מִשְׁלֵי 5
| בני לחכמתי הקשיבה לתבונתי הט אזנך׃ | 1 |
Υιέ μου, πρόσεχε εις την σοφίαν μου, κλίνον το ωτίον σου εις την σύνεσίν μου·
| לשמר מזמות ודעת שפתיך ינצרו׃ | 2 |
διά να τηρής φρόνησιν και τα χείλη σου να φυλάττωσι γνώσιν.
| כי נפת תטפנה שפתי זרה וחלק משמן חכה׃ | 3 |
Διότι τα χείλη της αλλοτρίας γυναικός στάζουσιν ως κηρήθρα μέλιτος, και ο ουρανίσκος αυτής είναι μαλακώτερος ελαίου·
| ואחריתה מרה כלענה חדה כחרב פיות׃ | 4 |
το τέλος όμως αυτής είναι πικρόν ως αψίνθιον, οξύ ως μάχαιρα δίστομος.
| רגליה ירדות מות שאול צעדיה יתמכו׃ (Sheol h7585) | 5 |
Οι πόδες αυτής καταβαίνουσιν εις θάνατον· τα βήματα αυτής καταντώσιν εις τον άδην. (Sheol h7585)
| ארח חיים פן תפלס נעו מעגלתיה לא תדע׃ | 6 |
διά να μη γνωρίσης την οδόν της ζωής, αι πορείαι αυτής είναι άστατοι και ουχί ευδιάγνωστοι.
| ועתה בנים שמעו לי ואל תסורו מאמרי פי׃ | 7 |
Ακούσατέ μου λοιπόν τώρα, τέκνα, και μη αποστραφήτε τους λόγους του στόματός μου.
| הרחק מעליה דרכך ואל תקרב אל פתח ביתה׃ | 8 |
Απομάκρυνον την οδόν σου απ' αυτής, και μη πλησιάσης εις την θύραν του οίκου αυτής,
| פן תתן לאחרים הודך ושנתיך לאכזרי׃ | 9 |
διά να μη δώσης την τιμήν σου εις άλλους και τα έτη σου εις τους ανελεήμονας·
| פן ישבעו זרים כחך ועצביך בבית נכרי׃ | 10 |
διά να μη χορτασθώσι ξένοι από της περιουσίας σου και οι κόποι σου έλθωσιν εις οίκον αλλοτρίου,
| ונהמת באחריתך בכלות בשרך ושארך׃ | 11 |
και συ στενάζης εις τα έσχατά σου, όταν η σαρξ σου και το σώμα σου καταναλωθώσι,
| ואמרת איך שנאתי מוסר ותוכחת נאץ לבי׃ | 12 |
και λέγης, Πως εμίσησα την παιδείαν, και η καρδία μου κατεφρόνησε τους ελέγχους,
| ולא שמעתי בקול מורי ולמלמדי לא הטיתי אזני׃ | 13 |
και δεν υπήκουσα εις την φωνήν των διδασκόντων με, ουδέ έκλινα το ωτίον μου εις τους νουθετούντάς με.
| כמעט הייתי בכל רע בתוך קהל ועדה׃ | 14 |
Παρ' ολίγον έπεσον εις παν κακόν, εν μέσω της συνάξεως και της συναγωγής.
| שתה מים מבורך ונזלים מתוך בארך׃ | 15 |
Πίνε ύδατα εκ της δεξαμενής σου και πηγάζοντα εκ του φρέατός σου·
| יפוצו מעינתיך חוצה ברחבות פלגי מים׃ | 16 |
Ας εκχέωνται έξω αι πηγαί σου, και τα ρυάκια των υδάτων σου εις τας πλατείας·
| יהיו לך לבדך ואין לזרים אתך׃ | 17 |
σου μόνου ας ήναι αυτά, και ουχί ξένων μετά σού·
| יהי מקורך ברוך ושמח מאשת נעורך׃ | 18 |
η πηγή σου ας ήναι ευλογημένη· και ευφραίνου μετά της γυναικός της νεότητός σου.
| אילת אהבים ויעלת חן דדיה ירוך בכל עת באהבתה תשגה תמיד׃ | 19 |
Ας ήναι εις σε ως έλαφος ερασμία και δορκάς κεχαριτωμένη· ας σε ποτίζωσιν οι μαστοί αυτής εν παντί καιρώ· ευφραίνου πάντοτε εις την αγάπην αυτής.
| ולמה תשגה בני בזרה ותחבק חק נכריה׃ | 20 |
Και διά τι, υιέ μου, θέλεις θέλγεσθαι υπό ξένης και θέλεις εναγκαλίζεσθαι κόλπον αλλοτρίας;
| כי נכח עיני יהוה דרכי איש וכל מעגלתיו מפלס׃ | 21 |
Διότι του ανθρώπου αι οδοί είναι ενώπιον των οφθαλμών του Κυρίου, και σταθμίζει πάσας τας πορείας αυτού.
| עוונותיו ילכדנו את הרשע ובחבלי חטאתו יתמך׃ | 22 |
Αι ίδιαι αυτού ανομίαι θέλουσι συλλάβει τον ασεβή, και με τα σχοινία της αμαρτίας αυτού θέλει σφίγγεσθαι.
| הוא ימות באין מוסר וברב אולתו ישגה׃ | 23 |
Ούτος θέλει αποθάνει απαίδευτος και εκ του πλήθους της αφροσύνης αυτού θέλει περιπλανάσθαι.
