< מִשְׁלֵי 5 >

בני לחכמתי הקשיבה לתבונתי הט אזנך׃ 1
И оғлум, даналиғимға көңүл қойғин, Идраклик сөзлиримгә қулақ салғин.
לשמר מזמות ודעת שפתיך ינצרו׃ 2
Шундақ қилғиниңда ишқа сәзгүрлүк билән қарайдиған болисән, Ләвлириң пәм-парасәттин айрилмайду.
כי נפת תטפנה שפתי זרה וחלק משמן חכה׃ 3
Чүнки бузуқ хотунниң ағзидин һәсәл тамиду, Ләвлири зәйтун йеғидин силиқтур;
ואחריתה מרה כלענה חדה כחרב פיות׃ 4
Лекин униң ақивити кәкридәк аччиқ, Икки бислиқ қиличтәк өткүр.
רגליה ירדות מות שאול צעדיה יתמכו׃ (Sheol h7585) 5
Униң қәдәмлири өлүм гирдавиға елип бариду, Тутқан йоли гөргә башлайду. (Sheol h7585)
ארח חיים פן תפלס נעו מעגלתיה לא תדע׃ 6
Һаятлиқ йолини қилчә билгүм йоқ дәп, Басқан қәдәмлири турақсиз болиду, Нәгә баридиғанлиғини һеч билмәйду.
ועתה בנים שמעו לי ואל תסורו מאמרי פי׃ 7
Шуңа, и оғуллирим, сөзлиримни көңүл қоюп аңлаңлар, Мениң дегәнлиримдин чиқмаңлар.
הרחק מעליה דרכך ואל תקרב אל פתח ביתה׃ 8
Ундақ хотундин жирақ қач! Ишиги алдиғиму йеқин йолима!
פן תתן לאחרים הודך ושנתיך לאכזרי׃ 9
Болмиса, иззәт-абруюңни башқиларға тутқузуп қойисән, [Яшлиқ] жиллириңни рәһимсизләрниң қолиға тапшурисән!
פן ישבעו זרים כחך ועצביך בבית נכרי׃ 10
Ят адәмләр байлиқлириң билән өзини толдуриду, Җапалиқ әҗирлириңниң мевиси яқа жутлуқниң өйигә өтүп кетиду;
ונהמת באחריתך בכלות בשרך ושארך׃ 11
Әҗилиңдә налә-пәряд көтәргиниңдә, Әзайи-бәдиниң йәм болғанда,
ואמרת איך שנאתי מוסר ותוכחת נאץ לבי׃ 12
Шу чағда сән: — «Аһ, несиһәтләрдин неманчә нәпрәтләнгәндимән! Көңлүмдә тәнбиһләрни неманчә кәмситкәндимән!
ולא שמעתי בקול מורי ולמלמדי לא הטיתי אזני׃ 13
Немишкә устазлиримниң сөзини аңлимиғандимән? Маңа тәрбийә бәргәнләргә қулақ салмиғандимән?
כמעט הייתי בכל רע בתוך קהל ועדה׃ 14
Җәмийәттиму, җамаәт алдидиму һәр хил номусқа қалғандәк болдум!» — дәп қалисән.
שתה מים מבורך ונזלים מתוך בארך׃ 15
Өзүңниң көлчигиңдики суни ичкин, Өз булиқиңдин еқиватқан судин һозурлан.
יפוצו מעינתיך חוצה ברחבות פלגי מים׃ 16
Булақлириң урғуп һәр йәргә тарқилип кәтсә [боламду]? Ериқлириңдики сулар кочиларда еқип жүрсә боламду?
יהיו לך לבדך ואין לזרים אתך׃ 17
Булар саңила хас болсун, Ят кишиләргә тәгмисун!
יהי מקורך ברוך ושמח מאשת נעורך׃ 18
Булиқиң бәхит-бәрикәтлик болғай! Яшлиғиңда алған хотунуң билән һозурлан.
אילת אהבים ויעלת חן דדיה ירוך בכל עת באהבתה תשגה תמיד׃ 19
У чиши кейиктәк чирайлиқ! Җәрәндәк сөйүмлүк! Униң бағридин һемишә қанаәттә болғайсән, Униң қайнақ муһәббитидин дайим хошаллиққа патқайсән.
ולמה תשגה בני בזרה ותחבק חק נכריה׃ 20
И оғлум, немишкә ят аялға шәйда болисән? Немишкә ят хотунниң қойниға өзүңни атисән?
כי נכח עיני יהוה דרכי איש וכל מעגלתיו מפלס׃ 21
Чүнки инсанниң һәммә қилғанлири Пәрвәрдигарниң көз алдида ашкаридур, У униң һәммә маңған йоллирини таразиға селип туриду.
עוונותיו ילכדנו את הרשע ובחבלי חטאתו יתמך׃ 22
Яман адәмниң өз қәбиһликлири өзини қапқанқа чүшүриду, У өз гунайи билән сиртмаққа елиниду.
הוא ימות באין מוסר וברב אולתו ישגה׃ 23
У йолйоруқтин мәһрум болғанлиғидин җенидин айрилиду, Чекидин ашқан һамақәтлиги түпәйлидин йолдин езип кетиду.

< מִשְׁלֵי 5 >