< מִשְׁלֵי 13 >
בן חכם מוסר אב ולץ לא שמע גערה׃ | 1 |
Gudrs dēls klausa tēva pārmācīšanai, bet mēdītājs neklausa rāšanai.
מפרי פי איש יאכל טוב ונפש בגדים חמס׃ | 2 |
Ikviens baudīs labumu no savas mutes augļiem, bet netiklo prieks ir mokas.
נצר פיו שמר נפשו פשק שפתיו מחתה לו׃ | 3 |
Kas sarga savu muti, tas pasargā savu dvēseli; bet kas muti palaiž, tam briesmīgi klāsies.
מתאוה ואין נפשו עצל ונפש חרצים תדשן׃ | 4 |
Sliņķa dvēsele iekāro, - bet nekā; bet čaklo dvēsele dabū papilnam.
דבר שקר ישנא צדיק ורשע יבאיש ויחפיר׃ | 5 |
Taisnais ienīst melu valodu, bet bezdievīgais paliek kaunā un apsmieklā.
צדקה תצר תם דרך ורשעה תסלף חטאת׃ | 6 |
Taisnība pasargā to, kas bezvainīgs savā ceļā, bet bezdievība gāž grēkos.
יש מתעשר ואין כל מתרושש והון רב׃ | 7 |
Cits lielās, ka bagāts, kam nav it nenieka, un cits turas kā nabags, un tam liela manta.
כפר נפש איש עשרו ורש לא שמע גערה׃ | 8 |
Bagātam, kad apvainojies, par dvēseli jāmaksā; bet kas nabags, tas nedzird draudus.
אור צדיקים ישמח ונר רשעים ידעך׃ | 9 |
Taisno gaišums spīdēs priecīgi, bet bezdievīgo spīdeklis apdzisīs.
רק בזדון יתן מצה ואת נועצים חכמה׃ | 10 |
Caur lepnību nāk riešana vien, bet gudrība dara apdomīgus.
הון מהבל ימעט וקבץ על יד ירבה׃ | 11 |
Manta vēja grābeklim iet mazumā, bet kas rokā sakrāj, tas to vairo.
תוחלת ממשכה מחלה לב ועץ חיים תאוה באה׃ | 12 |
Cerība, kas kavējās, grauž sirdi, bet kad nāk, ko gaida, tas ir dzīvības koks.
בז לדבר יחבל לו וירא מצוה הוא ישלם׃ | 13 |
Kas par vārdu nebēdā; tas dara sev postu; bet kas mācību tur godā, tam labi klāsies.
תורת חכם מקור חיים לסור ממקשי מות׃ | 14 |
Gudra vīra mācība ir dzīvības avots, izsargāties no nāves valgiem.
שכל טוב יתן חן ודרך בגדים איתן׃ | 15 |
Mīlīgs prāts dara patīkamu, bet netikļa ceļš dara sāpes.
כל ערום יעשה בדעת וכסיל יפרש אולת׃ | 16 |
Gudrais (savu darbu) dara apdomīgi, bet ģeķis dara aklus darbus.
מלאך רשע יפל ברע וציר אמונים מרפא׃ | 17 |
Bezdievīgs kalps iekritīs nelaimē, bet uzticams kalps ir zāles, kas dziedina.
ריש וקלון פורע מוסר ושומר תוכחת יכבד׃ | 18 |
Kas par mācību nebēdā, tam nāk tukšība un kauns; bet kas pamācīšanu pieņem, tas kļūs godā.
תאוה נהיה תערב לנפש ותועבת כסילים סור מרע׃ | 19 |
Kad notiek, ko cerē, tas dvēselei gards; bet atstāties no ļauna ģeķiem ir negantība.
הלוך את חכמים וחכם ורעה כסילים ירוע׃ | 20 |
Kas draudzējās ar gudriem, tas taps gudrs; bet kas ģeķiem biedrs, tiks postā.
חטאים תרדף רעה ואת צדיקים ישלם טוב׃ | 21 |
Nelaime dzīsies grēciniekiem pakaļ, bet taisniem ar labu tiks atmaksāts.
טוב ינחיל בני בנים וצפון לצדיק חיל חוטא׃ | 22 |
Kas ir labs, tā manta nāk uz bērnu bērniem; bet grēcinieka krājums taisnam top pataupīts.
רב אכל ניר ראשים ויש נספה בלא משפט׃ | 23 |
Daudz maizes ir nabagu vagās, bet citi iet postā caur savu netaisnību.
חושך שבטו שונא בנו ואהבו שחרו מוסר׃ | 24 |
Kas rīksti taupa, tas ienīst savu dēlu; bet kas viņu mīļo, tas to pārmāca drīz.
צדיק אכל לשבע נפשו ובטן רשעים תחסר׃ | 25 |
Taisnais ēd, kamēr viņa dvēselei gan; bet bezdievīgo vēders paliek tukšs.