ | 25 |
Laat uw hart tot haar wegen niet wijken, dwaalt niet op haar paden.
| כי רבים חללים הפילה ועצמים כל הרגיה׃ | 26 |
Want zij heeft veel gewonden nedergeveld, en al haar gedoden zijn machtig vele.
